บทที่ 164-1 ขุนนางแห่งสี่ทะเล

บทที่ 164-1 ขุนนางแห่งสี่ทะเล

ต้นอบเชยจีนในเดือนเจ็ดส่งกลิ่นหอม ช่วงเวลาคาบเกี่ยวระหว่างฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อน พื้นที่ริมฝั่งทะเลมีอากาศอบอุ่น แสงตะวันในฤดูใบไม้ผลิส่องสว่าง นกรับร้อยชนิดส่งเสียงเซ็งแซ่ คนเดินทางเดินกันขวักไขว่ บนภูเขาซูเย่นั้น เต็มไปด้วยทิวทัศน์ทางธรรมชาติที่ทีทั้งต้นหญ้าดอกหญ้า ดอกไม้นานาชนิดบานสะพรั่ง และทะเลสาบสวยงาม

ผู้สูงศักดิ์คนใหม่แห่งแคว้นฉู่ ขุนนางใหญ่ขั้นหนึ่งข้าหลวงใหญ่เซี่ยชิงสวมชุดยาวสีขาวตัวหลวม ปักรูปงูเหลือมสี่กรงเล็บด้วยด้านสี่ทอง ท่าทีสูงส่งสง่างาม ยืนอยู่ในศาลาเมฆเลื่อน ยิ้มแย้มไม่ทุกข์ไม่ร้อน เจรจาโต้ตอบลื่นไหลราวสายน้ำด้วยท่าทีทรงภูมิความรู้ กิริยามารยาทเหมาะสม คำพูดและกิริยาผ่อนปรน แต่ยังคงรักษามารยาท มีท่าทีสง่างามและสูงส่งราวคุณชายจากขุนนางตระกูลสูง แล้วยังแฝงท่าทีสุภาพเรียบร้อยของชาวบ้านธรรมดา ไร้ความโอหัง ไร้ความหยิ่งผยอง ไร้ความเคอะเขิน และยิ่งไร้ซึ่งความอหังการ กิริยาดูงดงาม ท่าทีดูเป็นธรรมชาติ ด้านข้างเป็นหญิงสาวที่อยู่ในวัยกำลังเหมาะสมซึ่งดวงตาเต็มไปด้วยความชื่นชม หากบ้านใดไม่มีลูกสาวคงได้แต่อิจฉาในความโชคดีของบ้านอื่น