0667 แต่งกับไก่ก็ไปอยู่กับไก่ แต่งกับหมาก็ไปอยู่กับหมา

ตอนที่ 666 แต่งกับไก่ก็ไปอยู่กับไก่ แต่งกับหมาก็ไปอยู่กับหมา[footnoteRef:1] [1: แต่งกับไก่ก็ไปอยู่กับไก่ แต่งกับหมาก็ไปอยู่กับหมาอุปมาว่าแต่งงานกับใครแล้วไม่ต้องวอกแวก ติดตามอยู่ด้วยกันตลอดไป]

อวิ๋นตั่วเลือกหญ้ารกออกมาจากลานบ้านจำนวนหนึ่ง เก็บดอกไม้ป่าจากตีนเขาหลังบ้าน หาขวดเปล่าสองสามใบเพื่อเสียบดอกไม้ไว้ในนั้น แล้วก็วางไว้ในห้อง

ผ่านการตกแต่งเป็นเวลาครึ่งวัน ในบ้านก็สะอาดเปลี่ยนโฉมใหม่แล้ว อวี่เจ๋อเองก็เหนื่อยจนเหงื่อออกเต็มหน้า อวิ๋นตั่วส่งผ้าขนหนูชุบน้ำผืนหนึ่งให้เขา พอเช็ดหน้าก็รู้สึกเย็นทะลุหัวใจ

“ที่นี่ดีจริงๆ ไม่ต้องใช้เครื่องปรับอากาศเลย”

ระหว่างขุนเขามีเสียงจักจั่นร้อง ในพงหญ้ามีแมลงร้อง ทั้งสองนั่งอยู่บนโขดหินใหญ่ริมลำธาร จุ่มเท้าลงในน้ำ ลมระหว่างภูเขาพัดผ่านหน้า รู้สึกเย็นสบาย

“พวกเราอยู่ที่นี่ต่อไปดีไหม?” จู่ๆ อวี่เจ๋อก็พูดขึ้น

“ได้สิคะ ขอแค่พี่เต็มใจ ฉันก็จะใช้ชีวิตอยู่เป็นเพื่อนพี่ไปตลอด” อวิ๋นตั่วคล้องแขนอวี่เจ๋อ เอนพิงหัวที่ไหล่เขา

“เธอเต็มใจเหรอ?”

เธอมองเขาอย่างแปลกใจ “ทำไมฉันจะไม่เต็มใจล่ะคะ?”

“พี่นึกว่าเธอจะเป็นห่วงพ่อแม่ แล้วยังมีพี่ชายอีก”