บทที่ 164 เลี้ยงบะหมี่
พอสองคนนั้นกินเสร็จแล้วลุกขึ้น แต่ที่นั่งของพวกเขากลับโดนคนสองคนที่ยืนอยู่ข้างๆ ยึดไปเสียแล้ว พนักงานบริการนำถังน้ำพลาสติกออกมาใบหนึ่ง หยิบผ้าขี้ริ้วสีดำออกมาเช็ดคราบเล็กๆ บนโต๊ะ
“วันนี้ได้ขายได้เท่าไหร่ครับ?” จู่ๆ เทียนอี้ก็ถามขึ้น
“ถามทำไมล่ะ?” สายตาที่พนักงานบริการมองเทียนอี้นั้นยิ่งแปลกขึ้นเรื่อยๆ ดูท่าทางแล้วเป็นนักเรียนชัดๆ แต่พอฟังน้ำเสียงแล้ว กลับไม่เหมือนนักเรียนจริงๆ
“วันนี้ผมเหมาที่นี่ทั้งหมดครับ” เทียนอี้พูด
พนักงานบริการหัวเราะเยาะพลางพูดว่า “เธอจะเหมาเหรอ เธอเตรียมกระเป๋าเงินมากี่ใบล่ะ?”
อวิ๋นตั่วเมื่อเห็นเหตุการณ์ไม่ชอบมาพากล จึงได้ดึงมือเทียนอี้ “พวกเราไปหาร้านใหม่ก็ได้ ทำไมต้องเป็นที่นี่ด้วย”
เทียนอี้ฟังออกว่าพนักงานบริการกำลังเหน็บแหนม ตอนนี้เขารู้สึกว่าจะกินอะไรก็ไม่ใช่ปัญหาแล้ว แต่เป็นเรื่องเกี่ยวกับศักดิ์ศรีของตัวเอง
“หนึ่งหมื่น?” เขาหยิบบัตรเครดิตออกใบหนึ่ง “มีเครื่องรูดบัตรไหม ยอดขายของคุณคือเท่าไร ผมให้พวกคุณสองเท่า ไล่ให้พวกเขาออกไป!”
“ทำตัวเป็นเด็กๆ!” อวิ๋นตั่วด่าแล้วเดินออกจากร้านไป
Dukung penulis dan penerjemah favorit Anda di webnovel.com