823 อวสานของโรงเตี๊ยม

บทที่ 823 อวสานของโรงเตี๊ยม

เสียงพูดแทรกกะทันหันทำให้สายตาของทุกคนมองไปบนหลังคาของบ้านดิน บนหลังคาบ้านดินมีคนยืนอยู่คนหนึ่ง

คนคนนั้นดึงผ้าคลุมสีดำออกจากตัวเอง ยกมือเลิกผ้าออก ผ้าคลุมดำที่ห่อตัวปลิวออกไป แล้วก็ปลิวกลับเข้ามาอีก เก็บเข้าในแขนเสื้อของเขาในชั่วพริบตาเดียว

ชายชราผมขาวชุดขาวปรากฏตัว เสียงหัวเราะพิศวงก็มาจากปากเขานี่เอง บนใบหน้ามีรอยยิ้มประหลาดลึกลับ ตรงหว่างคิ้วเผยวรยุทธ์บงกชทองขั้นหนึ่ง

เมื่อคนคนนี้เผยโฉม คนส่วนใหญ่อาจจะไม่รู้จัก แต่คนที่รู้จักส่วนใจตกใจเล็กน้อย

ฟู่หยวนคังกับชุยหย่งเจินเรียกได้ว่าจ้องด้วยสีหน้าระแวดระวัง

"ตาเฒ่าเฉียว!" สงเวยหรี่ตา

"ตาเฒ่าเฉียวเป็นใคร?" เหมียวอี้ที่กำลังอุ้มเถ้าแก่เนี้ยถามซักไซ้

สงเวยบุ้ยปากไปทางคนที่เขากำลังอุ้มอยู่ "นางรู้ดีที่สุดว่าเป็นใคร"

เหมียวอี้มองไปที่เถ้าแก่เนี้ย เถ้าแก่เนี้ยกลับพูดแปลกๆ ว่า "หนิวเอ้อร์ ปล่อยข้าลง"

ชายชราผมขาวชุดขาวเหาะขึ้นมาบนฟ้า มองดูเถ้าแก่เนี้ยพลางหัวเราะเบาๆ แล้วกุมหมัดคารวะ "น้องชิว!"

เถ้าแก่เนี้ยทักทายกลับด้วยความเคารพ "ท่านตา ท่านมาได้อย่างไร?"