718 พักแรมที่บ้านร้าง

บทที่ 718 พักแรมที่บ้านร้าง

พวกท่านสวี่ที่ตามเข้ามาในศาลเจ้า ในเมื่อมาแล้ว ก็จุดธูปบูชาเซ่นไหว้เช่นกัน ถือโอกาสตอนที่อยู่ใกล้แอบมองเหมียวอี้หลายครั้ง พบว่าท่านนี้มีสง่าราศีไม่ธรรมดา เหมือนกระเรียนยืนกลางฝูงไก่ ไม่มีท่าทีว่าจะคุกเข่าบูชาเลย ช่างเป็นคนที่ไม่เคารพสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ช่างใจกล้ายิ่งนัก!

ตอนหันตัวเดินออกไปก็เดินเฉียดผ่านกับเหมียวอี้ ถึงแม้เหมียวอี้จะไม่ชายตาแล แต่กลับสังเกตได้นานแล้วว่าคนพวกนี้กำลังทำตัวลับๆ ล่อๆ ติดตามตนอยู่

ตอนที่ตาเฒ่าหลิวออกจากศาลเจ้า ตาเฒ่าหลิวยังคงโน้มน้าวอย่างระมัดระวัง "คุณชาย บูชาสักหน่อยเถอะ จะได้อยู่อย่างสงบสุข!"

"ก็แค่ผีกระจอกๆ ที่ต้องกราบไว้บูชาข้า จะให้ข้าไปบูชาได้อย่างไรกัน?" เหมียวอี้ถามเสียงเรียบ

เขามีนักพรตใต้สังกัดเกินหมื่น ถ้าจะให้เขาบูชาพรตผีก็ตลกแล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าจากพลังหยินที่รวมตัวกัน ทำให้เขามองออกแล้วว่าพรตผีตนนี้วรยุทธ์ไม่ได้สูง

ตาเฒ่าหลิวพูดไม่ออกกับการกระทำของเขา พูดจาดูหมิ่นขนาดนี้ในศาลเจ้าได้อย่างไรกัน เขารีบดึงมือเหมียวอี้ออกมาแล้ว