บทที่ 666 ล้อเล่นอะไรกัน
ไอ้เด็กดเปรตนั่นมันหนีไปแล้ว พวกเจ้าปล่อยข้าตอนนี้จะมีประโยชน์บ้าอะไรเล่า! โอวหยางกวงชี้เยว่เทียนโป "เยว่เทียนโป เจ้าบังอาจให้ท้ายลูกน้องตัวเองมาใส่ร้ายป้ายสีข้า!"
เยว่เทียนโปไม่นั่งข้างเขาแล้ว ตอนนี้ไปนั่งเบียดกับท่านทูตที่โต๊ะอื่น กล่าวอย่างแปลกใจว่า "โอวหยางกวง ท่านอย่าเหมาะรวมเจตนาดีของข้าสิ ข้ากลัวว่าถ้าท่านฆ่าเขาตายด้วยอารมณ์ชั่ววูบ เดี๋ยวทุกคนก็จะบอกให้ท่านไปแทน ถ้าท่านยังดึงดันจะเข้าใจข้าผิดแบบนี้ ข้าก็ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว ข้าไม่ห้ามท่านแล้วล่ะ ตอนนี้ท่านตามไปหาเขาในเจดีย์งามวิจิตรสิ"
"เจ้า…" โอวหยางกวงโมโหจนกัดฟันกรอด ถ้าเข้าเข้าไปในเจดีย์งามวิจิตรได้ ยังจะให้เหมียวอี้ไปแทนทำไมล่ะ? ตอนนี้เรื่องนี้ไม่สำคัญแล้ว เรื่องสำคัญคือ…เขาหันขวับไปมองลูกสาวทั้งสองของตัวเอง ค่อยๆ ก้าวเข้าไปประชิด ถามด้วยน้ำเสียงดุดันว่า "เจ้าเด็กนั่นพูดจริงรึเปล่า?"
สองสาวหน้าซีด ไม่กล้ายอมรับ อู๋เจินตอบว่า "เขาพูดเหลวไหล!" อู๋หมิงพยักหน้าตามซ้ำๆ
Dukung penulis dan penerjemah favorit Anda di webnovel.com