650 อาตมากังวลใจมาก

บทที่ 650 อาตมากังวลใจมาก

เหมียวอี้ก็ตกใจไม่เบาเช่นกัน ตอนนี้โมโหอีกแล้ว ชี้ศีลแปดพลางตะคอกว่า "เจ้าเด็กเวร! เจ้าเรียกอาจารย์ตัวเองว่าอะไรนะ?"

บนตัวเหมียวอี้ จะเห็นได้ถึงมาดของพี่ชายคนโตที่ทำตัวเหมือนบิดา และในความเป็นจริง เขาก็ทำตัวเหมือนเป็นบิดาของเจ้ารองกับเจ้าสามมาตั้งแต่เด็กแล้วโดยไม่รู้ตัว

เมื่อได้ยินเจ้ารองเรียกไต้ซือศีลเจ็ดว่าตาแก่โล้น มีอาจารย์ดีขนาดนี้ยังไม่รู้จักเห็นค่า ความโมโหเรื่องเมื่อครู่นี้ก็หายไปทันที แต่เปลี่ยนเป็นโมโหเพราะน้องชายตัวเองเป็นศิษย์อกตัญญู เป็นความโมโหที่ตัวเองเลี้ยงอบรมเจ้าเดรัจฉานแบบนี้ออกมา จึงจะเข้าไปจัดอีกสักยก

"พี่สะใภ้ ท่านดึงเขาไว้สิ" ศีลแปดชี้เหมียวอี้พลางร้องโวยวาย พูดอย่างค่อนข้างร้อนรนว่า "พี่ใหญ่ ข้าพูดผิด เมื่อครู่นี้ข้าพูดผิด!"

เหมือนเขากลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง เมื่อตนทำผิดพี่ใหญ่ก็ลงโทษตน ผ่านไปหลายปีขนาดนี้แล้ว พี่ใหญ่ก็ไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิด ทำให้เขาลนลานนิดหน่อย

เถ้าแก่เนี้ยกอดแขนเหมียวอี้ไว้ข้างหนึ่ง ดึงเขาไว้แน่นมาก "พอแล้ว! หนิวเอ้อร์ มีอย่างที่ไหน พี่ชายลงมือกับน้องชายตัวเอง"