บทที่ 638 พบท่านทูตอีกแล้ว
เหมียวอี้กลับทำสีหน้าระแวงสงสัย คนที่มีสติสัมปชัญญะเหมือนหยางชิ่ง เป็นไปไม่ได้ที่จะแสดงอาการแบบนี้ในโอกาสและสถานที่แบบนี้ จึงถามอีกว่า "เหตุใดจึงเหม่อลอย?"
หยางชิ่งตอบเสียงเรียบอีกว่า "นายท่านไม่อยู่ ข้าน้อยวรยุทธ์ต่ำเกินไป จึงเป็นกังวลบ้างเท่านั้นเอง"
เหมียวอี้จึงบอกว่า "ไม่ต้องคิดมาก ข้าออกไปกับประมุขปราสาท ตำหนักอื่นๆ ไม่กล้าทำอะไรข้าหรอก ไม่อย่างนั้นคงผ่านด่านประมุขปราสาทไปไม่ได้ ที่ปรึกษาสิบแปดคนของข้าก็อยู่ ถ้าคนนอกอยากจะลงมือก็ต้องช่างชั่งน้ำหนักสักหน่อย จัดการธุระในอาณาเขตตัวเองให้ดีก็น่าจะไม่มีปัญหาอะไร"
"ข้าน้อยเข้าใจแล้ว!" หยางชิ่งพยักหน้าเอ่ยรับ
หลังจากหยางชิ่งเดินออกมา เหมียวอี้ก็ไม่ได้อยู่ที่ตำหนักเจิ้นเหรินนาน หลังจากเรียกพวกเหยียนซิวมาสั่งงานนิดหน่อย ก็ไปเอาของบางอย่างจากเยารั่วเซียน แล้วถึงได้เหาะขึ้นฟ้าไปเพียงลำพัง
เขาต้องรีบไปถึงปราสาทแมกไม้ให้เร็วที่สุด ไม่อย่างนั้นหากท่านทูตไปถึงก่อนเพียงก้าวเดียว ก็จะไม่รอประมุขตำหนักเล็กๆ อย่างเขา ถ้าทำเสียการเสียงานจริงๆ เฉิงอ้าวฟางก็คงจะต้องลงโทษนางเขา
Dukung penulis dan penerjemah favorit Anda di webnovel.com