510 สี่คนในหนึ่งรัง

บทที่ 510 สี่คนในหนึ่งรัง

นับไม่ถ้วนว่าที่นี่มีบ้านกี่หลัง เมื่อมองออกไปก็ไม่เห็นจุดสิ้นสุด ส่วนใหญ่ไม่ค่อยได้มาตรฐาน ดูเชยแทบทั้งหมด ตอนไม่เห็นก็ยังไม่รู้ พอได้เห็นถึงรู้ว่าขนาดของโรงเตี๊ยมเมฆาวายุนับว่าหรูหราแล้วสำหรับที่นี่ ไม่มีสิ่งปลูกสร้างหลังไหนอยู่ใกล้ อย่างน้อยก็รักษาระยะห่างหลายสิบเมตร บ้านเรือนหันหน้าไปในทิศทางที่ต่างกัน อยากจะหันประตูใหญ่ไปทางทิศไหนก็ได้ตามอำเภอใจ สิ่งเดียวที่เหมือนกันก็คือ หลีกเลี่ยงจุดที่มีพื้นที่ต่ำ

สามารถบรรยายได้ว่าเป็นเมืองที่ยากจนและระเกะระกะ ในเมืองไม่มีถนน บ้านเรือนทั้งหมดปลูกอยู่ในทะเลทราย สามารถพูดได้ว่าระยะห่างระหว่างบ้านเรือนแต่ละหลังล้วนเป็นถนนได้

บางครั้งก็จะเห็นอาชามังกรวิ่งไปวิ่งมา คนที่เดินทางบนถนนก็เดินทางอย่างเงียบๆ น้อยมากที่จะเห็นคนเดินทางเป็นกลุ่ม ทั้งเมืองเงียบสงบมาก เมฆหมอกจางๆ ลอยห่างจากพื้นประมาณสิบจั้ง ทำให้บริเวณนี้ดูสงบเงียบ

เหมียวอี้แทบไม่เชื่อ ว่าสถานที่อันสงบสุขแบบนี้จะเป็นสถานที่อันตรายที่เลื่องชื่อ ทำให้นักพรตทั้งหกแดนหวาดกลัว