497 โชคสองชั้น
บทที่ 497 โชคสองชั้น
คิดมากไปก็ไร้ประโยชน์ ได้รู้ว่าเยียนเป่ยหงปลอดภัย เขาก็สบายใจแล้ว
หลังจากตอบจดหมายเยียนเป่ยหง เหมียวอี้ก็เก็บตัวฝึกฝนอีกครั้ง พูดได้ว่ามุมานะอย่างหนัก หวังว่าจะไม่ถูกคนอื่นแซงหน้ามากจนเกินไป...
ก่อนการส่งส่วยในปีนั้น จวนพันธารา จวนเมฆไหม จวนเมฆธารา ประมุขจวนทั้งสามได้ขอลาอีกครั้ง ตั้งใจที่จะหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้ากับที่ปรึกษาทั้งสามคนนั้น แต่ในครั้งนี้ประมุขตำหนักเสิ่นหวยซิ่นไม่เพียงไม่อนุญาต แต่ยังตำหนิทั้งสามคนด้วย เป็นเวลากี่ปีแล้ว พวกเจ้าทั้งสามคนจะไม่มาตำหนักเจิ้นกุ่ยบ้างเลยหรือ? จะให้ประมุขจวนอื่นๆ ที่ส่งส่วยทุกปีคิดว่าอย่างไร?
ไม่มีทางเลือก คำพูดของเสิ่นหวยซิ่นก็ใช่ว่าไม่มีเหตุผล ถ้าไม่โผล่หน้าไปบ้าง ก็อาจจะถูกนำไปพูดเล่นจนสนุกปากได้
ทั้งสามคนนัดหมายเวลากันอีกครั้ง เพื่อมาเจอกัน และไปตำหนักเจิ้นกุ่ยพร้อมกัน
เมื่อนึกถึงเรื่องของเยียนเป่ยหง เหมียวอี้ที่อยู่ระหว่างทางก็ได้หันไปโบกมือให้ผู้ติดตามของทั้งสามคนและพูดว่า "พวกเจ้าหกคนไปสำรวจทางข้างหน้า"
Bab Terkunci
Dukung penulis dan penerjemah favorit Anda di webnovel.com