470 รอเพียงวันเวลา

บทที่ 470 รอเพียงวันเวลา

คิดก็ส่วนคิด ถ้าอีกฝ่ายที่เป็นประมุขตำหนักจะถามให้ถึงที่สุด ประมุขจวนอย่างเจ้าก็ไม่กล้าบอกให้อีกฝ่ายหุบปากอยู่ดี

สามคนที่ยืนอยู่เบื้องล่างลังเล เสิ่นหวยซิ่นเริ่มมีสีหน้าเครียดขรึมเล็กน้อย "หรือว่าข้าถามไม่ได้?"

เหมียวอี้สูดหายใจลึกหนึ่งที เรื่องที่ตัวเองจะทำ ไม่ช้าก็เร็วจะต้องเผชิญหน้ากับเสิ่นหวยซิ่น ไม่สู้มาอย่างสง่าผ่าเผยดีกว่าหรือ ในภายหลังจะได้ไม่ยุ่งยาก ในเมื่อมาแล้ว เขามีการไตร่ต่ตรองชั่งน้ำหนักเป็นของตัวเองอยู่แล้ว จึงถอดแหวนเก็บสมบัติหนึ่งวงออกมาจากนิ้ว แล้วใช้มือสองข้างยื่นให้ "พวกเราสามคนไม่ได้มีเจตนาอื่น เพียงมาเพราะนางเท่านั้น!"

การกระทำนี้ทำให้ทุกคนในตำหนักสงสัยมาก ไม่รู้ว่าในแหวนเก็บสมบัติใส่ของอะไรเอาไว้

เสิ่นหวยซิ่นเองก็สงสัยเช่นกัน เขาเอียงศีรษะเล็กน้อย แล้วหญิงรับใช้หรูห้วนก็เดินลงไป รับแหวนเก็บสมบัติมาตรวจ ตอนยังไม่เห็นก็ดีอยู่หรอก พอเห็นแล้วก็ตกใจ หันมองทั้งสามทันที นางถึงขนาดมีสีหน้าสะเทือนใจ ก่อนจะหันกายและนำของส่งให้เสิ่นหวยซิ่น