350 ดีแต่เปลือก

บทที่ 350 ดีแต่เปลือก

ไม่ใช่แค่บรรดาศิษย์พี่ศิษย์น้องของจ้าวหลิงถูที่ฝันหวานอยากเป็นประมุขจวน ปาเหวินจิ่งที่ระเหเร่ร่อนอยู่บนทะเลกว้างก็เป็นหนึ่งในนั้นเช่นกัน

บนแพไม้ที่อยู่เหนือคลื่นสีเขียวมรกต ปาเหวินจิ่งกำลังนั่งคร่อมอาชามังกร สวมชุดนักบวชเต๋าสีเทา หน้าขาวดุจหยก สุภาพเรียบร้อย หน้าตาดี ดูแล้วยังหนุ่มยังแน่น แต่วรยุทธ์บรรลุถึงบงกชเขียวขั้นเก้าแล้ว มีความทะเยอทะยานเล็กน้อย

ศิษย์ร่วมสำนักขับแพ ส่วนเขาก็มองท้องฟ้าและคลื่นสีเขียวมรกตที่ไร้ขอบเขตระหว่างฟ้าและดิน แม้จะแต่งกายเป็นศิษย์สำนักเต๋า แต่กลับดูมีสง่าราศีและมีความรู้ลุ่มลึกราวกับสุภาพบุรุษ มีหน้ามีตามาก สามารถคว้าใจผู้หญิงได้

เขาเป็นคนอายุน้อยที่โดดเด่นในสำนักทะเลครามของแดนอู๋เลี่ยง อายุยังน้อยแต่สามารถมีวรยุทธ์ขนาดนี้ได้ เรียกได้ว่าทั้งหน้าตาดีและมีการศึกษา ทั้งยังมีอาจารย์คอยบ่มเพาะมาด้วยด้วย ฝึกตนมาหลายปี ไม่น่าเชื่อว่าจะไม่เคยลิ้มรสความพ่ายแพ้ยามเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้เลย ช่างเป็นคนที่ยอดเยี่ยมจริงๆ!