280 เรื่องนี้มีลับลมคมใน

บทที่ 280 เรื่องนี้มีลับลมคมใน

น้ำเสียงที่ร่าเริงแบบนั้น ทำให้เหมียวอี้รู้สึกว่าเมื่อผ่านศึกครั้งนี้ไป เหมือนเจ้าหนุ่มห่อเหี่ยวอยู่ข้างหลังจะมีชีวิตชีวาขึ้นมาแล้ว จึงหันไปถามว่า "ฟังจากความหมายที่เจ้าพูด เหมือนบอกว่าข้าไม่ควรจะช่วยเจ้าสินะ?"

"เปล่านะ เปล่าเลย ช่วยก็ดีแล้ว ดีแล้วล่ะ พบมิตรแท้ยามตกทุกข์ได้ยาก พบมิตรแท้ยามตกทุกข์ได้ยาก" หลัวซวงเฟยหัวเราะเบาๆ ขณะที่แนบชิดอยู่ข้างหลังเขา

เวลานี้เอง จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงคนตะโกนจากข้างทาง "ไอ้หนู"

พอเหมียวอี้หันไปมอง ก็เห็นคนสี่คนโผล่ออกมาจากป่าภูเขาข้างทาง เป็นเยารั่วเซียน เหยียนซิว เชียนเอ๋อร์และเสวี่ยเอ๋อร์นั่นเอง เขาดีใจและประหลาดใจนิดหน่อย นอกจากเยารั่วเซียน เขานึกไม่ถึงว่าอีกสามคนจะยังมีชีวิตอยู่

เขาไม่หวังเลยว่าเยารั่วเซียนจะยื่นมือช่วย อาจจะเป็นไปได้ที่พาเชียนเอ๋อร์เสวี่ยเอ๋อร์ไปด้วย แต่ก่อนหน้านี้เขายังนึกว่าเหยียนซิวมีโอกาสรอดน้อย

เฮยทั่นวิ่งเร็วเกิน แวบเดียวก็เฉียดผ่านกันไปแล้ว เยารั่วเซียนจึงรีบหอบทั้งสามทะลุผ่านป่ามาอีก ไม่ได้ไล่ตามที่ทางหลัก