217 ฝึกฝนเงียบๆ

บทที่ 217 ฝึกฝนเงียบๆ

ที่เรียก 'น้องเหมียว' แน่นอนว่าหมายถึงเหมียวอี้

แทบจะมองไม่เห็นหัวประมุขถ้ำคล้อยบูรพาคนปัจจุบันนี้เลย กลับสนใจแต่ประมุขถ้ำคนก่อน ทำให้รู้สึกกระอักกระอ่วนไม่น้อย

แม้แต่หยวนฟางและล่ายอวี่หานก็มองกงซุนอวี่ด้วยสายตาไม่ยินดีนัก ตอนนี้ทั้งสองก็เป็นส่วนหนึ่งของถ้ำคล้อยบูรพาแล้ว คำพูดและการกระทำของกงซุนอวี่ทำให้รู้สึกเหมือนกำลังดูถูกถ้ำคล้อยบูรพา โดยเฉพาะเหยียนซิวในตอนนี้ที่ต้องเยือนต่างถิ่นในฐานะตัวแทนถ้ำคล้อยบูรพา

แต่เหยียนซิวก็พอจะรู้ตัวอยู่บ้างแล้ว รู้ตัวเองดีว่าเป็นแค่คนไร้ความสามารถที่มีดีแค่ตำแหน่ง แต่ก็ไม่ได้รู้สึกอะไร ตอบกลับไปว่า "เขากำลังเก็บตัวฝึกฝน"

กงซุนอวี่ร้อง "อ๋อ" คำเดียว เขาสัมผัสได้ถึงสายตาอันเย็นเยียบของยอดฝีมือบงกชเขียวทั้งสอง ก็เขาแอบสะดุ้งตกใจ ไม่ได้พูดอะไรมากอีก ชักอาชาหันกลับและนำคนไปยังเขาเจิ้นไห่

เหยียนซิวก็รีบนำคนตามหลังไป

มาถึงเขาเจิ้นไห่ กูกูน้อยลู่หลิ่วนำทางทั้งสองคนเข้าไปยังชั้นลอยที่ปกติประมุขขุนเขาฉินเวยเวยใช้บริหารงานเขาเจิ้นไห่