บทที่ 72 ประมุขถ้ำคล้อยบูรพา (10)
ที่ศิษย์สำนักหยกครามประจบสอพลอหยางชิ่ง เพื่ออะไรกัน? ไม่ใช่เพื่อลูกแก้วพลังปรารถนางั้นหรือ? ทิ้งเรื่องของซ่งฝูเอาไว้ชั่วขณะ ต้องแน่ใจก่อนว่าประมุขถ้ำท่านนี้พูดจริงหรือเปล่า
หลังจากที่หวังจื๋อฝ่าลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก็กุมมือคารวะและพูดขึ้นว่า "ท่านประมุขถ้ำ หรือว่าท่านล้อพวกเราเล่น ท่านก็รู้ว่าหากเป็นเช่นนี้ต่อไป ตัวท่านเองก็จะเหลือลูกแก้วพลังปรารถนาเพียงสามลูก หากพวกข้า..."
ยังพูดไม่ทันจบ เขาก็กลืนคำพูดลงคอไป แถมยังกลืนอึกใหญ่ด้วย ทุกคนเบิกตาโพลงมองเหมียวอี้ หากจะพูดให้ถูก พวกเขากำลังมองสิ่งของในมือเหมียวอี้
ลูกแก้วพลังปรารถนาใสแวววาวขนาดเท่าไข่มุกลูกหนึ่ง กำลังเปล่งแสงสลัวสีขาว สะดุดตามากยามค่ำคืน หมุนไปมาอยู่ระหว่างสองนิ้วของเหมียวอี้ ช่างน่าดึงดูดใจยิ่งนัก ทำให้ทุกคนตาเป็นประกาย
ทุกคนไม่ได้ตาบอด ซ้ำยังสายตาดีกว่าคนปกติด้วย นี่คือลูกแก้วพลังปรารถนาหนึ่งลูกที่รวบรวมพลังปรารถนาของคนหนึ่งหมื่นคนภายในหนึ่งปี!
Dukung penulis dan penerjemah favorit Anda di webnovel.com