0197 ถลกหนังเป็นๆ

บทที่ 197 ถลกหนังเป็นๆ

ท้องฟ้าปกคลุมด้วยเมฆมืด ลมหนาวพัดวูบ

เสียง 'ผัวะๆ' ดังอยู่หลายครั้ง หยวนเจิ้งคุน หลี่ซิ่นและซุนเจียวเจียวที่สะบักสะบอมและหายใจแผ่วถูกโยนอยู่บนพื้น

ถ้าเปลี่ยนเป็นคนธรรมดาเกรงว่าจะตายไปนานแล้ว ทั้งสามใช้พลังอิทธิฤทธิ์ปกป้องหัวใจไว้ไม่หยุด พยายามเคี่ยวเข็ญรักษาชีวิตเอาไว้

ที่สำคัญที่สุดคือ คนที่จับพวกเขามาไม่ได้ลงมือฆ่าพวกเขา ไม่อย่างนั้นจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร

น้ำแข็งที่ทับถมกันอยู่บนพื้นปะทะใส่หน้า ทำให้ทั้งสามตัวสั่นเทิ้ม ตื่นจากความเลอะเลือน และแต่ละคนก็เงยหน้าขึ้นช้าๆ

ทั้งสามนอนคว่ำหน้าอยู่ตรงตีนบันไดตำหนักใหญ่คล้อยบูรพาที่เป็นซากปรักหักพัง พอเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นศพผู้หญิงแช่แข็งที่น่าสะอิดสะเอียนสิบศพที่แขวนอยู่บนคานตำหนักใหญ่คล้อยบูรพา

ทำไมศพพวกนี้มาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ? ทั้งสามรูม่านตาทั้งสามคนหด หัวใจเต้นแรงโดยทันที

นี่คือผลงานชิ้นเอกของพวกเขา จะไม่รู้เชียวหรือว่ามาถึงที่ไหนแล้ว