193 พอแล้ว
บทที่ 193 พอแล้ว
เสียงคำรามบนท้องฟ้าดังอยู่เนืองๆ ม่านฟ้าค่อยๆ มืดครึ้ม ยามค่ำวันนี้คงจะฝนตกเป็นแน่
“ตอนกลางคืนถึงจะตก” เฉิงเจียวเหนียงพูดขึ้น มองดูสาวใช้ที่กำลังเอ่ยลา
“ข้าเสียงดังรบกวนนายหญิงเองเจ้าค่ะ” สาวใช้เอ่ยแล้วก้มหน้าลง พร้อมกับความรู้สึกผิดอยู่เต็มประดาในหัวใจ
สาวใช้อีกคนก็รู้สึกผิดเช่นเดียวกัน มีเพียงปั้นฉินเท่านั้นที่กลั้นยิ้มไม่อยู่
“ถึงได้บอกว่าคนน่ะ ทำให้คนตกใจกันเองมากที่สุดแล้ว” นางยิ้มพลางยกแขนขึ้นมาปิดปาก “ปกติข้าไม่ตกใจเสียงฟ้าร้องหรอก”
“ตอนนั้นข้าตื่นแล้ว” เฉิงเจียวเหนียงเอ่ย “ไม่ถือว่ารบกวนหรอก”
สาวน้อยยิ้มอย่างเก้อเขิน ก่อนจะขอตัวลา
“ข้าไปส่ง” สาวใช้เอ่ย
แต่ก่อนเรื่องนี้ล้วนแต่เป็นหน้าที่ของนาง ปั้นฉินชะงักฝีเท้า มองสาวใช้ที่เดินลงบันได
“นายหญิงจะเขียนหนังสือหรือเจ้าคะ” นางหันหลังกลับไปถาม “ข้าเก็บกวาดห้องหนังสือเรียบร้อยแล้วเจ้าค่ะ”
เฉิงเจียวเหนียงพยักหน้า นายและบ่าวพากันเดินไปยังห้องหนังสือ
ส่วนสาวใช้อีกคนก็เดินตามสาวน้อยออกประตูไป
“ท่านพี่ไม่ต้องไปส่งหรอก รีบกลับไปเถิด” สาวน้อยยิ้มพลางเอ่ย
สาวใช้ยื่นมือไปรั้งนางไว้ด้วยสีหน้ายากจะอธิบาย
Bab Terkunci
Dukung penulis dan penerjemah favorit Anda di webnovel.com