ส่วนที่ 6 ตอนที่ 006

ตอนที่ 826 ข้าคิดถึง

เบาะรองนั่งไม่เก่าไม่ใหม่ ไม่หนาไม่บาง เป็นแบบที่สามารถหาได้ทั่วไปในอารามหรือหอบรรพบุรุษ

ประมุขรองตระกูลถังประเมินเบาะรองนั่งนี้อย่างเงียบๆ

ในยามกราบกราน เบาะรองนั่งจะอยู่ระหว่างหัวเข่ากับพื้นแข็งทำให้กระบวนการสบายขึ้นมาก

แต่ใครที่เขาต้องคุกเข่าให้

แน่นอนว่าต้องเป็นสังฆราช

โคมไฟนับไม่ถ้วนแขวนอยู่ราวกับดวงดาวบนท้องฟ้าราตรี ชายหนุ่มคนหนึ่งยืนอยู่ท่ามกลางโคมไฟเหล่านั้น

ประมุขรองตระกูลถังไม่พูดอะไร หรือได้ยินใครพูดอะไร

ความเงียบในห้องโถงดำเนินต่อไป

ดวงตาของประมุขรองตระกูลถังหรี่ลงช้าๆ

เขาเคลื่อนไหวในที่สุด เขาเดินไปที่เบาะรองนั่ง ใช้สองมือยกชายเสื้อด้านหน้าขึ้น และคุกเข่าลงกราบช้าๆ

การเคลื่อนไหวของเขาเป็นไปอย่างเชื่องช้าและประณีต นับจากยกชายเสื้อขึ้นจนถึงคุกเข่าแล้วก้มไปข้างหน้า ต่างก็ใช้เวลานานทีเดียว

ช่วงเวลานี้เพียงพอที่จะให้เขาคิดอะไรมากมาย

ได้ยินมาว่าหลายปีก่อน อดีตสังฆราชก็มายังเวิ่นสุ่ยแต่บิดาเคยต้องคำนับต่ำตั้งแต่เมื่อไหร่กัน

เจ้าเป็นคนรุ่นเดียวกับถังถัง ดังนั้นข้าเป็นผู้อาวุโสของเจ้า ดังนั้นเจ้าจะรับการคำนับจากข้าได้อย่างไร