ส่วนที่ 1 ตอนที่ 166

ตอนที่ 166 เช่นนี้ก็ได้รึ

เวลานี้ ยังคงไม่ลืมว่าก่อนหน้านี้ตนลืมรองเท้าไว้ เป็นธรรมดาที่จะอธิบายได้ว่าเฉินฉางเซิงชนะแล้ว

อันที่จริง หลังจากนี้จวงห้วนอวี่มิได้ปรากฏออกมา คนที่ปรากฏออกมาก็คือนักบวชของพระราชวังหลี ประการผลสุดท้ายของการต่อสู้สนามนี้

ภายใต้สายตาที่ตกตะลึงของพวกผู้เข้าสอบ เฉินฉางเซิงกำลังถือรองเท้า เท้าที่เปลือยเปล่า ค่อยๆ ก้าวเดินลงบันไดหินเชื่องช้า

เวลานี้ถังซานสือลิ่วได้วิ่งมาอยู่ด้านหน้าเขา พยุงเขา เวลาเดียวกันยื่นมือไปรับรองเท้าใหม่เอี่ยมจากเขามา

เฉินฉางเซิงเอ่ยอย่างเกรงใจ เอ่ยว่า “เกรงใจแล้ว”

เอ่ยว่าเกรงใจ เขากลับมิได้ปฏิเสธการพยุงจากถังซานสือลิ่ว เพราะว่าเขาได้รับบาดเจ็บไม่เบา ถึงแม้อยู่ในหอชำระธุลี ได้รับการรักษาจากแสงศักดิ์สิทธิ์ แต่ว่ายังคงอ่อนล้า

ถังซานสือลิ่วตะโกนออกไป “จากวันนี้เป็นต้นไป ข้าก็คงจะมีคุณสมบัติในการถือรองเท้าให้เจ้า เช่นนี้จะไม่รีบประจบได้อีกรึ”

นี่เป็นสุภาษิตที่โด่งดังในต้าโจว

ถังซานสือลิ่วตะโกนออกไปด้วยความหดหู่ใจ ในดวงตากลับเต็มไปด้วยความยินดี

เวลานี้เซวียนหยวนผ้อกับลั่วลั่วก็ออกมาต้อนรับ

ในหอชำระธุลี