บทที่ 41 : หอหยวนเกา

เซียนจวิน ศิษย์ผู้อาวุโสสามแห่งสำนักตงซาน ร่อนกายลงยืนเบื้องหลังต้นไม้ใหญ่ สูงเสียดฟ้า แผ่กิ่งก้านสาขาเฉกเช่นหลังคา ลำต้นของมันบดบังมนุษย์ได้ถึง 3 คนทีเดียว ดวงตาสีเปลือกไม้ทอดมองหอทรงกลมที่อยู่ห่างออกไปเพียง 4-5 ก้าว สูงหลายสิบชั้น ประดับโคมแดงงานมงคลวนทบรอบทุกช่วงชั้น ส่องแสงสว่างไสว อึกทึกด้วยเสียงบรรเลงดนตรีครึกครื้น ดูท่า ข้างในจะยังฉลองกันอยู่ไม่เลิกรา ติดปัญหาที่ด้านล่างสุดกลับมีประตูบานคู่รายล้อมรอบหอไว้ คงเป็นค่ายกลของหอ เขาไม่มีเวลาไล่เปิดทุกบานเสียด้วยสิ

เขามองซ้ายทีขวาที หวังว่าจะมีปีศาจตนอื่นเดินทางมาร่วมงานในหอต่อ เพื่อหาทางเข้าด้านใน แต่แล้ว เสียงสตรีผู้หนึ่งก็ดังสนั่นหวั่นไหว เสียดแทงความรู้สึก อย่างกับถูกไก่กรีดร้องใส่หน้า เซี่ยหยางรีบหลบหลังต้นไม้อีกมุมหนึ่ง พลางมองเจ้าของเสียงให้ถนัดสายตา

"เจ้าให้ปีศาจแปลกหน้าพักอาศัยบ้านของเราหรือ??!! มีเป็นสิบตนด้วย เจ้าบ้าไปแล้วหรือ!!"