ตอนที่ 117 หมีซา - เหลียนเซิง

บทที่ 117 หมีซา = เหลียนเซิง?

“เสี่ยวหว่าน ตอนนี้ข้ามีธุระ ยังกลับไม่ได้จริงๆ”

หมิงเยว่เซิ่งก็มีเรื่องลำบากใจ หากจะให้กลับไปก็ต้องรอให้อาการตั้งครรภ์ของมู่หรงชีชีคงที่เสียก่อน แม้จิ้นม่อจะเป็นหมอฝีมือสูงส่ง แต่เขาก็ไม่ใช่คนเผ่าเชียง ความเข้าใจเรื่องพิษกู่ยังมีไม่มาก ช่วงสามเดือนแรกของการตั้งครรภ์นั้นเป็นช่วงอันตราย มีเขาอยู่ข้างๆ จะดีกว่า

“บอกเหตุผลมาสักข้อสิ!” กู่หยุนหว่านหยุดอยู่ตรงหน้าหมิงเยว่เซิ่ง จ้องมองเข้าไปในดวงตาของเขา เพื่อที่จะดูว่าเขาโกหกหรือเล่นตลกอยู่หรือไม่

ลูกตาสีดำสนิทของหมิงเยว่เซิ่งเหมือนสระวังชิง[footnoteRef:1] กู่หยุนหว่านและเขาจ้องตากันอยู่พักหนึ่ง ทันใดนั้นก็รู้สึกเหมือนถูกแรงดึงดูด กู่หยุนหว่านรีบส่ายศีรษะและก้าวถอยหลังไป [1: สระวังชิง สถานที่ท่องเที่ยวแห่งหรือในมณฑลจี๋หลิน ประเทศจีน]

“เป็นอะไรไป?” เมื่อเห็นกู่หยุนหว่านมี “ท่าทีแปลกๆ” หมิงเยว่เซิ่งก็รู้สึกแปลกใจเป็นอย่างมาก ก้าวเท้าไปด้านหน้า “หน้าของข้ามีอะไรติดอยู่อยู่หรือ?”