ตอนที่ 87 ชั่วครู่ยามแห่งค่ำคืนเข้าหอมีค่าล้ำดั่งทองพันชั่ง
จวนหนานหลินอ๋อง แสงไฟสว่างถ้วนทั่ว เมื่อเฟิ่งชางและมู่หรงชีชีกลับถึงจวนก็มีเสียงโห่ร้องยินดีดังขึ้นในทันที จากนั้นพ่อบ้านเฟิ่งฉีได้พาทุกคนมาคำนับเฟิ่งชางและมู่หรงชีชี “ยินดีกับท่านอ๋อง ยินดีกับพระชายาด้วยพ่ะย่ะค่ะ”
“ลุกขึ้น” เฟิ่งชางช้อนอุ้มมู่หรงชีชีไว้แนบอก พลันมุ่งหน้าสู่หอทิงซง ทิ้งบรรดาบ่าวรับใช้ไว้ด้านหลังให้อ้าปากตาค้างมองร่างที่เร็วดังสายลมที่พัดผ่านไปเมื่อครู่นี้
“ดูเหมือนพวกเราจะต้องเตรียมการแล้วล่ะ” เฟิ่งฉียิ้ม ทุกคนต่างไม่เข้าใจในความหมายที่พ่อบ้านต้องการจะสื่อ เช่นนั้นก็ล้วนมีสีหน้างุนงง เฟิ่งฉีจึงหันไปเคาะศีรษะของบ่าวรับใช้ด้านหลัง “เจ้าซื่อบื้อ! ท่านอ๋องรีบร้อนถึงเพียงนี้...อะแฮ่ม...แน่นอนว่าพวกเราต้องเตรียมการต้อนรับคุณชายน้อยอย่างไรเล่า!”
“โอ้!” ได้ฟังที่เฟิ่งฉีกล่าวมา ทุกคนจึงเข้าใจอย่างแจ่มแจ้ง ใช่สินะ! จวนหนานหลินอ๋องเงียบเชียบมาเนิ่นนานแล้ว คงจะดีไม่น้อยหากมีคุณชายน้อยสักสองสามท่าน ในหัวสมองของเหล่าบ่าวรับใช้ต่างวาดฝันถึงภาพวันข้างหน้าอันงดงาม แต่ละคนยิ้มชื่นมื่นหน้าระรื่น
Dukung penulis dan penerjemah favorit Anda di webnovel.com