ตอน เมื่อความทรงจำของฉันดับสูญ3
ตอน เมื่อความทรงจำของฉันดับสูญ3
"...ทิวาได้ถอนจิตของความระลึกออกจากความนึกคิด และนั่งคิดทวนไปว่า 'ไอ้สิ่งที่มันมาในหัวให้รู้ให้เห็นเหล่านี้เพื่ออะไร?' "
" แล้วทำไมเราจึงต้องรับรู้มัน "
" เราเอง มันก็แค่คนธรรมดา แล้วไอ้สิ่งที่รู้เห็นนี่ มันจะเกิดขึ้นจริงงั้นหรือ? " คิดวกไปวนมา..
" แต่ถ้าหากจะว่า มันไม่ใช่เรื่องจริง แล้วเรื่องราวที่เราเห็น และผ่านมันมานั่นล่ะ คืออะไร? "
" ทุกเรื่องราวมันเกิดขึ้นมาจริงๆ นี่!! เรื่องราวที่เราเห็นรอบนี้มันจะเกิดอีกรึป่าวนะ!? ..."
ทิวาดึงความคิดมาในปัจจุบัน เมื่อหูแว่วได้ยินเสียงเปิดประตูเข้ามา และหันไปมอง ก็เห็นจิรปรียาคนรักเดินเข้าห้องมา ทิวายิ้มให้เธอ และเอ่ยถาม "กลับมาแล้วหรอครับ "
"จิรปรียายิ้มมาให้ แค่ได้มองเห็นรอยยิ้มของเธอ ทิวาก็มีความสุขในใจมากล้น นี่ซินะความสุขที่หลายๆ คนมักมองข้ามมัน ความสุขเล็กที่มีให้แก่กันในทุกๆ วัน แล้วคนอื่นๆ ล่ะ 'ความสุขเค้าคืออะไร?' ..."
ทั้งสองตั้งแต่คบกันมา ก็มีบ้างที่มีอารมณ์ที่ไม่เข้าใจกัน แต่ก็ต้องยอมรับ เพราะการงานที่ทำและเรื่องราวต่างๆ ที่เข้าให้เผชิญในทุกวันนี้
"ซึ่งบ้างครั้งความคิดอาจต่างกันบ้าง ซึ่งมันก็เป็นเรื่องปกติของคนสองคน...."
..............
เวลาย่างเข้าเดือนมีนาคมปี2562 ซึ่งเป็นเดือนที่5 ของทั้งคู่ในการใช้ชีวิตร่วมกัน ในเดือนมีนาคมนี่เอง ที่เป็นเดือนแห่งวาระผลักดัน กับการโอนถ่ายอำนาจของรัฐบาล กลับคืนสู่ประชาชน..
รัฐบาลได้จัดให้มีการเลือกตั้งขึ้นมาอีกครั้ง เพื่อให้ประชาชนได้ใช้สิทธิของตน ในการเลือกเฟ้นผู้ที่จะเข้ามาบริหารประเทศ ภายใต้การปกครองในรัชสมัยแห่งพระมหากษัตริย์รัชกาลที่10 ของเมืองสยามประเทศ อันเป็นยุคศรีวิไลย์ตามคำทำนายไว้ ขององค์ครูบาศรีวิชัยเจ้า..
"การคัดสรรเลือกตั้งในครั้งนี้ ใช้งบประมาณในการจัดการเลือกตั้ง ไปร่วมห้าพันล้านบาท ซึ่งเป็นงบประมาณที่มากเป็นประวัติการ ในการเลือกตั้ง การบริหารงานของประเทศ และรัฐบาลชุดใหม่ จะเป็นเช่นใด"
"ประเทศไทยจะเกิดความวุ่นวายอีกหรือไม่? มันยากที่จะคาดเดาได้"
ทิวาในฐานะประชาชนคนนึง ก็ไม่อยากจะเห็นประเทศชาติ ต้องเกิดความวุ่นวายเหมือนที่ผ่านมา
"ประชาชนตาสียายสา จะได้พากันตั้งหน้าตั้งตาทำมาหากินกันต่อไป เพื่อปากท้องของตนเองและครอบครัว..."
ในเดือนมีนาคมนี่เอง ที่เหตุการณ์มันได้หวนวนมาในหัว ในความนึกคิดของทิวาอีกครั้ง
กับเรื่องราวของคณะครูอาจารย์ที่ทิวาเคยเห็นและรับรู้มา..
"ในช่วงปลายเดือนวันที่26มีนา เหล่าคณะครูอาจารย์ ได้มาจัดการอบรมที่โรงแรมที่ทิวาทำงาน อยู่ในย่านสุขุมวิท ซึ่งเป็นโรงแรมในระดับสามดาว"
หลังจากที่ทิวาและเพื่อนๆ ในแผนกได้จัดเตรียมห้องอบรมสัมมนาเรียบร้อย และจัดการวางตัวพนักงานเฝ้าประจำจุดต่างๆ
" ทิวาถูกคัดเลือกให้มาประจำจุดคอยบริการคณะครูอาจารย์และเด็กๆ ที่มารับอบรม..."
"ในเช้าวันนั้นคณะครูและเด็กๆ ที่ทยอยมาเพื่อเข้าอบรม ทิวาถึงกลับตะลึง กับคณะครูอาจารย์ชุดนี้ นั่นคือ " คณะของครูอาจารย์และเด็กๆ ที่ทิวาเคยเห็นนั่นเอง "
"เอาแล้วสิ.! เหตุการณ์ต่างๆ ทำไมมันถึงเป็นจริงมาได้ มันใช่จริงๆ หรือ!!.."
"ทิวาในวันแรกทั้งวัน เอาแต่คิดทวน กับสิ่งที่ตนเคยเห็นวกไปวนมา จนใจลอยไปกับสิ่งที่ได้เผชิญ"
การคอยบริการคณะครูวันแรกผ่านพ้นไปเรียบร้อยด้วยดี พอเลิกงานในเวลาสามทุ่ม..
" ทิวาได้จัดเก็บห้องและจัดวางอุปกรณ์อะไรต่างๆ จน เรียบร้อย" ก็เลิกงานกลับห้องพัก เพื่อจะได้พักผ่อนเอาแรง ไว้เผชิญกับงานในวันรุ่งขึ้น
ทิวามาถึงห้องพักก็จัดการอาบน้ำเตรียมตัวจะนอนพักผ่อน แต่พอล้มนอนลงบนที่นอน "ทิวากลับนอนไม่หลับเอาซะงั้น ความนึกคิดตีทวนวนหวนมาในหัวอีกรอบ"
พร้อมกับภาพต่างๆ ของเรื่องราวในจุดนี้มันเด่นชัดขึ้นมา...
ราวๆเที่ยงคืนครึ่งเห็นจะได้ ทิวาก็สลัดความคิดทั้งหมดทิ้งไป และคิดตัดสินใจว่า "อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด เราจะมากังวลกับมันทำไมกัน"
เมื่อคิดได้ดังนั้น ทิวาก็หลับตานอน พร้อมกับแขนที่กอดประคองคนรักเอาไว้จนหลับไป...
******************************