บทที่ 1040 : ชนะ!
การแสดงจบลง
ทันใดนั้น ผู้ชมหลายคนพลันลุกขึ้นยืน
“โจ๊กเกอร์ ฉันรักคุณ!”
“ถึงคุณจะอัปลักษณ์แค่ไหนฉันก็รัก!”
เสียงปรบมือพลันดังท่วมฟ้าถมดิน!
เสียงกู่ตะโกนดังกลบดินทะลักฟ้า!
“เยี่ยมมากเลย!”
“เพลงนี้สุดยอดจริงๆ!”
“เพลงนี้โคตรเพราะเลย!”
“ฉันอัปลักษณ์ แต่ฉันนุ่มนวลอ่อนโยน?”
“ฉันอยากร้องเพลงนี้ให้ได้จัง ต้องร้องให้ได้!”
“โจ๊กเกอร์นี่ทำให้คนประหลาดใจได้ทุกครั้งเลย!”
“ใช่ ฉันนึกว่าสัปดาห์นี้โจ๊กเกอร์คงไม่ไหวแล้วแน่ๆ มีบทวิจารณ์ตั้งเยอะที่ผู้เชี่ยวชาญวิเคราะห์ว่าก่อนหน้านี้โจ๊กเกอร์ทำผลงานได้ดีเกินไป พอมาถึงตอนที่สี่ ผู้ชมจะไม่รู้สึกตื่นเต้นอะไรกับเขาอีกแล้ว เขาจะก้าวต่อไปได้ลำบากมาก เผลอๆ ยิ่งไปต่อกลับยิ่งถดถอย แต่พอวันนี้ได้ฟังเขาร้องเพลง บทวิจารณ์พวกนั้นมันไร้สาระสิ้นดี! โจ๊กเกอร์จะไม่ไหวได้ยังไง? นี่เหรอที่แม่งเรียกว่าไม่ไหว? นี่เหรอที่แม่งเรียกว่าถดถอย?”
“ทุกเพลงของเขาน่าฟังไม่น้อยไปกว่ากันเลย!”
“สิ่งที่ฉันนับถือโจ๊กเกอร์ที่สุดก็คือ ทุกเพลงของเขาล้วนเป็นการบอกเล่าเรื่องราว ซ้ำยังเป็นเรื่องราวของตัวเขาเองในตอนนี้อีก สุดๆ ไปเลย!”
“เซอร์ไพรส์จริงๆ!”
Dukung penulis dan penerjemah favorit Anda di webnovel.com