0091

บทที่ 90 : โอกาสสัมภาษณ์เข้าสถานีโทรทัศน์มาแล้ว!

วันที่หนึ่ง เดือนตุลาคม

วันนี้เป็นวันชาติ

เช้าตรู่ จางเย่ยังแปรงฟันอยู่ในห้องน้ำ

แม่ของจางเย่โทร.หาเขาด้วยน้ำเสียงตำหนิ “ลูกหางานได้หรือยัง? ยังอีกเหรอ? แม่ก็บอกลูกแล้วใช่ไหมว่าอย่าลาออก ดูสิเป็นยังไง ดูสิ!”

จางเย่บ้วนปากและเช็ดมันออกขณะที่หัวเราะไปด้วย “แม่ ต่อให้ผมยังไม่มีงานตอนนี้ ยังไงผมก็ไม่อดตายหรอก แม่ไม่รู้เหรอ? ‘คนขุดสุสาน’ กับนิทานของผมได้รับการตีพิมพ์แล้วนะ วันนี้จะวางแผงแล้วด้วย เพราะงั้นแม่ไม่ต้องกังวลอะไรมาก ถ้าบริษัทโอนเงินมาให้ผมเมื่อไร เดี๋ยวผมแบ่งให้แม่เอง”

แม่จางเย่ดีใจเป็นอย่างยิ่ง “ตีพิมพ์แล้วเหรอ? ได้มาเท่าไรเนี่ย?”

จางเย่แกล้งตีเนียน “ก็ไม่มากเท่าไร แม่กินอะไรรึยัง?”

“นี่แม่ถามอยู่ว่าเท่าไร อย่ามาทำเปลี่ยนเรื่องนะ!” แม่จางเย่พูดด้วยเสียงดุๆ

จางเย่ได้แต่สารภาพออกไป “ก็ประมาณหกล้านได้น่ะ แต่พอมาถึงผมก็คงเหลือแค่ราวๆ ห้าล้านแหละ เพราะเจอภาษีไปเยอะเหมือนกัน”