657 โน้มน้าว

บทที่ 657 โน้มน้าว

เขาเพียงแค่โค้งคำนับให้ แต่ไม่ได้คุกเข่า

ดวงตาของเทียนเฉิงตี้เป็นประกายแล้วช่วยประคองเขา “พี่หยางไม่ทราบมาก่อน ข้าจะตำหนิท่านได้อย่างไรไม่ต้องมากพิธีหรอก”

“ขอบพระทัย...ฝ่าบาท” หยางชูยืดตัวขึ้นยิ้มอย่างกระดากอาย “ไม่คิดว่ากระหม่อมที่เป็นชาวแคว้นฉีจะได้พบฮ่องเต้เป็นครั้งแรก ถึงไม่ใช่ฮ่องเต้แคว้นฉี แต่เป็นแคว้นฉู่ ใต้หล้านี้ช่างคาดเดาได้ยากจริงๆ”

คุณชายใหญ่ฉางหัวเราะเขาผายมือ “ฝ่าบาท เชิญนั่งก่อนแล้วค่อยสนทนากันดีหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ”

เทียนเฉิงตี้นั่งลงแล้วพูดว่า “พวกท่านก็นั่งลงด้วยเถอะ”

หยางชูลังเล แต่ท้ายที่สุดคุณชายใหญ่ฉางก็ดึงเขาให้นั่งลงด้วย “ฝ่าบาททรงตรัสให้นั่งท่านก็นั่งเถอะ อันที่จริงเชื้อพระวงศ์ที่นี่เป็นกันเองมากหากไม่ได้ว่าราชกิจก็ไม่ได้เข้มงวดเพียงนั้น”

เทียนเฉิงตี้พยักหน้า “ใช่ พี่หยาง ที่นี่ไม่ใช่พระราชวังอีกอย่างก่อนหน้านี้พวกเราคุยกันถูกคอ และเข้ากันได้ดีมาก”

หยางชูนั่งลงช้าๆ แล้วถอนหายใจ “ท่านตาบอกข้าว่าอย่ายุ่งกับพวกขุนนางมากเกินไป ไม่อย่างนั้นมันจะสร้างปัญหามากมาย ก่อนหน้านี้ข้าไม่คิดอย่างนั้น แต่ตอนนี้ข้ารู้แล้วว่าเป็นเรื่องจริง”