628 ช่างพูด
บทที่ 628 ช่างพูด
พระอาทิตย์กำลังตกดินท้องฟ้าเริ่มมืดครึ้ม หมิงเวยเดินไปในทิศทางของการหลบหนีของฝันร้าย นางหยุดอยู่หน้าต้นไม้ที่เพิ่งโค่นลงไปแล้วพูดว่า
“ท่านเพิ่งโดนโจมตียังไม่ทันได้รักษาตัวจะตามข้ามาทำไม หรืออยากสูญเสียพลังเหมือนกันกับข้าหรือเจ้าคะ”
เมื่อถูกนางจับได้เวินซิ่วอี๋ทนต่ออาการเจ็บปวดภายในแล้วพูดออกไปว่า “สิ่งที่ท่านสอนอาชิ่งเมื่อครู่ ท่านไม่ได้โกหกใช่หรือไม่”
หมิงเวยหมุนตัวหันมายิ้มให้นาง “แล้วเหตุใดข้าต้องโกหกเขาด้วย”
“แน่นอนว่าเพราะ…”
“อยากแก้แค้นงั้นหรือ” หมิงเวยหัวเราะ “คุณหนูเวิน…การแก้แค้นตอนนี้มันมีประโยชน์ต่อข้าตรงไหนกัน มาลำบากในต่างแดน ไร้ที่พึ่งพิง แม้แต่พลังก็ไม่มี หากออกไปจากที่นี่ก็รับรองความปลอดภัยตัวเองไม่ได้ ข้าจะไปรนหาที่ตายทำไมกันเจ้าคะ”
เวินซิ่วอี๋กัดฟัน “ท่านมันเจ้าเล่ห์ หากหนีไปได้ท่านจะตายงั้นหรือ ข้าไม่เชื่อว่าท่านไม่อยากกลับแคว้นฉี!”
“ข้าอยากกลับไป! หากกลับไปข้าจะได้เป็นหวางเฟย ได้ในสิ่งที่ต้องการ ไม่เหมือนตอนนี้ที่ต้องระมัดระวังเอาอกเอาใจให้คนเฒ่าคนแก่โปรดปราน”
“เช่นนั้นท่าน...”
Bab Terkunci
Dukung penulis dan penerjemah favorit Anda di webnovel.com