บทที่ 363 หลบหนี
ซูถูยังคงมีความหวัง น่าซูอยู่ข้างนอกบางทีเขาอาจจะควบคุมได้
ยิ่งไปกว่านั้นเขาได้เตรียมการไว้ล่วงหน้าอย่างเต็มที่แล้ว แม้ว่าเขาจะควบคุมไม่ได้ แต่เขาไม่ต้องพบกับความสูญเสียครั้งใหญ่
ส่วนสตรีที่ติดอยู่กับเขานั้น เขาต้องสังหารนาง แต่เพราะนางไม่ได้อ่อนแอเลย เขาจึงไม่มีโอกาสนั้น...
เมื่อเวลาผ่านไปทีละนิดไม่มีเสียงใดภายในถ้ำ ตอนแรกทั้งสองยังคงคุยกันอยู่ ต่อมาเพื่อเป็นการประหยัดพลังงานต่างฝ่ายต่างหาที่นั่งหายใจเบาๆ
เวลาน่าจะผ่านไปห้าหกวันแล้วซูถูทำตนเองให้สดชื่นแล้วถามว่า “ท่านไม่กลัวนางจะไม่ปล่อยพวกเราออกไปหรือ”
หมิงเวยตอบอย่างอ่อนแรง “ท่านอยู่ที่นี่นางไม่มีทางไม่ปล่อยเราหรอกเจ้าค่ะ”
“เผ่าหมาป่าหิมะยังมีองค์ชายองค์อื่นอีก”
“แต่พวกเขาไม่ตรงตามความต้องการของนางเจ้าค่ะ”
ซูถูนอนลงไปอีกครั้ง ภายในถ้ำมีแต่เสียงน้ำไหลหลังจากนั้นอีกสามวันซูถูรู้สึกว่าตนเองถึงขีดจำกัดแล้ว หากเป็นเช่นนี้ต่อไปเขาไม่ต้องตายอยู่ที่นี่หรือ
ในห้วงจินตนาการเขาได้ยินเสียงหนึ่ง แสงตกลงมาจากด้านบน และตกลงมาบนใบหน้าของพวกเขา ซูถูลืมตาขึ้นเขาเห็นเชือกถูกโยนลงมาตามด้วยขันทีชราที่ไถตัวลงมา
Dukung penulis dan penerjemah favorit Anda di webnovel.com