ตอนที่ 290

ตอนที่ 290 หนึ่งเดียวในโลก ไม่มีแม้แต่คุณสมบัติจะได้เจอหน้า

ฟู่หมิงเฉิงถามตัวเองอยู่ในใจ เขาไม่อยากเจอฟู่อวิ๋นเซินแม้แต่น้อย

ความลำเอียงของผู้เฒ่าฟู่ รู้กันไปทั่วทั้งเมืองฮู่เฉิง

อย่าว่าแต่ฟู่อีเฉินเลย จนถึงตอนนี้แม้แต่ฟู่หมิงเฉิงก็ไม่เข้าใจว่า เมื่อยี่สิบปีก่อนเกิดคดีขนาดนั้นแล้ว ทำไมผู้เฒ่าฟู่ก็ยังคงดีต่อฟู่อวิ๋นเซินมากขนาดนี้

ฟู่หมิงเฉิงดูเวลา เห็นว่าอีกสิบนาทีกว่าจะถึงเวลานัดหมายกับผู้จัดการของบีไมน์ เขาจึงเดินออกไป

ฟู่อวิ๋นเซินกำลังเดินตรงไปที่ลิฟท์ ไม่ได้หันมองดูสองข้างทาง

ฟู่หมิงเฉิงขมวดคิ้วแน่นยิ่งขึ้น เขาเรียก “ฟู่อวิ๋นเซิน”

เท้าของฟู่อวิ๋นเซินหยุดชะงัก เขาหันไปเล็กน้อย

ดวงตาของเขาเป็นสีอำพัน ภายใต้แสงอาทิตย์สาดส่องไม่ได้ดูเอื่อยเฉื่อยเหมือนยามปกติ กลับดูเย็นชามากขึ้น

ฟู่หมิงเฉิงสาวเท้าเดินเข้าไป พูดเสียงเบา “ช่วยทำอะไรที่เป็นการเป็นงานบ้างได้ไหม ปู่ของแกคาดหวังในตัวแกสูงมาก วันๆ แกเอาแต่เที่ยวเล่น ไม่เท่ากับทำให้ปู่แกผิดหวังเหรอ”

ผู้เฒ่าฟู่ก็ตามใจฟู่อวิ๋นเซินมากเกินไป

ถึงแม้ตระกูลฟู่จะไม่ใช่ลูกหลานตระกูลขุนศึก แต่ผู้เฒ่าฟู่ก็เป็นทหารมาก่อน เข้มงวดกับทุกเรื่อง