ตอนที่ 106

ตอนที่ 106 อิ๋งจื่อจิน ‘เตรียมตัวเรียกพ่อหรือยัง’

แต่ว่าคำนี้ก็ยังคงช้าไป

เท้าขวาของเจียงหรานสวมรองเท้าและยืนบนพื้นแล้ว

สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปในทันที บนหน้าผากมีเส้นเลือดปูด

“เป็นอะไร”

ซิวอวี่รู้สึกไม่ชอบมาพากลได้อย่างรวดเร็ว รีบก้มลงหยิบรองเท้าอีกข้างขึ้นมา

พอดูก็รู้สาเหตุแล้ว

ส่วนหัวของรองเท้ามีหมุดติดอยู่เต็มไปหมด

เนื่องจากอยู่ด้านในสุด ถูกบังเอาไว้มิด ถ้าไม่สังเกตให้ดีก็จะไม่เห็น

เจียงหรานกัดฟัน แข็งใจไม่ส่งเสียงร้องออกมา

เขาอดทนต่อความเจ็บปวดถึงใจแบบนี้แล้วถอดรองเท้าออก

ถุงเท้าสีขาวอาบเลือดอย่างเห็นได้ชัด มีเลือดไหลทีละหยด

ลูกน้องตกใจงงไปหมด

โชคดีที่หน้าห้องเปลี่ยนเสื้อผ้ามีกล่องปฐมพยาบาล อิ๋งจื่อจินเดินไปหยิบผ้าก๊อซกับกรรไกรมา

เจียงหรานดูไม่ค่อยยินยอม แต่สุดท้ายก็พูดออกมา “ขอบใจ”

เขารับกรรไกรมา เอาฟันกัดปลายด้านหนึ่งของผ้าก๊อซ จากนั้นก็เริ่มพันแผลให้ตัวเอง

ซิวอวี่สายตาเย็นชา “ใครทำ”

ถึงแม้เธอกับเจียงหรานจะเป็นเพื่อนที่ชอบเขม่นกันมาตั้งแต่เล็ก แต่ไม่ว่าอย่างไรก็เป็นเพื่อนกัน

“มะ...ไม่ใช่ผมนะ” ลูกน้องเริ่มลนลาน “ผมสาบานได้ ผมไม่มีทางทำร้ายพี่หรานแน่นอน”