บทที่ 17 เริ่มแผน

"อื้ออออ ใคร…อย่ายุ่ง"

"ภีม นั่งดีๆ"

ผ้าเย็นที่เพิ่งแกะออกจากห่อถูกนำมาลูบไปทั่วใบหน้าและลำตัวของคนที่นอนไม่ได้สติ

"อย่า…ปล่อยกูสิว่ะ"

คนถูกรบกวนปัดป้องมือไปมา เมื่อผ้าเย็นเฉียบแตะลงบนหน้าผาก ความเย็นของผ้าทำให้คนที่นอนอยู่ค่อยๆเริ่มตาขึ้นทีละน้อย

"อืออ…ใคร"

"ภีม…"

"…เสือ…เสือเหรอ…ไอ้เสือ!"

"เบาๆ มึงจะตะโกนทำไม"

"มึงมาอยู่ที่นี่ได้ไง…แล้วกูอยู่ที่ไหนเนี่ย"

"เครื่องบิน…กำลังจะกลับกรุงเทพฯ"

"ห๊ะ!...ไอ้เสือมึง…อื้อออ"

เสือรีบเอามือมาปิดปากคนที่กำลังเอะอะโวยวาย ก่อนจะพูดขู่จะทำให้คนเสียงดังต้องเงียบลงทันที

"หุบปาก ถ้ามึงไม่อยากให้พนักงานเขาเห็นหนังสดของมึงกับกู"

"…สัด"

เกือบชั่วโมงกว่าๆที่นั่งอยู่บนเครื่องบินชั้นfirst class ทั้งคู่แทบจะไม่ได้คุยอะไรกันเลย แม้แต่หน้าภีมก็แทบจะไม่อยากหันมองอีกคน เอาแต่นอนคู้แกล้งหลับจนมาถึงปลายทาง

"ภีมถึงแล้ว"

คนตัวโตกว่าพยายามจะเข้าไปพยุงอีกคนให้ลุกขึ้นแต่กลับถูกผลักออก ภีมรีบลุกขึ้นจากที่นั่งและเดินหน้าบึ้งออกมาตลอดทาง จนมาถึงทางแยกของทางเดินผู้โดยสาร

หมับ! มือหนารีบคว้าแขนอีกคนไว้ก่อนที่หนีไปอีก

"มึงจะทำอะไร"

"พามึงกลับห้อง"

"ไม่ต้องกูกลับเองได้ กูจะไปนอนกับเพื่อนที่หอ"

"ภีม มึงอย่างี่เง่าได้ไหมว่ะ"

"อ๋อเหรอ กูงี่เง่าเหรอ งั้นมึงก็เลิกยุ่งกับกูสักที ไปหาคนที่มึงจะแต่งงานด้วยนู้น"

"ภีม!"

"โอ้ย! ไอ้เสือ ปล่อยกู ไอ้บ้า…ช่วยด้วยครับ ช่วยด้วย"

แขนขาวถูกบีบไว้แน่น ก่อนคนโวยวายจะถูกลากขึ้นรถหรูซึ่งเจ้าของรถที่ตอนนี้กำลังโมโหจนแทบบ้า ถึงแม้จะมีสายตาหรือท่าทางของคนรอบข้างที่มองเข้ามาก็ไม่มีใครเสี่ยงเข้ามายุ่งเรื่องของคนในครอบครัว

"นั่งดีๆ ถ้ามึงไม่อยากให้กูเอามึงต่อหน้าคนอื่น"

"มึง…"

เสือทำหน้าจริงจังแถมการกระทำก็ดูจะสอดคล้องกับคำพูดไม่มีผิดเพี้ยน ภีมจึงได้แต่ฮึดฮัดหน้าหยิกหน้างอยอมนั่งนิ่งไม่กล้าขัดขืน จนเมื่อรถขับเข้ามาถึงคอนโด เสือจึงรีบดึงคนหน้าบึ้งขึ้นมาบนห้องโดยไม่ได้สนใจคำด่าทอหรือการปัดป้องที่มีมาตลอดทาง

ปัง! ตุบ!

ประตูถูกเปิดและปิดลงพร้อมร่างขาวที่ถูกเหวี่ยงเข้ามาในห้องจนลงไปนอนกระแทกกับพื้น

ตื๊ดดด🎶

ก่อนที่จะเกิดสงครามในห้อง เสียงโทรศัพท์ของเสือก็ดังขึ้นขัดช่วงจังหวะที่กำลังเดือดพล่านของทั้งสองคน

"ฮัลโหล…ครับ…ได้ครับ พรุ่งนี้ 10 โมงผมจะไปรับ…ฝันดีครับ"

ผ๊วะ

ทันทีที่เสือวางสาย หมัดหนักก็ชกเข้าที่แก้มซ้ายจนเกือบเซ

"ภีม! มึง…!

เสือรีบพุ่งตรงเดินไปประชิดตัวคนก่อเรื่อง ใบหน้าโหดเหี้ยม ผุดขึ้นจนภีมถึงกับผงะจะเดินถอยหนีแต่ก็ไม่ทันการณ์ มือหนาบีบต้นคอขาวกดไว้แน่นก่อนจะดึงเข้ามาประกบปากบดเบียดจูบไปมาจนอีกคนเริ่มเบลอ เสือดันคนตรงหน้าจนหน้าแนบไปกับกำแพงห้องที่อยู่ตรงทางเดินหน้าประตูทางเข้า

"ไอ้เสือ ปล่อยกู"

"กูบอกว่าห้ามเรียกไอ้ มึงจำไม่ได้รึไง"

"โอ้ย! ไอ้…สัดเอ้ย"

ไหล่ขาวถูกกัดผ่านเสื้อที่ยังใส่อยู่จนมีเลือดไหลซึม ก่อนก้นนิ่มจะถูกบีบขยำแล้วเลื่อนมาบีบกำตรงเป้ากางเกง

"เสือ…ปล่อย…อย่า!"

กางเกงยีนส์ถูกปลดตะขอและรูดซิบลงดึงลงมากองกับพื้น ตอนนี้ภีมมีแต่กางเกงในที่ยังคงส่วมใส่พร้อมกับเสื้อที่ถูกเลิกขึ้นจนเห็นแผ่นหลังเนียน เสือพยายามกดอีกคนให้ก้มลงและโก้งก้นเพื่อรอรับการสอดใส่ของเขา แต่เขาดันเจอฤทธิ์ม้าพยศที่ไม่ยอมลงให้ง่ายๆ

"มึงจะเล่นแบบนี้ใช่ไหม…ได้"

แกร๊ก แอ็ดดดด…

ประตูถูกปลดล็อกและเปิดออกช้าๆ จนเกือบจะเห็นพวกเขาสองคนที่อยู่ด้านใน ภีมมีสีหน้าตื่นตกใจจนลนลานเพราะอีกนิดเดียวคนด้านนอกก็จะเห็นพวกเขาสองคนที่กำลังทำเรื่องอย่างว่ากันอยู่ข้างประตู

"เสือ…ปิดประตู มึงจะทำอะไร"

"ปราบม้าผยศ มึงกลัว?"

"สัด…กูบอกให้ปิดประตู…อ๊ะ…เชี้ยเสือ"

เสือแกล้งดันแท่งกายกระแทกไปที่รูก้นจนภีมถึงกับสะดุ้ง ก่อนที่มือหนาจะเกี่ยวรั้งกางเกงในเอี้ยวไปอีกฝั่งแล้วใส่แท่งกายดันเข้าไปอีกทีโดยที่ยังไม่ได้ถอดกางกางในออกมา

"ซี๊ด เจ็บ เสือ…เดี๋ยว"

เสือได้แต่เลียปากที่แห้งผาก พร้อมจับก้นขาวตรึงไว้แล้วกระแทนท่อนเอ็นเข้าไปจนสุดลำ

"เสือ!"

"ชู่ว เบาๆ มึงอยากให้คนข้างนอกได้ยินใช่ไหม"

"จิ…งั้นมึงก็ปิดประตูสิว่ะ"

"หึ…งั้นก็รอให้กูเสร็จก่อนละกัน…ซี๊ดด อย่าขมิบภีม…เดี๋ยวกูเสร็จ"

"เชี้ยเอ้ย…กูบอกให้ปิดประตูไง อ๊ะ โอ้ย…เสือ…อ้าา อุ๊บ"

ภีมรีบเอามือปิดปากตัวเองไว้เมื่อรู้ตัวว่าร้องเสียงดังจนอาจจะเป็นจุดสนใจของคนด้านนอก เพราะแรงกระแทกที่มากเกินกว่าปกติทำให้ร่างกายแทบจะทนไม่ไหว ท่อนเอ็นใหญ่ดุดันเข้ามาถี่ๆจนรูเล็กบวมแดงกล่ำ เสือจับใบหน้าขาวให้หันมารับจูบที่เขาปรนปรือให้ พร้อมกระแทกรูก้นไปพร้อมกัน

"อื้ออออ…จ๊วบ…อ๊ะๆๆๆ เสือ…กู…อืมมมม"

มือหนารีบปิดปากคนที่กำลังใกล้ถึงขีดสุด ความวาบหวามที่ท้องบวกกับความเสียวซ่านจากช่องทางด้านหลัง ทำให้ท่อนเอ็นเริ่มอึดอัดอยากจะปลดปล่อยออกมาเต็มที

"เสือ…จะเสร็จแล้ว…อ๊าาาาาา"

เสียงครางดังที่เกิดจากความสุขสมถึงแม้จะถูกมือปิดกั้นเอาไว้ก็ไม่สามารถจะปิดได้มิด ผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาจึงเริ่มมีเสียงซุบซิบแว่วให้เริ่มได้ยิน

"ซี๊ดดด ภีม…รัดแน่นจังว่ะ…อึ อ๊ะๆๆ อื้ออออ"

ด้วยความตื่นกลัวบวกกับความเสียวกระสันทำให้รูก้นบีบรัดท่อนเอ็นใหญ่แน่นกว่าปกติ เสือกระแทกเข้าออกเพียงไม่นานน้ำสีขุ่นก็ปล่อยออกมาจนล้นรู ทั้งคู่ยังยืนหอบหายใจอยู่ข้างประตูที่ยังคงปิดไม่สนิทโดยลืมความอับอายไปชั่วขณะ

"ปล่อยได้ยัง"

"หึ…ได้ แต่กูจะปล่อยในตัวมึงอีกรอบ และอีกรอบ จนกว่ามึงจะหายผยศ"

"มึง! ไอ้ชั่ว ปล่อยกู…ปล่อยยย"

คนฟังถึงกับตาโตแทบจะถล่นออกมาจากเบ้า ก่อนที่ร่างจะถูกแบกขึ้นบ่าแล้วพาไปยังห้องน้ำและจบลงที่ห้องนอนอีกหลายยก

รุ่งเช้า คนที่โดนกระทำมาเกือบทั้งคืนยังคงตอนนิ่งหายใจเข้าออกเป็นจังหวะคงที่สม่ำเสมอ ส่วนอีกคนเริ่มจะขยับตัวเพื่อลุกขึ้นไปอาบน้ำ แต่งตัว แล้วออกจากห้องไปทำธุระตามที่นัดหมาย โดยไม่ลืมจะส่งข้อความไปให้คนรักว่าจะกลับมารับไปกินข้าวด้วยกันเย็นนี้

"อื้อออ"

คนขี้เซาบิดขี้เกียจไปมาก่อนจะหยิบมือถือข้างตัวมาดู เมื่อ เขาเห็นข้อความที่เสือส่งมาก็ถึงกับเบ้ปาก ก่อนจะมีข้อความเด้งขึ้นจากบุคคลปริศนาที่ไม่รู้จักมาก่อน

"…!?"

รูปการลองชุดแต่งงานที่มีเสือ สิงห์ และเจ้าสาว พร้อมครอบครัวของทั้งสองฝ่ายถูกส่งมาเกือบ 10 รูป ภีมได้แต่นั่งกัดฟันกำโทรศัพท์ในมือแน่น ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าออกอย่างช้าๆ แล้วส่งข้อควมกลับไปว่า 'ขอบใจ' พร้อมกับส่งรูปของเขาถ่ายคู่กับเสือตอนนอนอยู่บนเตียงไปให้อีกฝ่าย เมื่อภีมเห็นว่ามีการอ่านมันแล้ว เขาจึงปิดมือถือและเดินไปอาบน้ำ น้ำเย็นๆจากฝักบัวทำให้อารมณ์ขุ่นมัวเริ่มจางหายไปได้บ้าง ก่อนที่สีหน้าเศร้าหม่องจะเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์อย่างร้ายกาจ

"หึ…กูเอาคืนมึงแน่ ไอ้เสือ"