#THE PAST.
FLASHBACK: (10 years ago from the present)
I'm SAMANTHA TIFFANY ERA FAJARDO 16 of age, a high school student of ALDEGER HIGH ACADEMY, This is my story how start. I was adopted by MR.KHELYX LEE & MRS.SOPHIA REESE ALDEGER, but not literal by name but financially support,and guardian as well, because i'm totally orphan since i meet them,but i'm still thankful for coming them into my life,changing me for who i am before to who i am now.
Being blessed as i am now. More than i prayed before,living joyful and accepted & no trace of agony & grip,thank god i wont ask for more,for how they change the life of a pity kid longing for care,attention and affection and that's me, who'll be never be adore their kindness.
Having my childhood w/ the knowledge how they treat me,giving me and left me such a big pain in my heart,the woman who give birth never stop cursing me, wishing i never been exist, and my step father who always punishing me to death even a simple mistake just to have him a reason to hurt me. They never keep in tired to hate me and blamed that much; it seems like a nightmare of my toddler. All i wanted is to end those hatred,grievance that they made on my innocent thought, till one day god ends my misery, he answer my prayed, god send those angel who save me from my down life. And i still remember how it starts.
(3 YEARS AGO FLASHBACK FROM 10 YEARS)
(NOTE: flashback po ito noong 13 year old palang si Samantha bago sya napunta sa mag asawang Aldeger)
"ANREW BUKSAN MO ITONG PINTO!!! Walangya ka pag nalaman laman ko lang na kaya hindi ka umuwi kagabi ay dahil sa kirida mo papatayin ko sya! at pabubuhulin ko mga ulo nyo" Yan pauli-ulit na sigaw ng ina ko sa step father ko.
"WALA KANG PAKI!! PWEDE BA!!! MAGPATULOG KA KUNG AYAW MONG SAMAHIN KAYONG DALAWA NG BASTARDA MONG ANAK!!!" Balik sigaw naman ng amahin ko sa aking ina.
"Nay...tama na po..." Awatat pakiusap ko sa aking ina ngunit tinabig lang nito ang kamay ko at sinamaan ng tingin at dinuro duro sa ulo.
"Umalis ka nga sa harapan ko!!! Ayokong nakikita yang pagmumukha mo!!! Dahil sa tuwing nakikita ko ang letche pagmumukha mo naaalala ko lang ang lahat-lahat ng ka demonyohang ginawa saakin ng ama mo!!! ng dahil sayo nasira at nagkanda letche-letche na ang buhay ko!!!" At tinulak nya ko ng malakas,na dahilan para masubsub ako sa sahig pero hindi ko iniinda ang sakit ng pagkakbagsak ko kundi ang paulit ulit na pagpapaalala sa akin kung san ako ng galing,at kung paano nyako sinisisi at nabuhay pa ako.
Ganyan ang eksena araw-araw sigawan murahan,at sakitan buti sana kung sila-sila lang pero ang mahirap ako pa sa huli ang tumatanggap ng lahat-lahat sa huli.Wala akong nagawa kung hindi umalis na lamang kundi sakit lamang ang aabutin ko sa kanila.
Kinagabihan umalis si nanay para hanapin si tatay(step father ko) hanggang lumipas ang magdamag ngunit ni isa man sa magulang ko ay wala ng bumalik sa kanilang dalawa,linggid sa aking kaalaman na yun na pala ang huling araw ng pagkikita namin.
Isang linggo na ang nakalipas ng ngyari ang aksidente na kinasawi ng mga magulang ko,sa ngayun nag-iisa na lamang ako sa buhay dahil galing lamang sa orpanage ang mga magulang ko.Sa ngayun sinasamahan ako ng isang nagmamalasakit na kaibagan na si ate joy.
"Sam ano na ngayun ang plano mo?" Tanong nito saakin, alam ko na nag-aalala sya sa kalagayan ko ngayon, lalo na't wala na ang aking mga magulang.
"Sa totoo lang hindi ko pa alam sa ngayun". Malungkot kong sagot, kahit ako natatakot kung paano na ako ngayon.
"Bakit Hindi ka nalang kaya sumama sa akin?" Alok ni ate joy na kahit gustuhin ko man ay hindi maaari,alam kong gusto nya akong tulungan ngunit hindi rin naman linggid sa akin na din rin ganun katiwasay ang kanilang buhay at ayoko naman na makadagdag pa ako sa pasanin nya sapat na sa akin ang pag damay nya sa akin.
"Hindi na ate joy,salamat na lang tama na sinamahan mo ako ngayon sapat na at malaking ng bagay na para sa akin yun,hindi man ako ok sa ngayun alam kong hindi din magtatagal at magiging maayos din ako kaya wag mo na akong alalahanin pa.". Pag-bibigay assurance ko sa kanya na kahit ako hindi ko alam kung mangyayari ba talaga yun.
"Hmm...Sige ikaw ang bahala, basta pagkailangan mo ng tulong wag kang mahihiya na lumapit sa akin huh"
"Oo naman ate salamat talaga". At ngumiti naman ito sa huli.
"Anu ka ba wala nga sabi yun diba, oh sya aalis Na ako dahil my pasok pa ako sa trabaho basta bilin KO sayo mag-iingat ka dito, magsara ka ng pinto at wag Kung sino-sino ang pinappasok mo huh". Mahigpit pa nitong bilin sa akin.
"Oo na po ate sige na baka mahuli ka pa sa trabaho mo" Pagtataboy ko sa kanya, at pagkatapos ng mahabang paalamanan ay umalis narin ito.
**************************************************************************************************
THIRD PERSON POV:
Sa labas ng tahanan ng mga fajardo ay nag uusap ang mag asawang ALDEGER.
"Hon you sure the kid is here? You know i don't wanna miss these chances to see her finally, 13 years is too long, just to miss this, i can't afford to wait that long again, and hopefully this time i fulfill my promise for my lost brother". Sophia said to his husband khelyx.
"Honey tulad ng paulit-ulit kong sinasabi sayo we will never stop till we finally see her, so stop your worry ok". Sagot naman nito sa kabiyak.
"i want too but i just can't stop,alam mong matagal na panahon narin ang inukol natin sa paghahanap sa kanila,and im really feel bad dahil hanggang sa kamatayn nina grace at andrew hindi ko man nagawang maihingi ng tawad si kuya sa malaking pagkakasala nito sa kanila tulad ng ipinangako ko kanya bago ito pumanaw,and i really really feel bad too for kuya,ha've been good brother and my gurdian too,lahat ginawa nya for me in his young age siya na ang nag alaga sa akin ng mawala sina mama at papa he take all the responsibility,but when the times that he needed me ni wala akong nagawa for him at itong kaisa-isa pa niyang hiling sa akin up to now wala parin akong nagagawa"
"Honey don't be to harsh to yourself dahil as far as i know gingawa naman natin ang lahat para mahanap sila, and up to now you never stop at alam ni kuya yan kahit nasan man sya sa ngayun, and like what i always said we will never stop looking for her hindi mang ngayun but i know it will be sooner mahahanap na natin sya we won't know ngayun na pala yun diba? so... honey cheer up ok,and for now lets get out in this car and find out if the kid we lookin for is here". At iginaya ni khelyx si sophia para lumabas ng kotse.
"Look hon there a young lady na kalalabas Lang ng gate cmon lets ask her" Yakag ni khelyx kay sophia.
"Excuse me miss, maaari ba kaming magtanong? Were looking for certain name SAMANTHA TIFFANY ERA FAJARDO is she live here?" Tanong ni sophia sa bibibini na kalalbas lang sa bahay.
"Sino po sila, at anong kailangan nyo po ka sam?" Malumanay nitong tanong sa mga ito.
"Im sophia and this is my husband khelyx, like what i said to you early were looking for her, and don't worry hindi kami masasamang tao and i will assure you that were here for good intention". Paniniguro ni sophia sa kausap dahil mababanahag ang pag aalala at pag-aalinlangan dito.
"Ganun po ba sige hali po kayo at sasamahan ko kayo sa kanya". At iginaya sila papasok sa di kalakihan na bahay.
"Sam! Sam!" Tawag ni ate joy.
"Oh ate ka bumalik my nakalimutan ka ba?"
"Hindi wala naman sinamahan ko lang ang mga naghahanap sayo, pasok po kayo, oh pano sam mauuna na ako, mauuna narin po ako sa inyo". Yakag nito sa mag asawa at nag paalam sa mga ito.
"Hello hija goodmorning im khelyx lee aldeger and this is my wife Sophia REESE". Pagpapakilala ng mga ito sa bata.
"Goodmorning din po sainyo, ano po maipalilingkod ko? Sana naman po hindi kayo isa sa mga pinagkaka utangan ng amahin ko dahil wala po akong maimbabayad sa inyo". May pangamba nitong sabi.Nagkatinginan ang mag asawa sa tinuran ng bata.
"We can assure you Hindi kami kasama o isa sa mga yun hija, actually were here bec. Was bout lookin for you i mean with your family a long time ago and was sorry bout what happen to your parents?"
"Kilala nyo po ang mga magulang ko? ang pag kaka alam ko po ulila na pong lubos ang mga magulang ko at pareho po silang galing sa orpanage, kaibigan po ba nila kayo?"
"No...No, Hindi kami kundi ang kapatid ko, kaya lang pumanaw narin siya matagal na panahon na ang nakakaraan". Sagot ni sophia sa bata.
"Sayang naman po, at hindi nyo na po naabutan si nanay at tatay". Malungkot na hayag ng dalagita sa mga ito.
"Yeah,and were really sorry for what happen to your parents indeed,hopefully its ok with you if we could offer you some help and hopefully you won't refuse it". Sophia said with simphaty for this young lady.
"Napag alaman kasi namin na wala ka ng mapupuntahan dahil maging itong tinitirhan nyo ay naisangla na ng iyong ama,sana hija wag mong masamahin ang pagtulong namin sa iyo,at kung ok lang sayo ay kami na ang kukupkop sayo". Pagpapatuloy na sabi ni sophia,nabigla man ay laking tuwa sa puso ng bata at pasasalamat at may dalawang anghel na dumating at nag alok ng tulong sa kanyadahil yun talaga ang kailangan nya sa mga oras na ito.
"Hindi po ba ako nagkakamali ng dinig na kukupkopin nyo po ako?" Paninigurado nito sa kanyang narinig.
"Naku hija you heard it right, if it's ok with you matutulungan karin namin na bumalik sa pag-aaral, we knew na matalino at masipag ka daw mag aral?" May pag-ka giliw na sabi ni sophia dahil sa katuwaan na nakikita sa bata at sa munting reaction nito.
"Naku marami pong salamat, pero nakakahiya naman po kung pag aaralin ninyo rin po ako". Nahihiyang sagot nito sa kanila.
"No hija we insist, looking at you now alam kung hindi kami magsisisi sa pagtulong sa iyo dahil nakkita kong mabait kang bata". May paka fond ding sabi ni khelyx sa bata?
"Ngayun palang po nagpapasalamat na po ako sa inyo ma'am sophia at sir khelyx napaka buti nyo po, hindi nyo po alam kung paano nyo po ako napasaya". Teary eyes na pasasalamat ng bata sa mga ito.
"Now we settled sasama kana sa amin ngayun huh, and please hija spear the ma'am and sir you can call as tita and tito from now on, hindi kana iba sa amin makahulugan sabi nito". Magiliw parin tugon sa bata ngayun palang alam na nito na magkakasundo sila ng bata at sa tuwing nakikita nya ito lalu na ang inosente nitong mukha ay nawawala sa kanya ang pangungulila at pananabik sa anak na si sowie at sa kanyang kuya.At ang malaking pagkakahawig nito sa namayapa nyang nakakatandang kapatid ay para na nya itong nakikita dito.
"Thank you po". Di napigilan na sambit ng bata at napayakap ito sa mag-asawa, this is the first time in her life na feel ang isang tunay na pagtanggap at pagmamalasakit na hindi nya naramdaman sa mga magulang nito, she can; t belive na sa ibang tao pa nya ito matatanggap but it does'nt matter now dahil napatawad na nya ang mga ito.At masayang masaya siya ito na ang simula ng magandang bagay sa buhay nya at salamat at dininig na ni lord ang dasal nya that someone save her from her misery life.
sa araw ding yun ay isinama Ni khelyx at Sophia ang batang si sam katulad ng kanilang ipinangako dito.