1282 ผลแห่งร่องรอยชะตากรรม

ตอนที่ 1282 ผลแห่งร่องรอยชะตากรรม

โลกคู่ขนานที่เก้า

“สุสาน วันสิ้นโลก เอาสิ ไปกันเลย” กู่ฉิงซานคนหนึ่งกล่าว

โลกคู่ขนานที่สิบ

“ข้าล่ะอยากเจอความท้าทายที่ไม่เคยเห็นมาก่อนเลย” กู่ฉิงซานอีกคนกล่าว

โลกคู่ขนานที่สิบเอ็ด

“จะว่าไปแล้ว ใครในกลุ่มพวกเราที่ประสบกับสิ่งเหลือเชื่อแบบนั้น” กู่ฉิงซานอีกคนถาม

กู่ฉิงซานจำนวนมากหันศีรษะมามองกู่ฉิงซานดั้งเดิมผู้มาจากสุสานขนาดใหญ่พร้อมกับถือดาบศักดิ์สิทธิ์และดาบพิภพเอาไว้

“อา เจ้างั้นหรือ” กู่ฉิงซานคนนั้นถาม

“ข้าเอง ทำไมหรือ” กู่ฉิงซานดั้งเดิมถาม

กู่ฉิงซานคนนั้นมองกู่ฉิงซานรอบข้างแล้วกล่าวว่า “เจ้า… ดูแข็งแกร่งที่สุดเลยนะ”

กู่ฉิงซานดั้งเดิมยิ้มแล้วถามกลับว่า “เจ้าอยากไปกับพวกข้าไหมล่ะ”

“แน่นอน”

…

โลกคู่ขนานที่ยี่สิบเก้า

กลุ่มกู่ฉิงซานยืนอยู่บนหน้าผาขณะล้อมหลุมศพเอาไว้

“ข้า… ตายในโลกนี้งั้นหรือ” กู่ฉิงซานคนหนึ่งพึมพำ

เซี่ยเต้าหลิงตอบว่า “ไม่ใช่ตาย สิ่งที่เจ้าสัมผัสได้คือกลิ่นอายความตายต่างหาก กลิ่นอายความตายนี้มาจากวิถียมโลก ข้าบังเอิญรู้มานิดหน่อยน่ะ”

นางดึงแส้ออกมาก่อนฟาดใส่หลุมศพ

ตูม!

หลุมศพเกิดรอยร้าวจนแยกออก

ร่างหนึ่งพุ่งออกมาจากหลุมศพ

บุหรี่อยู่ในปาก ปากกาอยู่ในมือด้ามหนึ่ง กองกระดาษจดหมายอยู่ในมืออีกข้าง เขากล่าวอย่างหงุดหงิดว่า

“อะไรกัน ทำไมถึงมีคนมารบกวนข้ามากขนาดนี้!!!”

ผ่านไปสักพัก

“นั่นแหละ” กู่ฉิงซานอธิบายเรื่องราวทั้งหมด

“โห… ข้าเต็มใจไป รอข้าก่อน ขอจบย่อหน้าสุดท้ายนี้ก่อน”

เขารีบเขียนย่อหน้าสุดท้ายก่อนถอนหายใจด้วยความโล่งอก

“เจ้ากำลังเขียนอะไรน่ะ” กู่ฉิงซานคนหนึ่งถามด้วยความสงสัย

กู่ฉิงซานคนนั้นตอบว่า “ชะตากรรม สิ่งที่ข้าโหลดแตกต่างจากพวกเจ้า มันไม่ใช่ทั้งบัญญัติหรือความโกลาหล แต่เป็นพลังกฎเกณฑ์ดั้งเดิมแห่งชะตากรรมในประตูโลก ความสามารถนี้คือพลังใหม่เอี่ยมที่ข้าได้รับหลังจากทิ้งบัญญัติและความโกลาหล: ผลแห่งร่องรอยชะตากรรม”

“พลังนี้ใช้ทำอะไรได้บ้าง” กู่ฉิงซานคนหนึ่งถาม

“สิ่งที่ข้าเขียนลงไป ตราบที่เป็นไปตามเงื่อนไขที่กำหนดโดยชะตากรรมจะต้องสำเร็จอย่างแน่นอน” ชะตากรรมกู่ฉิงซานตอบ

สามารถกำหนดชะตากรรมได้โดยตรงเลยหรือ

นี่มันช่างเหลือเชื่อนัก!

กู่ฉิงซานทุกคนตกตะลึง

กู่ฉิงซานถือปากกาและกระดาษเอาไว้ เขามองรอบข้างแล้วกล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า “ช่างน่าสนใจ ในหมู่พวกเจ้า คนที่ถือดาบยาวแปลกประหลาดสองเล่มแข็งแกร่งที่สุด แต่พอมาเจอกับข้าผู้รู้ชะตากรรมมากที่สุด เจ้าก็ไม่เท่าไหร่หรอก”

กู่ฉิงซานผู้ถือดาบศักดิ์สิทธิ์และดาบพิภพไว้กล่าวว่า “ในกรณีนั้น ช่วยเขียนอะไรแบบนี้ที: ผู้ช่วยเหลือของกู่ฉิงซานจากโลกคู่ขนานประสบความสำเร็จในการป้องกันการบุกทะลวงของวันสิ้นโลกนับไม่ถ้วนในสุสานใหญ่ของถ้ำหมื่นอสูร”

“ได้” ชะตากรรมกู่ฉิงซานกล่าวอย่างเรียบง่าย

ภายใต้สายตาทุกคู่ของกู่ฉิงซาน เขาเขียนบนกระดาษสีขาวอย่างรวดเร็ว “ผู้ช่วยเหลือของกู่ฉิงซานจากโลกคู่ขนานประสบความสำเร็จในการป้องกันการบุกทะลวงของวันสิ้นโลกนับไม่ถ้วนในสุสานใหญ่ของถ้ำหมื่นอสูร”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้เสร็จสิ้น แสงและเงาปรากฏขึ้นบนกระดาษจดหมาย

แสงและเงาทั้งหมดมองไม่เห็น มีเพียงแสงและเงาเลือนรางสองแถวบนสุดปรากฏขึ้นจากข้อความ

“เพื่อบรรลุผลแห่งร่องรอยชะตากรรม จะต้องพบเงื่อนไขต่อไปนี้”

“ข้อหนึ่ง ท่านต้องรวบรวมกู่ฉิงซานจากโลกคู่ขนานเจ็ดสิบห้าแห่ง ไม่มากไม่น้อยไปกว่านี้”

หลังจากจบแถวข้อความนี้ อีกข้อความเลือนรางขึ้นมา

ชะตากรรมกู่ฉิงซานรับปากกาและกระดาษแล้วอธิบายว่า “เมื่อพวกเราบรรลุเงื่อนไขแรก พวกเราก็จะได้เห็นเงื่อนไขต่อไป”

เขาหยิบดาบขึ้นมาแล้วถือไว้ในมือ จากนั้นเผยรอยยิ้มออกมา “ข้าต้องสู้กับวันสิ้นโลกเมื่อไหร่ ข้าอดใจรอไม่ไหวแล้ว”

กู่ฉิงซานผู้ถือดาบศักดิ์สิทธิ์และดาบพิภพกล่าวอย่างมีความสุข “ดีมาก ด้วยความสามารถนี้ พวกเราจะมีความมั่นใจมากขึ้น”

เขากวัดแกว่งดาบศักดิ์สิทธิ์และดาบพิภพก่อนพาทุกคนออกจากโลกคู่ขนานใบนี้

โลกคู่ขนานที่สามสิบ

โลกคู่ขนานที่สามสิบเอ็ด

โลกคู่ขนานที่สามสิบสอง

…

โลกคู่ขนานที่สามสิบเก้า

สมาคมหมัดเหล็กแห่งความยุติธรรม

“นี่ ๆๆ ข้ารู้ว่าเจ้ารีบ ดังนั้นจึงเชื่อได้เพียงตัวเองเท่านั้น แต่แบร์รี่คนนี้กล้าพนันเลยว่าไม่ว่าจะเป็นโลกคู่ขนานใบไหน ข้าก็น่าเชื่อถือที่สุดใช่หรือเปล่า”

หมัดเหล็กแบร์รี่กล่าวอย่างตื่นเต้น

“อา พี่แบร์รี่ เจ้าอยากไปด้วยงั้นเหรอ” กู่ฉิงซานในโลกนี้ถาม

“แน่นอน เรื่องนี้น่าสนใจเหมือนกัน” แบร์รี่กำหมัด

ตอนนี้ เสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น

“ข้าไปด้วย”

เมื่อทุกคนหันมองกลับไปก็เห็นผู้หญิงหูแมวออกมาจากสมาคม

นางปลดกระโปรงสั้นที่เคยสวมในอดีตออกไปนานแล้วก่อนมาสวมชุดต่อสู้รัดรูป

เสี่ยวเมียว

“เชื่อข้า เอาผู้เชี่ยวชาญมิติไปด้วย พวกเจ้าจะได้ทำอะไรง่ายขึ้น” เสี่ยวเมียวกล่าว

พวกกู่ฉิงซานเงียบสักพักก่อนพยักหน้าพร้อมกัน

แบร์รี่เชื่อถือได้และไม่ตายในการต่อสู้ เสี่ยวเมียวคือผู้เชี่ยวชาญมิติ มีความสามารถที่พิเศษและหายาก ทำให้รับมือกับวันสิ้นโลกได้ดี

ดาบศักดิ์สิทธิ์และดาบพิภพกู่ฉิงซานกล่าวว่า “ถ้างั้น… ไปด้วยกันเถอะ”

เขาถือดาบก่อนฟันผ่านความว่างเปล่าเพื่อนำทางทุกคน

“ดีล่ะ”

เสียงเลือนรางดังมาจากสมาคม

เมื่อเห็นประกายแสงสีแดง เย่เฟยหลีปรากฏขึ้นในที่ที่ทุกคนไป

แต่เขาไม่ไล่ตาม คนกลุ่มคนนั้นจากไปแล้ว

เย่เฟยหลีลงสู่พื้นก่อนกล่าวอย่างเศร้าสร้อยว่า “แบร์รี่ เสี่ยวเมียว ฉิงซาน วันนี้วันวางบิลนะ ทำไมพวกเจ้าซ่อนตัวแบบนี้ ข้าจะทำยังไงล่ะ”

…

โลกคู่ขนานที่สี่สิบห้า

“ข้าขอถามข้อเดียว กู่ฉิงซาน เจ้าเชื่อในตัวข้าหรือเปล่า” จางหยิงห่าวถาม

“แล้วข้าล่ะ ถ้าไม่ได้อยู่โลกเดียวกัน เจ้าจะไม่เชื่อข้างั้นหรือ” เย่เฟยหลีถาม

ดาบศักดิ์สิทธิ์และดาบพิภพกู่ฉิงซานมองพวกเขาสองคน

ทั้งสองคนจ้องเขาขณะจับไหล่เอาไว้เพื่อรอคำตอบ

ตอนแรกเริ่มจกาอาจารย์ คราวนี้คนอื่นก็มาพูดประโยคแนวนี้อีกหรือ

“ถ้างั้น ไปกันเถอะ”

กู่ฉิงซานตอบเสียงอ่อนขณะกวัดแกว่งดาบเพื่อเปิดความว่างเปล่า

…

โลกคู่ขนานที่ห้าสิบเอ็ด

ถ้ำที่ใดสักแห่ง

“โห ช่างเป็นสิ่งที่น่าสนใจ ข้าถามหน่อย กู่ฉิงซาน เจ้าจะพาข้าไปด้วยหรือเปล่า”

หลินกล่าวอย่างแผ่วเบา

นางยกมือขึ้นขณะหักนิ้วเล็กน้อย

กร็อบแกร็บ!

มีเสียงดังชัดมาจากอากาศ เศษซากมิติสีดำปรากฏขึ้นอีกครั้ง

ทุกคนเงียบ

ในความเงียบ มีเพียงเสียงชื่นชมของเซี่ยเต้าหลิงเท่านั้น

“การฝึกฝนวิชายุทธ์นับว่าดีมากเลย!”

สีหน้าของหลินขยับขณะจับจ้องเซี่ยเต้าหลิง ร่างของนางค่อย ๆ เปี่ยมด้วยจิตสังหาร

นางถามว่า “กล้าพูดและออกความเห็นกับระดับของข้าเช่นนี้ ขอบังอาจถามได้ไหมว่าเจ้าเป็นใคร”

“เซี่ยเต้าหลิง กู่ฉิงซานคือศิษย์ของข้า” เซี่ยเต้าหลิงตอบ

หลินผ่อนยคลายร่างกายก่อนก้าวมาข้างหน้าเพื่อคำนับ จากนั้นเผยรอยยิ้มออกมาแล้วกล่าวว่า “กลายเป็นว่าท่านคือนักบุญจากสำนักร้อยบุปผา ข้านับถือในตัวท่านมานานมากแล้ว แต่น่าเสียดายที่ข้าไม่มีโอกาสได้พบเลย ลืมไป ข้าชื่อหลิน”

ทุกคนนิ่ง

กู่ฉิงซานก้มศีรษะแล้วตวัดดาบ “ถ้างั้น ไปกันเถอะ”

…

โลกคู่ขนานที่หกสิบเก้า

ในโลกเก้าร้อยล้านชั้น

เหล่าอสุรากำลังทำศึกใหญ่อยู่!

เปลวเพลิงแห่งสงครามเผาไหม้จากพื้นที่จ้าวโลกไปจนถึงพื้นที่เอกพจน์ มันต่อสู้อย่างหนักหน่วงจนผู้แข็งแกร่งนับไม่ถ้วนหลบหนีไปในวังวนความว่างเปล่าเพื่อไปให้ไกลจากที่ที่อยู่โดยไม่ข้องเกี่ยวกับอะไรอีก

ในตำแหน่งศูนย์กลางที่สุดของสมรภูมิ ราชาอสุรากู่ฉิงซานถือดาบยาวขณะชี้ไปที่จมูกของทริสเต้

“ข้าบอกว่าข้าอยากให้เจ้าปล่อยเด็กผู้หญิงคนนั้นไป ไม่อย่างนั้น ข้าจะฆ่าพวกเจ้าทั้งหมดเหมือนกับฆ่าฝูงตั๊กแตนให้ดู” ราชาอสุรากู่ฉิงซานกล่าว

“เจ้าคิดว่าจัดการข้าแล้วจะชนะอย่างนั้นหรือ ข้าขอบอกเลยนะ ชะตากรรมของเด็กผู้หญิงคนนั้นเกินกว่าที่เจ้าจะคาดคิดได้” ทริสเต้หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

ด้านหลังนาง หมอกสีเทาปกคลุมท้องนภา

ครืนนน!

แรงสั่นสะเทือนและเสียงคำรามไม่มีสิ้นสุดมาจากหมอก

สัตว์ประหลาดจำนวนมากปรากฏขึ้นตัวแล้วตัวเล่า

สัตว์ประหลาดในตำนานจากยุคโกลาหล!

ผู้ที่ยืนอยู่เบื้องหน้าสัตว์ประหลาดทั้งคือเทพแห่งความโกลาหลที่มีใบหน้าชายและหญิง

วิญญาณกรีดร้อง

“จุ๊ ๆๆ ราชาเผ่าอสุรา ข้ารู้ว่าเจ้าก็เป็นเทพแห่งความโกลาหลเหมือนกัน แต่พละกำลังของเจ้ายังด้อยกว่าข้านัก” วิญญาณกรีดร้องกล่าวขณะปล่อยจิตสังหาร

ราชาอสุรากู่ฉิงซานชี้ไปข้างหลังเพื่อเป็นสัญญาณว่าให้ทุกคนคุ้มกัน

“ข้าอยากให้เจ้าปล่อยลอร่า” เขากล่าว

วิญญาณกรีดร้องส่ายหน้าแล้วกล่าวว่า “ทุกความสามารถของนางคือสมบัติในโลกเก้าร้อยล้านชั้น มันสามารถช่วยเหลือข้าได้มากนัก ข้าไม่มีทางปล่อยมันไปแน่”

ราชาอสุรากู่ฉิงซานยกดาบขึ้น “เป็นเทพแห่งความโกลาหลเหมือนกันแท้ ๆ แต่เจ้ากลับมีจิตสังหารแรงกล้านัก…”

วิญญาณกรีดร้องพลันยิ้มกว้างออกมา “แน่นอ ยุคโกลาหลเพียงต้องการเทพที่แข็งแกร่งที่สุดเท่านั้น วันนี้ ตอนนี้ ไม่เจ้าก็ข้าที่ต้องหายไปในความว่างเปล่าจนสิ้น”

มันสูดหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อกำลังจะส่งเสียงกลืนกินวิญญาณออกมา แต่ทันใดนั้น การเปลี่ยนแปลงใหม่ได้ปรากฏขึ้นที่ฝั่งตรงข้าม

ดาบยาวสองเล่มปรากฏขึ้น

ความว่างเปล่ามืดมิดถูกแยกออกด้วยดาบยาวสองเล่ม

หลังจากนั้น กู่ฉิงซานหลายสิบคนทะยานออกมาจากความว่างเปล่า กลุ่มคนทรงพลังขนาดใหญ่ อาทิ หลิน แบรรี่ เสี่ยวเมียว จางหยิงห่าว เย่เฟยหลี เซี่ยเต้าหลิง…

วิญญาณกรีดร้องตกตะลึงจนถึงขั้นลืมกรีดร้องออกมา

ราชาอสุรากู่ฉิงซานชำเลืองมองกู่ฉิงซานด้วยความคาดไม่ถึง

“ทำไมเจ้ามาที่นี่ แล้วเจ้าพาคนมาเยอะขนาดนี้เลยหรือ” เขาถาม

กู่ฉิงซานตอบว่า “ไม่ใช่สักหน่อย สถานการณ์ในสุสานเร่งด่วนนัก ข้ามาที่นี่เพื่อหาคนไปช่วย”

ราชาอสุรากู่ฉิงซานกล่าวอย่างจนใจว่า “แต่ข้ายังจัดการเรื่องที่นี่ไม่จบเลย”

“โห ยังไม่จบหรือ” กู่ฉิงซานถาม

กู่ฉิงซานทั้งหมดหันศีรษะพร้อมกันไปมองวิญญาณกรีดร้อง

วิญญาณกรีดร้องอดที่จะก้าวถอยหลังไม่ได้

มันพลันพบว่ากู่ฉิงซานเหล่านี้ไม่ใช่ร่างจำแลง

ร่างของกู่ฉิงซานเหล่านี้โหลดบัญญัติไว้มากมาย แถมยังมีกฎเกณฑ์จากพลังอื่น ๆ รวมอยู่ด้วย

โดยรวมแล้ว

นี่คือกู่ฉิงซานตัวจริง กู่ฉิงซานทุกคนปลดปล่อยพลังอันน่าทึ่งออกมา

วิญญาณกรีดร้องก้าวถอยหลังขณะรู้สึกว่าตัวเองไม่อาจคิดอะไรออกได้

ตรงกันข้าม กู่ฉิงซานถือดาบศักดิ์สิทธิ์และดาบพิภพ เขาขยับคอแล้วกล่าวว่า “ข้าได้พบศัตรูเก่าแก่อีกแล้ว ทำไมพวกเราไม่มาช่วยกันคลี่คลายเรื่องนี้ให้มันเสร็จโดยไวเลยล่ะ”

ราชาอสุรากู่ฉิงซานกล่าวว่า “แน่นอนว่าเป็นเรื่องที่ไม่เลว”

วินาทีต่อมา กู่ฉิงซานทุกคนส่งเสียงพร้อมกันว่า “ถ้างั้น ไปพร้อมกันเลย”

“ช้าก่อน! ข้ายังพูดไม่จบเลย!!!”

วิญญาณกรีดร้องพลันตะโกนออกมา

ทุกคนตกตะลึง

วิญญาณกรีดร้องมองราชาอสุรากู่ฉิงซานอีกครั้งก่อนถามเสียงดังว่า “เจ้าเริ่มสงครามนี้เพราะลอร่าหรือ”

ราชาอสุรากู่ฉิงซานพยักหน้า

วิญญาณกรีดร้องกล่าวอย่างมีอารมณ์ว่า “ทำไมเจ้าต้องต่อสู้เพื่อสิ่งที่เล็กจ้อยด้วย ทำไมกันล่ะ ทำไมเจ้าไม่คุยกันดี ๆ เจ้ากับข้าล้วนเป็นเทพแห่งความโกลาหล พวกเราควรคลี่คลายข้อพิพาทผ่านการสนทนาสิ”

ราชาอสุรากู่ฉิงซานตกตะลึงก่อนพึมพำว่า “เมื่อครู่เจ้าไม่ได้พูดแบบนี้นี่”

“เมื่อครู่แค่ล้อเล่นเอง” วิญญาณกรีดร้องหันศีรษะแล้วกล่าวกับทริสเต้ผู้มาอยู่ด้านหลังอย่างเอื่อยเฉื่อยว่า “เร็ว! ไป! พาลอร่ามาที่นี่!”

…………………………………………….