Chapter 34

"I-"

"-Mom!" Magsasalita na sana sya nang unahan sya ni Raven, kaya naman tumalikod ako sa kanya at humarap sa anak ko.

"Raven," Halos pabulong kong sabi bago sya binigyan ng yakap at niyakap naman ako nito pabalik. Tumulo ang luha ko at parang nawala ang pagod ko dahil sa yakap ng anak ko. Hindi ko aakalaing ito ang sasalubong sa akin.

"I missed you mom," Ramdam kong hinalikan ako ng anak ko sa ulo ko na aking ikinatuwa.

Tiningnan ko ang Pamilya ko at nag aabang din ng yakap kaya naman hinalikan ko muna ang anak ko.

"I missed you to my son, Can I hug my family first, hmm?" Using my soft voice, I just don't want him to scared, hindi ko hilig ang bata ngunit nagbago ang pananaw ko nang malaman kong may anak ako galing sa taong mahal ko.

"Sure mom, Dad and I will wait for you," Hinalikan pa nya ako sa noo bago tumabi sa Daddy nya.

Niyakap naman ako ng Pamilya ko at tuaang tuwa na naka balik ako dito, nang magtagal ay sumama na din sa yakap ang dalawang lalaki na importante sa buhay ko.

Matapos ay sabay sabay na din kami nag lunch sa restaurant, hindi din nag tagal ay umuwi kami dahil din sa kakarating ko lang. Mas pinili kong umuwi sa mag ama ko. Alam ko na hindi pa kami ayos ni Daven, ngunit hindi ko na iyon papatagalin dahil ayoko nang magdala pa ng problema na mabigat sa dibdib ko.

Wala kaming kibuan ni Daven hanggang makarating ng bahay, ngunit sya naman ang nagdadala ng dalawang maleta ko. Gusto kong maiyak ngunit alam kong walang mangyayari kung mag d drama ako.

Mabilis akong nagbihis ng ilagay nya dito ang mga gamit ko. Wala masyadonh ipinagbago ang bahay na ito at maayos pa rin tingnan. Nagugulat ako dahil wala ng kalat dati ng mga damit sa sahig. Natawa ako sa sariling isip.

Pagkababa ko ay naka salubong ko ang anak ko at sinalubong ito ng yakap. "I'm so sorry for everything, my baby."

"Mom, I'm not a baby anymore." He annoyed and I laughed because of his reaction.

"But it's okay mom, and I heard everything you said 5 years ago." Nagulat ako doon at bahagyang napa awang ang labi. Hindi ko aakalain na maririnig nya dahil sa alam kong tulog na tulog sya noon.

"Raven, go to your room." His voice like a real father to him and like a protective to his son. I don't know what to say.

All i know is to cry, again and again and again. I'm just selfish that time and not knowing what will happen to my son and my love if I weren't here.

Ngayong napunta na sa akin ang tingin nya matapos sundin ni Raven ang ama nya ay kita ko ang lungkot at galit sa mata nito.

"Sinubukan kong hindi magalit sayo, pero hindi ko mapigilan dahil sa pang-iiwan mo sa amin ng anak mo. I don't want to hurt you by my words, You should rest now and we can talk tomorrow, and explain without confusion."

Wala akong nasabi at napa upo sa hagdan, ramdam ko ang titig nya sa akin. Nagulat sya ng makitang napa iyak ako, hindi ko na napigilan pa ang hikbi ko. Gustong gusto ko ng magsalita dahil hindi ko na kinakaya pa at para akong pinapatay sa sakit ng naramdaman ko noong nasa ibang bansa ako.

When I was in China, My two man in my life is always inside of my head. And having a problem is hard, because in the middle of a fight, Nagkasakit si Aidan at isang depresyon iyon dahil nang mag p propose na sya ay sya namang ikinamatay ng magiging asawa nya dahil sa isang aksidente.

Ang dami kong problema at parang gusto na lang sumuko habang nandoon ako. Sa hindi malamang dahilan ay inexplain sa akin ni Boss noon na para kana ring nagpakamatay kung tutungtong ka sa lupa ng China.

Ipinikit ko ang aking mga mata ngunit kilabot lamang ang aking nakikita, hindi kailanman naging maayos ang buhay ko doon, palagi din akong may nakikitang sinusunog ang katawan ng dahil sa kalaban.

Isa sa mga kakampi ko ang namatay dahil doon. Napaka brutal at madumi silang maglaro, magandang balita nga lang dahil namatay na ang pinaka boss nila kaya naman hindi na muli silang nagparamdam sa amin.

Kinabukasan at matapos kumain ay pumasok na ulit si Raven sa kwarto nya. Gusto ko man maka kwentuhan ang anak ko ngunit hindi ko magawa dahil kinakailangan ko pang ayusin ang problema ko na ito.

"Why did you leave us?"