Chapter 22: Gabriella's Dead

Nagising ang kapatid ni Blake na si Gabriella, hinanap niya kung sino ang nakamasid sa akin "K-kuya!"

Napatingin ako sa tiyan ko na at kinapkap, parang walang laman.

'Walang laman?'

Napabangon si Brie at hinipo ang tiyan "ang baby ko!" magkahalong taranta, takot, at pag-sisisi kung bakit siya tumalon sa dagat para sagipin ang babae at di ako nagiisip nang consequences na mangyayari.

"Hindi! Hindi! Hindi!!!"

"Brie!" tawag niya sa kapatid.

Nagwala at yun ang kinatatakutan ni Blake, baka magbalak ito magpakamatay. Pinigil niya ang mga braso at niyakap para di magwala.

"Ang baby ko!"

Nagpatawag ako ng nurse at doctor, pagkaraan ilang sigundo ay dumating ang mga ito at binigyan siya ng pampatulog. Nakahinga ako ng maluwag.

______________________________________________

Nabalita na rin sa TV ang nangyaring aksidente, ang driver ng truck na nakasalpok sa kotse ng asawa ko ay di pa mahagilap.

Palaisipan pa rin sa akin kung paano nahulog ang asawa mula sa bangin at papuntang dagat, dahil sa mga bakas at mga ibidesiya.

At isa pa, ang susi ng kotse ng asawa ay natagpuan, na pakalat-kalat sa damuhan. Halatang itinapon lang na kung sino.

Anak ko naman ay panay ang iyak na si Sydney, dahil sa pagkamatay ng Mama niya. Di pa rin natatagpuan ang katawan ng asawa, sa ngayon ay kailangan ko muna paimbestigahan ang nangyari.

Lagi-lagi ako nagpupunta sa bangin kung saan siya namatay, "Mahal na mahal kita Emily!" habang nakatayo at hawak ko ng kamay ang aking anak.

______________________________________________

Tinignan ni Blake ang cellphone ng babae, napulot niya ito habang hinahanap ang kapatid, he took her phone and she dial someone who can visit her.

Naliligo si Noel nang pumasok sa kuwarto si Lucia para akitin ito ngunit biglang tumunog cellphone ni Noel sa lamesa nito.

Hinawakan ni Lucia ang cellphone nito upang tingnan kung sino ang tumatawag. Nanlaki sa gulat ang mga mata ni Lucia nang ma-realize niya kung sino ang tumatawag.

'Si Emily!' nanginig ang mga kamay ko sabay nabitawan ang cellphone at tumalbog yun sa sahig, sa takot at tindi ng kaba.

Biglang lumabas si Noel at nilapitan ako "anong nangyari sa'yo?" nakatapis lang si Noel ng tuwalya pang-ibaba, nakita niya ang abs nito at basa dahil galing sa ligo.

"W-wala!" yumakap ako sa kaniya.

"Parang may narinig akong tumalbog?" tanong ni Noel.

"W-wala lang yun!"

Hinalikan niya si Noel at kinuha ang pakay sa pang-ibabang bahagi nito. Hinimas ko ang kargada, bagay na nagpainit kay Noel ngunit kumalas si Noel sa kaniya na hindi tama ang ginagawa nila. Kamamatay lang ni Emily ay gumagawa ka agad siya ng kasalanan.

______________________________________________

Si Blake naman ay nagtataka kung bakit pinatayan ako ng tawag. Sino ang bibisita sa babae?

______________________________________________

"Noel!"

"Hindi tama itong ginagawa natin, okay!" nagbihis na ito at umalis sa kuwarto, si Lucia naman ay naiwang nakatulala. Kahit patay na si Emily ay parang nandito pa rin siya, kahit nasa akin na siya ay parang lumalayo ang loob sa akin ni Noel.

______________________________________________

Kausap ni Blake si Doctor Lee nang tinawag ako ng isa sa mga nurse na nawawala ang kapatid ko sa silid.

"Sir! Ang kapatid niyo po nawawala!"

"A-ano!?" kinabahan ako, may sakit si Gabriella na postpartum depression at baka kung saan na naman magpunta.

Tinawag ako ng lalaki "sir nakita namin sa CCTV na umakyat siya sa rooftop nitong gusali, kinabahala ko baka magbalak ito. Ang mga may depress daw ay nagsu-suicide kapag gusto na tapusin ang sarili.

Di nga siya nagkamali nang makatuntong sa taas, nakita niyang nakatayo lang si Gabriella at kahit making kilos nito ay puwede itong mahulog.

"Wag mo gawin to Gabriella!" tawag ko sa kaniya, dahang-dahan ako lumalapit sa kaniya.

"Stop! hangang diyan ka lang!" pigil nito bago pa makalapit.

"Please! Don't do this, we need you. Me and Mom! Di mo kailangang gawin ang mga bagay na puwede ika-sisi mo sa bandang huli" naiiyak kong sabi.

"Please!" lumapit ulit ako ng kaunti, ngunit nagkamali ito nang atras. Maabot ko sana ang kamay niya pero sobrang malayo na, di ko napigilan di mapaiyak. Tuluyan na ito namatay, bumagsak sa sahig.

"HINDDIII!!! Gabriella, Bakit!? Bakit!? BAKIITT!!!!" iyak ako ng iyak sa kakasuntok sa pader.

Maraming tao sa ibaba ang nagkalat, di makapaniwala na nagpakamatay ito.

Ang mga tao ay natuptop ang bibig sa pagkabigla, sa babaeng patay. Duguan ito.