ตอนที่ 2

หลังจากเอมได้กลับบ้านแล้วเธอก็ได้เก็บข้าวของที่จะเดินทางไปเปิดร้านดอกไม้ โดยเธอนั้นเปิดร้านดอกไม้ร้านเล็กๆในแถวบ้านของเธอ โดยเธอจัดแจงของในร้านและวางดอกไม้ตามปกติทุกเช้า แต่แล้วก็มีคนผู้หนึ่งได้เดินเข้ามาในร้าน โดยที่เอมนั้นไม่ทันสังเกต "ยินดีต้อนรับค่ะ สนใจดอกไม้ดอกไหน สอบถามได้เลยนะคะ" จังหวะที่เอมได้เงยหน้าขึ้นมามองคนผู้นั้น ทำให้เธอตกใจมากทำให้เธอทำกระถางดอกไม้ที่ถืออยู่ในนั้นร่วงไปกับพื้นในตอนนั้นเธอทำอะไรไม่ถูก กำลังงุนงงกับเหตุการณ์ข้างหน้า คนผู้นั้นก็คือชายที่ใส่สูทสีกรม ตัวสูงโปร่ง จมูกโด่ง ดวงตาที่กำลังจ้องมองเธอเข้าไปด้วยความคิดบางอย่าง เอมก้มเก็บเศษกระถาง โดยที่ไม่ระวังตัวเศษกระถางก็ได้บาดมือเข้า เอมได้แต่อุทานออกมา "โอ๊ย!!!!" ชายหนุ่มจึงรีบจับมือเธอและพูดกับเธอว่า "ไม่รู้จักระวัง แบบนี้เธอใช้ชีวิตอยู่ได้ไง ถ้าไม่มีฉันคนนี้" เอมได้แต่อึ้งกับเหตุการณ์ข้างหน้า หลังจากนั้น เอมและชายหนุ่ม ก็มานั่งพูดคุยกัน โดยชายหนุ่มพูดขึ้นมาว่า " นี่ก็นานแล้วนะ ที่เราไม่ได้คุยกันแบบนี้ มันทำให้ฉันนึกถึงวันเวลาเหล่านั้น ฉันอยากรู้เหตุผลว่าทำไมเธอถึงทำแบบนั้นกับฉันล่ะ เอม!!! ทำไม? เธอถึงทำแบบนั้น ทั้งๆที่เราสองคนรักกัน ทำไมเธอต้องเลือกไอ้หมอนั่น ทำไมถึงไม่ใช่ฉันล่ะ" หญิงสาวได้แต่ก้นหน้าและในความคิดของเธอไม่รู้จะทำอย่างไร ในตอนนี้เธอไม่รู้จะเริ่มต้นไหนดี ควรต้องทำไงถึงจะไม่นึกถึงเรื่องราวในตอนนั้น เอมจึงได้เรียกชายคนนั้นเบาๆว่า "พี่ริชค่ะ เอมขอไม่พูดเรื่องราววันไหนได้ไหมค่ะ มันจบลงแล้ว มันไม่ควรเกิดขึ้นและไม่ควรพูดถึงมันอีกด้วยซ้ำ ถ้าพี่จะมาเพื่อพูดเรื่องนี้ เอมขอตัวนะคะ เอมไม่มีอะไรจะพูดแล้ว ขอตัวนะคะ และก็ขอให้พี่ริช กลับด้วยคะ ยังไงเรื่องของเราก็จบไปแล้ว มันไม่มีทางเป็นไปได้อยู่แล้วค่ะ มันจบไปตั้ง 4 ปีแล้ว ให้มันจบลงที่ตรงนั้นเถอะค่ะ" ริชได้แต่มองแผ่นหลังหญิงสาวและกุมขมับแล้วพูดไปว่า " คนๆนั้นเขากลับมาแล้วนะ เธอหนีเขาไม่พ้นหรอก เธอรู้ใช้ไหมว่าเขาอยากได้อะไรต้องได้ ไม่ว่าข้างหน้าจะยากแค่ไหน เขาจะคว้ามาให้ได้ " เอมได้ยินแบบนั้นก็หยุดนิ่งไปสักครู่ แล้วก็หันมามองพี่ริช แล้วก็เดินออกไปจากร้านกาแฟ เธอรู้ตัวดีว่ามันต้องมีสักวันที่เรื่องแบบนี้จะมาถึงเธอ แต่เธอไม่คิดเลยว่ามันจะมาเร็วกว่าที่เธอคิด ตอนนี้เธอควรทำไง ต้องปิดร้านเลยไหมแล้วต้องไปรับลูกชายสุดที่รักของเธอแล้วเก็บข้าวของหนีไปอีกครั้ง ในสมองตอนนี้เธอมีแต่แผนการหนี จนเธอลทมไปเลยว่า มีคนแอบมองเธออยู่ในรถสีดำคันหนึ่ง ภายใต้แว่นดำนั้น ได้แต่ยิ้มมุมปากและพูดขึ้นมาว่า " ดูสิ แม่กระต่ายน้อยของฉันจะหนีไปที่ไหนอีก หึ!"