Chapter 2

Dahil sa sikat ng araw nagising na ako mula sa magandang alaala. Lumapit sa akin si Shisha, my dog's name.

"Hey, your another friend is not coming back yet." I said while patting her head. He must be really busy.

After 20 years, maraming nangyari. Pumunta rin ng America sila Mommy at Daddy dahil may aasikasuhin silang sobrang importante. Every year naman silang umuuwi, tuwing pasko, bagong taon at minsan birthday namin ni Aya. I am already twenty-eight years old, tumatanda na ako, nang paurong.

Bumaba ako para kumain na ng umagahan dahil mag a-apply pa ako mamaya ng panibagong trabaho. Isa na akong Licensed Engineer, owner and waiter ng isang cafe at explorer. I am Jeya Elouisse the Explorer. Si Aya naman, pinatayuan ko ng sarili niyang museum, mahilig kasi siyang magpinta. Ngayon ay nag aaral siya para maging Doctor.

"Ate Lindsy, ano pong ulam?" May asawa't anak na siya pero pinili niya pa ring magtrabaho sa amin. Ang asawa niya naman ay ang driver namin, si Kuya Arnie.

"Tawagin mo muna si Aya sa bahay niya," sabi niya habang nagluluto.

Naisipan ko kasing magkakatabi na lang kami ng bahay, sa likod kila nanay, sa kaliwa ay 'yung kay Aya at sa akin ang lupain sa kanan. Binili ko ang malaking lupain sa gilid nila Nanay para doon na lang sila magtanim ng mga gusto nilang itanim. Alam niyo naman 'yung mga oldies pagtatanim ang hilig nilang gawin.

Umakyat ako sa ikalawang palapag ng bahay niya kung saan siya nagpipinta. Nagsimula siya noong fifteen years old siya, ako ang unang niyang naging modelo. Ipina-frame ko pa ang gawa niya na nakalagay ngayon sa kwarto ko. Noong unang sahod ko sa 'king trabaho as an engineer, binilhan ko siya ng mga graphite pencil, charcoal, canvas at mga sketchbook. Gusto namin siyang suportahan sa gusto niya dahil alam kong may mararating siya diyan. Katulad ni Mommy at Daddy sa akin noon, mahilig ako tumugtog ng mga instrument kaya binilhan nila ako ng mga gusto kong tugtugin.

Naabutan ko siyang nagpipinta ng isang tanawin na pamilyar sa akin. Nabigla pa siyang napatingin sa akin.

"Ate! Bakit hindi ka kumakatok?!" Inis niyang sabi sa akin habang tinatakpan 'yung ipinipinta niya.

"Ano 'yan ha? Diyan ba kayo nagkikita ng boyfriend mo?" pang aasar ko sa kanya.

"Ate! Wala akong boyfriend! 'Wag mo akong idamay porket single ka!" She said while pushing me to get out of her room.

"Kumusta na ang aming doctor?" Tanong ko sa kaniya dahil mga ilang araw kaming hindi nagkikita dahil busy ako sa mga constructions noong mga nakaraang araw. Minsan kasi ay nasa Canada ako dahil nandoon ang main company namin.

"Medyo mahirap pero kaya pa naman. Ate, ikaw kumusta lovelife? Nganga pa rin ba?"

"Tara na muna, kumain muna tayo!" Hinintay ko na siya bumaba para sabay na kami pumunta sa bahay nila Mommy.

"Ate, kailan ka mag aasawa? Gusto ko na ng pamangkin." Nagulat ako sa sinabi niya kaya binatukan ko siya.

"Ate! Masakit! Sagutin mo na kasi si Kuya Aaron!"

"Tara na! Tumahimik ka na lang, neh?" Hindi naman nanliligaw si Aaron. Magkaibagan lang kami, wala akong nararamdamang higit pa roon.

May hinahintay akong isang tao, hindi ako mapapagod na hintayan siya. Magkikita pa kami pero sana malapit na. Huling kita ko sa kaniya ay twenty years ago pa. May nakikita akong pictures niya noon pero wala na akong balita ngayon.

Habang papunta kami sa bahay nila Mommy, may familiar na sasakyan ang nakapark sa tapat nito. Pagkalapit ko sa pinto ay nangangamoy balikbayan, amoy aircon sa eroplano.

"Mommy, Daddy!" biglang sigaw ni Aya pagkatapos buksan ang pinto. Nakaupo sila sa sofa habang inaayos ang kanilang mga maleta.

"Mommy, namiss kita," I said while hugging her. "Kumusta na po kayo ni Daddy?"

After many months, nagkita na rin kami. Masyadong malayo at mahal kapag pupuntahan ko pa sila sa New York buwan buwan kaya sa Pilipinas lang kami nakukumpleto. Minsan ay pumupuntang Canada sila Mommy kasama na si Aya pati sila Nanay kadalasang nangyayari 'to tuwing pasko.

"Ayos lang kami, tapos na kasi namin 'yung ginawa namin sa America kaya dito na kami sa Pilipinas mag s-stay, for good." Tumalon talon kami ni aya dahil sa sobrang tuwa dahil dito na sila nakadestino.

Umupo na kami para simulan na ang umagahan dahil nagugutom na raw sila Mommy. Kaya pala ayaw sabihin ni Ate Lindsy ang ulam kasi favorite nila Mommy 'yung nakahanda. Habang kumakain biglang nagsalita si Aya.

"Mommy, papayagan mo na ba si Ate magkaroon ng boyfriend?" tsaka siya sumubo ng maraming kanin. "Aya Elisse!"

"Gusto ko na ngang magkaapo," sabay sulyap sa akin ni Mommy na may halong pang aasar.

"Mommy naman eh! Daddy oh," pagsusumbong ko. "Gusto ko na rin magkaapo, eh."

"Ay Mommy, hahanap ako ng trabaho ngayon." Inaasikaso naman nila Hardee 'yung cafe which is isa sa aking bussiness partner. Sa schedule namin sa site, wala naman kami gaanong gagawin dahil nagawa na namin. Nakatapos na rin kami ng mga projects kaya marami kaming free time. Hindi naman siguro masamang ilaan 'yung mga free time sa trabaho.

"Ikaw bahala, ano bang gusto mo?" tanong ni Mommy.

"Kahit ano, kung ano pong mahanap diyan," I said while pouring coffee in my mug. I already have my resume and my clothes are already ironed by Ate Lindsy.

"Gusto mo bang mag secretary?" Tinignan naman ni Mommy si Daddy na parang binabasa ang isip ng isa't isa. "Nag leave kasi 'yung secretary ng anak ng kumare ko kaya pwede ka roon."

"Sige, Mommy. Papahatid na lang po ako kay Kuya Arnie mamaya sa kanya mo na lang po sabihin 'yung address." Tumayo na ako para maligo at maghanda. Dadaan muna kami sa shop, baka kasi stress na si Hardee.

Kaming magkakaibigan kasi ang mag b-bussiness partner pero ako ang pinaka-owner dahil trip nila. Well, alam kong mahirap magkaroon ng negosyo pero they said that I am responsible enough to handle this.

From: Archt. Carlo Abella

Sis, d2 Aaron. Hanap u.

To: Archt. Carlo Abella

Papunta na ako. Bakit hindi si Hardee 'yung nandiyan?

From: Archt. Carlo Abella

Sa sobrang busy mo, week ko now.

Mga ilang linggo ko na pala silang hindi nakakausap, nagtatampo na siguro sila. Dinala ko na 'yung resume ko pati 'yung mga kakailanganin ko sa shop. Naka pencil cut skirt ako with white long sleeve and coat, I partnered it with my 2 inches black heels. Nagdala rin ako ng bag na pwedeng paglagyan ng mga kolorete ko.

"Kuya Arnie, malapit lang ba sa shop 'yung sinabi ni Mommy na address?" tanong ko dahil baka pwedeng lakarin ko na lang para makauwi na siya.

"Ah, malapit lang naman, Jeya," ipinakita niya sa akin 'yung waze kung saan naka pin 'yung location na sinabi ni Mommy. "Bale, tatawid ka lang tapos mga tatlong building sa kanan. May nakalagay na David Group of Companies, doon ka papasok."

"Sige, Kuya Arnie pababa na lang po ako sa shop. Text ko na lang po kayo pag papasundo na ako." Nagpatuloy na siya mag drive habang nagpapatugtog ng radyo.

Inaliw ko 'yung sarili ko sa pakikinig ng music para hindi kabahan sa interview mamaya. Sabi rin pala ni Mommy, buntis 'yung secretary kaya nag leave ng seven months pinayagan naman kaaya naghahanap sila ng pwedeng papalit.

(Skyscraper)

Skies are crying, I am watching

Catching teardrops in my hands

Only silence, as it's ending

Like we never had a chance

Do you have to make me feel like

There's nothing left of me?

You can take everything I have

You can break everything I am

Like I'm made of glass

Like I'm made of paper

Go on and try to tear me down

I will be rising from the ground

Like a skyscraper, like a skyscraper

As the smoke clears, I awaken

And untangle you from me

Would it make you, feel better

To watch me while I bleed?

All my windows still are broken

But I'm standing on my feet

You can take everything I have

You can break everything I am

Like I'm made of glass

Like I'm made of paper

Go on and try to tear me down

I will be rising from the ground

Like a skyscraper,

I'm watching all the cars passing by while listening to this masterpiece. I remembered all my hardships in life. Before, I am not the best in our class and i'm not trying to be the best. Naranasan kong pagod na pagod na ako sa lahat pero kailangan masaya ako kasi ayokong makita nila. Hindi pwedeng ipakita kong mahina ako.

Aya is my stress reliever way back in college. I am crying in my room then she showed up with a smile saying, "Ate, you can do it. Idol kaya kita." Sobrang sarap sa pakiramdam ng ganoon. She is also my taga review. She always encouraging me to study for her, to buy her some stuffs she wants.

Go run, run, run

I'm gonna stay right here,

Watch you disappear

Yeah-oh, go run, run, run

Yeah, it's a long way down

But I am closer to the clouds up here

You can take everything I have

You can break everything I am

Like I'm made of glass

Like I'm made of paper, oh-oh

Go on and try to tear me down

I will be rising from the ground

Thank you, self for not giving up on something that is very worth it. Thank you, Lord for answering my daily prayers. Now, I am living my dreams and prayers.

Like a skyscraper, like a skyscraper

(Like a skyscraper)

Like a skyscraper,

"Like a skyscraper," pagsabay ko sa kanta at sakto namang nandito na kami sa shop. Natanay ko naman si Carlo na nasa cashier.

"Carls, miss you," niyakap ko siya nang mahigpit.

"Si Aaron kanina kapa hinihintay," sabi niya. "Kausapin ko lang saglit may pupuntahan din kasi ako ngayon."

Pumunta ako sa kinauupuan ni Aaron. "Hey! Nag order ka na ba?"

"Yes, I ordered coffee and a bread but I finished it already. Btw, are you going somewhere?" He asked.

"Mag a-apply ako, diyan lang, bakit?" I said. "Akala ko magkikita lang tayo naka formal ka pa." He said while laughing. Nagkwentuhan lang kami saglit, nakakahiya pinaghintay ko siya.

After so many chikas, tinignan ko 'yung relo ko. Hala!! "Mauna na ako ha? Kailangan ko na pumunta sa company na 'yun."

Nag offer pa siya ng ride pero tinanggihan ko baka may pasok pa siya . Nagmamadali akong lumabas ng shop para hanapin kung saan 'yung kumpanya.

Jeya, you can do it.

Tumawid na ako sa tawiran at nagsimula na maglakad patugo sa pupuntahan ko. May nakita akong sobrang gandang building, hindi siya kataasan. Siguro ay nasa mga dalawapung palapag 'to.

David Group of Companies, here i come.

"Good morning, Ma'am. Applicant po ba kayo?" The guard asked me as I enter the company.

"Yes, po. Saan po 'yung waiting area?" Hinatid niya ako kung saan may maraming aplikante. Kumuha ako ng sasagutang papel at number sa gilid ng waiting area.

Nakalagay lang roon kung hanggang kailan 'yung kontrata, kapag natanggap ka wala nang atrasan. May pagpipilian lang kung anong kukuhanin mong trabaho, pero syempre chineck-an ko 'yung secretary. Hindi naman sinabi kung sino 'yung boss nakalagay lang C.E.O 'yung pag ta-trabahuhan. Number 63 pa naman ako kaya matagal tagal pa akong tatawagin, thirteen pa lang 'yung na-i-interview.

Habang nag mumuni muni ako, may nakita akong pamilyar na mukha na papasok sa unang pinto kung saan mismo ini-interview 'yung mga applicant. Tatlo 'yung interview room, papasok ka lang kung saan ka nararapat. Nakausap ko 'yung isang guard kanina, sabi niya 'yung isang interview daw ay exclusive sa mga secretary. Hindi niya lang sinabi sa akin kung saan doon. Malalaman ko rin naman kapag tatawagin na ako.

Inaliw ko ang aking sarili na maglaro ng candy crush. Nagpapaunahan kasi kami ni Aaron ng level dahil busy siya ngayon ibig sabihin hindi siya naglalaro kaya pagkakataon ko na 'to.

"Jeya? Is that you?" Nagulat ako nang may magsalita sa likod ko. Siya 'yung pamilyang babae na nakita kong papasok sa pinto.

"Ang laki mo na!" She hugged me, tightly.

"Doc. Shiena! Kumusta na po kayo? Mag a-apply po kayo?" Tanong ko dahil naka formal attire din siya.

"Ikaw talagang bata ka hindi ka nagbabago. Pilya ka pa rin. Mauna na ako at marami pa akong gagawin sa hospital." Sabi niya habang kumakaway palayo sa pwesto ko.

Napansin ko halos lahat ng aplikante ay sa ikalawa at ikatlong pinto lang pumapasok. Ano kayang meron doon sa unang pinto at walang pumapasok.

"Ahm, hi. Tanong ko lang, bakit walang pumapasok doon?" Habang tinuturo ko 'yung pang unang pinto.

"Ah kasi bilang lang sa kamay 'yung mag a-apply bilang sekretarya kasi pitong buwan lang sila tatagal. 'Yung ibang ina-apply-an nila 3-5 years contract, syempre mas pipiliin nilang tumagal." Sabi ng katabi ko.

"Alam mo ba kaya lang sila nag apply kasi gwapo raw 'yung C.E.O. at may kalakihan 'yung sahod." Tuma yo na siya dahil tinawag 'yung number niya. "Goodluck," she smiled at me.

Malapit na akong tawagin, mga nasa fifty-seven na. Bakit kaya ako kinakabahan ng todo? Nangangain ba 'yung magiging boss ko?

"Number 63," tumayo ako habang nanlalamig at nanginginig ang aking kamay. Dahan dahan kong binuksan ang doorknob tsaka sumilip kung may tao na. Dumeretso ako sa upuan kung sa nasa pagitan ng pader. Hindi ko pa tinitignan kung sino sino 'yung mag i-interview dahil sa sobrang kaba ko ayokong makipagtitigan sa kanila.

"What's your name and age? Why are you applying for being a secretary? What are your capabilities?" Sunod sunod na tanong ng isa sa kanila.

Inangat ko ang aking ulo at tinignan 'yung orasan para doon ituon 'yung kaba ko.

"Good morning, I'm Jeya Elouisse Villamor, 28. I'm applying as a secretary because I know that I can, being a secretary is hard but for me I'm happy to serve someone. I can do everything you want me to do."

Tinignan ko isa isa 'yung mga nag i-interview pati 'yung mga pangalan dahil mahalaga raw ito. May pangalawang interview pa raw which is doon mismo sa office ng boss. Tatlo lang ang i-interview-hin niya dahil kailangang kailangan na raw ng bagong secretary tapos 'yung dalawa naman is deretso sa ibang field kung gusto nila.

Sa kabutihang palad, isa ako sa tatlong 'yun. Umakyat kami sa pinakataas na floor kung saan nadoon 'yung office ng C.E.O.. Sobrang ganda ng hallway papunta mismo sa office, mukhang mamahalin 'yung mga gamit na nakalagay.

Pinaupo kami sa isang sofa na parang living room dahil may inaayos pa raw 'yung boss. Nilibot ko 'yung paningin ko sa buong office niya na parang bahay. May pinto pa kung saan mismo nakalagay 'yung table niya at sa tabi no'n ay 'yung table ng secretary.

"Ma'am Lorenz, ikaw muna raw po," tawag ng staff sa katabi ko.

Bakit kaya mas lalo akong kinabahan?

Natapos na ang dalawa kong kasama na hindi masaya. Malungkot silang lumabas doon sa pintong 'yun. Natatakot na tuloy ako pero hindi aatras.

Kinatok ko ang pinto at dahan dahan kong binuksan 'yung doorknob. Nilibot ng mga mata 'yung buong kwarto, may isang pumukaw ng atensyon ko.

C.E.O. Saoirse Angelo S. David

"Saoirse," pagsambit ko nang mahina.