webnovel

Entry #1

⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣

A WALK 'TILL WE GET TO THE OTHER SIDE

(ENGLISH)

⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣

Every time I wake up in the morning, you're the one my panic-stricken eyes would immediately seek for. Whispering of greetings as we wake up facing each other, slowly became our habit. Eyes sparkling and beaming smiles to each other. I always felt a weird indescribable tingling in my stomach every time we walk and spend our days having the presence of each other. Not paying attention to our surroundings, not worrying about the daylight as we spend the rest of our day. Hands finding their way to each other, not minding the time, and just letting the silence talk.

⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣

Not long ago, you made me understand and feel certain emotions I've never known. You were one of the witnesses, as we both dive into the dark abyss, discovering things we never thought we would have known. The person who's hugging me, in these arms, I felt powerful and unexpectedly became whole. Before, I was a stray walking into circles in this town with poor-lit streetlights. Had no idea where I was heading to, not until I met you.

⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣

Who would have thought? From all the signs on the road, not a single one was pointing at you. Thankfully, as I got lost, I was able to find my way to you without asking for any direction or a clue. Into this alley, we had no idea where we're heading to as the pale crescent moon shone like a silver claw into the sky and showed its lasers of moonlight, hearing our cheesy jokes and witnessing our hilarious pose, as we tried not to laugh and captured every moment of the silly things we would always do. Without having second thoughts, even if I felt restless and had not enough sleep, I would always say yes and would never get tired of walking right next to you.

⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣

⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣

⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣

LAKAD PAPUNTA SA KABILANG DAKO

(TAGALOG)

⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣

Sa bawat paggising sa umaga, ikaw ang hinahanap kaagad ng aking matang natatakot at nag-aalala. Bulong ng mga pagbati sa paggising na nakaharap sa isa't isa, unti-unting nakasanayan na. Mga matang kumikislap at nagniningning na mga ngiti sa bawat isa. Palagi akong may nararamdaman na isang kakatwang hindi mailalarawan na kiliti sa aking tiyan sa tuwing tayo'y naglalakad at ginugugol ang oras at araw na magkasama. Hindi binibigyang pansin ang ating paligid, hindi nag-aalala sa pagsikat ng araw habang lumilipas ang oras na magkasama tayong dalawa. Mga kamay na hinahanap ang daan patungo sa isa't isa, hindi iniisip ang oras, at hinayaan lamang na magsalita ang katahimikan.

⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣

Hindi pa matagal na ang nakalipas, pinauunawan mo ako at ipinadama ang ilang mga emosyong hindi ko pa nalalaman. Ikaw ay isa sa mga saksi, habang kapwa tayo'y sumisid sa madilim na kailaliman, natuklasan ang mga bagay na hindi akalaing malalaman. Ang taong nakayakap sa akin, sa mga bisig na ito, naramdaman kong malakas at hindi inaasahan ay naging buo. Dati, ako ay isang ligaw na naglalakad pabilog sa bayang ito na hindi ilaw na ilaw ang kalye. Walang ideya kung saan ako patungo, hanggang sa nakilala kita.

⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣

Sinong makakaisip? Mula sa lahat ng mga palatandaan sa kalsada, wala ni isang nakaturo sa iyo. Sa kabutihang palad, sa aking pagkaligaw, nakahanap ako ng daan patungo sa iyo nang hindi humihingi ng anumang direksyon o bakas. Sa eskinita na ito, walang ideya kung saan pupunta habang ang maputlang buwan ng gasuklay ay nagniningning tulad ng isang pilak sa kalangitan at ipinakita ang ilaw ng buwan, naririnig ang aming mga hindi katuwa-tuwang biro, at nasasaksihan ang aming nakakatawang postura, habang sinubukan naming hindi tumawa at nakuha ang bawat sandali ng mga bagay na palagi nating ginagawa. Walang pagdadalawang-isip, kahit na ako ay pagod at walang sapat na tulog, palagi kong sasabihin na oo at hindi ako magsasawang maglakad kasama ka na sa tabi ko.

⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣

⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣

&&.

⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣

This piece is solely made for Hiraya Sining. Previously, the topic and theme originally focused on one setting. But the admin made changes and divided the piece into two, with different setting. For the other piece, it will be posted soon.

In this piece, he was inspired from a song that was to his liking, entitled "Line by Line" by PREP, Cory Wong, and Paul Jackson, Jr.

You can listen to the song here: https://open.spotify.com/track/5xgvMrYYHTIEtx7w1LEAn0?si=F8kxipWtR9K2uqLwBLSM9A

⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣ ⁣