Chapter 20

NAPASABUNOT na lamang siya sa buhok matapos makarating ang balita sa kanya na wala parin balita sa kapatid niya, ang nakita niyang sulat mula sa kapatid ay walang basihan para paniwalaan ang mga naka sulat roon. Hindi siya naniniwala na magagawa ng kapatid niya ang makipag tanan ng ganon ganon na lamang.

"Fuck! "

"Rojun anak? " Napalingon siya matapos niyang ihagis ang mga gamit niya mula sa kama ng makitang naroon ang kanyang ina mula sa pinto.

"Ma." Bumuntong hininga ito bago lumapit at naupo sa paanan ng kanyang kama.

"Wala parin bang balita? " Nag aalala parin na sabi nito mahigit sampung buwan na ang nakakalipas pero bigo parin silang makita ang kanyang kapatid.

"Wala parin. Masyado nang tumatagal pero hanggang ngayon ay hindi parin siya nakikita. "

"Hindi kaya may kinalaman ang mga sulat na nakita mo sa kwarto niya? Bakita hindi natin iyon ibigay sa mga pulis---"

"No. Ma, wala akong tiwala sa mga pulis ilang buwan na rin tayong humingi ng tulong hindi ba parang hindi naman nila ginagawa ang trababo nila. "  Seryoso niyang sabi.

Makalipas ang dalawang buwan humingi sila ng tulong sa mga pulis pero maging siya ay nag taka dahil sa kinikilos ng mga ito. Na ngako naman ang mga ito na tutulungan sila pero lumipas ang isa pang buwan wala parin nangyayari sa reklamo nila. Kaya gustuhin man ng kanyang ina. Na humingi ng tulong sa mga pulis mukhang wala rin silang mapapala lalunat sa tingin niya ay may isang tao talaga ang nasa likod nito isang tao na may kinalaman sa pagkawala ng kanyang kaptid.

At alam niyang may kinalaman nga ang mga sulat na nakita niya noon sa kwarto ng kanyang kapatid na hindi naman din niya, sinasadyang makita iyon sa ilalim ng kama ng kapatid ng minsan silipin niya ang silid nito.

At ilan sa mga sulat na natatanggap ng kapatid niya ay sulat mula sa isang lalaki na hindi niya kilala doon niya lang nalaman na noon paman ay may nagkaka intires na sa kapatid niya.

Damn.

"Ano nang gagawin natin, hihingi na ba tayo ng tulong kay sir Luke? " Umiling siya bago siya napa hilot sa sintido.

"Ako nang bahal maghanap sa kanya ma. "

"Pero---"

"Don't worry ma, sa palagay ko naman hindi naman niya siguro ma-iisipan na saktan ang kapatid ko. Dahil sa oras na gawin niya iyon hindi ko rin mapapatawad ang sarili ko dahil naging pabaya rin ako. "

"I trust you son, sana nga kung sino man siya wag niya lang sanang saktan ang prinsesa ko dahil hindi ko kakayanin kung anoman ang mangyari sa kanya. I missed her so much.. " Muli siyang napa buntong hininga nang mag simula nanaman itong humikbi.

Siya rin naman kung sana nong mga sandaling tinatawagan siya ng kapatid sana na iligtas niya ito mula sa taong baliw rito sana nasagot niya ang mga tawag nito.

Pagkakamali niya lang naging pabaya siya sa kapatid at hindi na bantayan ang laki niyang gago.

Panganay siya na dapat gumagabay sa nakakabatang kapatid pero wala manlang siyang nagawa para mailigtas ito mula sa panganib.

Wag lang sana mangyari ang nasa isip niya sana kung nasaan man ang kapatid niya ay nasa mabuti itong kalagayan, gagawa siya, ng paraan para mahanap ang kapatid hindi siya' pwedeng manahimik na lamang sa isang tabi tumatakbo ang araw at ang oras kung babagalbagal pa siya baka maslalo lang mag alala ang kanilang ina at wala pa sa wastong idad ang kapatid para mahumaling ang taong iyon.

Fuck. Him..

Kung sinoman ang dumukot sa kapatid niya mag tutuos sila ng lalaking iyon sa oras na mahanap niya ang mga ito.

©Rayven_26

__________________________________________________

A/n ; Isang maikling update salamat sa mga nag hihintay.   

:)