Chapter 48 FINAL Book1

Please do, Vote!

(Won't you attend the graduation photoshoot? I will be angry if you're going to boycot it too.) She texted at him.

Noong mga nakaraan kasing dalawang linggo ay puro ito pangako sa kanya na dadaan ito at na magkikita sila ngunit wala man lang na tupad kahit isa doon. Kaya hanggang ngayon ay hindi pa niya na sasabi dito ang magandang balita.

He is so, busy right now. Ang sabi nito ay tinatapos nito ang invention nito na pinaka successful daw sa lahat. At sa kanya daw nito gusto unang ipakita iyon. What the hell will it be? She is curious and excited.

(Still don't sure..) He replied.

(Rey!) Na iinis niyang reply dito.

(Ha- ha, just kidding. Look to your left.) He replied at her. Na pa kunot naman ang noo niya sa reply nito kaya minabuti niyang lumingon sa kaliwa.

"You moron.." Na iinis niyang sabi at sinalubong ito habang naka ngiti. Ngumisi lang ito sa kanya.

"I can never missed having a graduation photo with you, sweetheart.. I want to collect sweet memories as much as I can with you." Naka ngiti na sabi nito. And he hugs her like shortly.

"Oh... One moment.. Ano ka ba, bakit hindi ka pa yata na liligo?" Puna niya nang ma pansin niyang may tila puting malagkit na bagay ito sa buhok. Minabuti naman niyang tanggalin iyon.

"I want to finish my invention fast so, I haven't bathed for so long... And I just take a quickie.." Nang sabihin nito ang salitang quickie ay hindi niya ma iwasan mamula. At mukhang na pansin din nito iyon.

"Fufufufu... Ano kaya iniisip ng sweetheart ko? Hmmm. Hulaan ko kaya.. or should we just do i---- Aray naman." Tukso nito sa kanya at pinagpapalo naman niya ang braso nito ng sunod sunod dahil labis ang hiya na kanayang nadarama sa mha sinasabi nito.

"Si.. Sira na siguro talaga 'yang ulo mo! What the hell are you saying?!" Inis na inis niyang sabi dito. Tumawa lang naman ito ng malakas.

"God, I've missed teasing you. I've missed everything about you." Paglalambing nito at niyakap siyang muli.

"Miss miss ka pa dyan. Na mi- miss mo ako? Samantalang dalawang linggo mo akong inindiyan. So, I don't believe you." Nagta tampo niyang sabi at halata naman na agad na alarma itong si Rey.

"S... Sweetheart, I'm sorry about that. Hi.. Hindi ko naman sinasadya iyon. I swear to God, hindi talaga. Gustong gusto kita makita. Kahit buksan mo pa itong puso ko. Ikaw lang laman nito. Hindi ko talaga sinasadya na hindi ka sipo---

"Ha- ha- ha. I'm just teasing you, Rey. Why so, serious?" Hindi na niya na pigilan ang pag hagalpak sa pag tawa dahil sa ka kornihan nito. When did he become this corny? Na wawala tuloy ang ka machohan nito. He might become a good father dahil napaka lambot ng puso nito. How adorable of him.

"That's not funny sweetheart. Akala ko talaga galit ka na sa akin. Alam mo naman na hindi ako mananalo sa'yo dahil mahal na mahal kita." Tila nag dadamdam na sabi nito.

"I know, that's why I love you too"." Naka ngiti niyang sabi dito at hinalikan ito sa pisngi.

"By the way, Rey ano pala iyong ipapakita mo?" Naalala niyang tanong dito.

"Oh, right. I almost forgot. Come with me.." Naka ngiti na yaya nito sa kanya. Tinitigan niya ito ng may pagdududa.

"Hey, what look is that? I would not do something you will not like or enjo-- Ha- ha. Just, kidding c'mon. I want you to see it first." Pilyo pang sabi nito at sinuntok naman niya ito sa tiyan. Puro talaga ito ka pilyuhan.

"So, this is it? I already saw this car of yours. Hindi ba ito ang ginamit natin sa first dinner date natin? Did you forget it?" She said when she saw his car. Binuksan naman nito ang pintuan ng sasakyan at sumakay doon.

"Come here, I'm gonna show you what I'm talking about sweetheart." Yaya nito sa kanya at tinapik nito ang mga hita nito na sinasabing doon siya ma upo.

"H... Huh?! What the hell are you thinking?! Napaka daming tao! Ano na lamang ang sa sabihin nila?! You stupid, moro-- Ahhhh!" Paghi- histerya niya pa dito ngunit bigla na lamang siya hinila nito pa upo kaya huli na para maka iwas siya.

"Ah! Ahmm... R... Rey, don't do this. Not in this place.." She shyly said to him habang pulang pula. Pakiramdam niya ay biglang uminit. Na nuyo bigla ang kanyang lalamunan.

"Shhh. Stay still sweetheart." Saway nito at niyakap ang kanyang beywang upang sumiksik sa kanya. Are they really doing it? In this kind of position? In this small place? Damn, what the hell?! And he moves again. Marahil ay na sisikipan ito at na hihirapan sa posisyon nila. Kung bakit ba kasi siya hinila nito. Nang bigla na lamang nito ibaba ang upuan upang makandong siya nito ng maayos.

"This is much better.. Right sweetheart?" He sigh in relief. Tumango lang naman siya dito.

"I would like to ask you something, sweetheart. What's the hardest part of driving?" He asked at her bluntly. What the heck?

"Hmmm... Parking... N.. No, that's not that.. Direction, specially kung bago ka sa isang lugar. Hindi mo alam ang pa sikot sikot." She answered at him seriously.

"That's right! At dahil diyan this is your reward." He happily said at her dahil mukhang na ibigay niya ang sagot na gusto nito.

"Rey! Not there! Don't kiss me on my neck! Oh my God!" She hissed at him while freaking out. And he just chuckled.

"Another question sweetheart, if everyone would have their own navigator will that be useful to them? Will that bring them convenience?" He asked again at her.

"Of corse it will be! Dahil makaka tulong siya sa mga kagaya ko na gustong gusto mag maneho ngunit hindi makapag maneho dahil takot maligaw dahil hindi ko kabisado ang direksyon kung saan pupunta." She explained her point.

"Sweetheart, hindi sa hindi mo kabisado ang lugar. You just don't have any sense of direction at all." He sarcastically said at her.

"Bababa na ba ako?" Na iinis niyang tanong dito. And instead of answering he just kissed her again.

"Last question, if your husband successfully invented a navigator that will be compatible with all cars or will be build in all new cars will that be successful? Will you be proud of him?" Huling tanong naman nito sa kanya.

"Hell, yes! I will be so, proud at him. Can you imagine who'll ever gonna thought that a car can have a navigator of its own? And you will not need a map any more. And that would make my life easier! I can go at all places even in my ow--- What the hell did you just say?" She excitedly answered at him. And she was shocked when she finally understand what he had said at her.

"Oh my God! Rey? Seriously? D... Did you really finish the navigator you are planning to? Totoo?! You are so fucking genius! Oh my God! I'm so, proud of you! I love you! I love you!" Hindi makapaniwalang tanong niya dito at nang tumango ito ay niyakap niya ito agad at hinalikan sa mag kabilang pisngi. Tuwang tuwa siya para dito. Sa wakas ay naging successful din ito sa invention nito.

"Sweetheart, mas excited ka pa sa akin." Na tatawang sabi nito sa kanya. At sinimulan na nitong isalpak sa kotse nito ang tla maliit na screen na may ilang pindutan. And in just one moment umandar na ito. Tila ito isang digital live map. Ipinakita nito kung na saan sila at ang mga tila routa ng mga daan kung may gusto man sila puntahan.

"I can't believe it! You did it!" She hugs him again.

"Sorry, sorry. Can't help it. I am just so happy for you. Sa wakas Rey, after a lot of failure nag tagumpay ka din sa invention mo. And this time you can tell to your brother that you really success at hindi mo na kailangan sabihin na soon dahil ito na ang katibayan mo sa iyong tagumpay.." She happily said at him.

"Ohhh... Shhh, why are you crying?" Gulat naman na tanong nito sa kanya at maging siya ay na gulat na lamang sa mga luha na nasa kanyang pisngi. She never realized that she was already crying.

"Stupid of me, I'm sorry for this tears... I can't help it.. I'm just happy for you. And I'm so proud of my husband." She smiles at him slightly. Tumingin pa siya sa itaas upang mapigilan ang kanyang mga luha ngunit hindi pa din niya iyon na pigil pumatak. May be, it was because of her hormones lalo na ngayong buntis siya kaya marahil emosyonal siya palagi.

"Shhhh... Hush na sweetheart. Thank you for always staying at my side. Sa lahat ng tiwala, pagmamahal at suporta mo. Thank you for believing in me. Ikaw ang dahilan ng lahat ng ito kaya kung hindi kitana kilala marahil I can't even finish this. So, thank you... I love you so much, sweetheart.." He said lovingly to her while looking into her eyes. Hindi niya naman mapigilan ang lalong mapa iyak dahil sa mga sinasabi nito.

"Oh! Bakit lalo kang umiyak... Naku naman.. Masisira make up mo. Sweetheart naman eh.." Hindi malaman ang gagawin na sabi nito. Hanggang sa ilabas nito ang digital camera nito at kinuhanan siya ng larawan kahit nasa ganoon siyang ayos.

"Rey! You moron! Burahin mo 'yan!" Na iinis niyang bulyaw dito. Tumawa lang naman ang Hudyo. Niyakap naman siya nito bigla.

"Now, let's take a serious memory together." He said then he took picture of them.

-----

"Guys, cheese! Fabulous! Ang ganda ng kuha niyo dito. Hoy, Jerome baka naman." Lea excitedly said to them while they are all taking pictures. Minabuti nilang kumuha ng mga larawan para naman my souvenir silang lahat sa isang napaka gandang alaala.

"Oho, oho. Heto na nga eh, pa punta na diyan Lea. Pumuwesto ka na nga di' ba?" Jerome sarcastically said while getting the camera from Lea. Na tawa naman sila nila Rina at Rey dahil sa dalawa.

"Oops, that photo will never be complete without me. What's up, niggas?" Singit ni Theo at pumagitna sa kanila ni Rey at inakbayan ang kanyang balikat. And she just rolled her eyes at him.

"Ahm.. You are not even shoving his arm at your shoulder." Rey jealously said at her.

"See? I told you she likes me too. Ikaw lang kasi ang hindi maka tanggap." Naka ngisi na sabi ni Theo dito and that's when the camera flashes. Gusto naman niyang matawa dahil kitang kita na hindi magka sundo ang dalawa kahit sa larawan.

"Rey, what is your dream?" She asked at him talking about what he is going to write in their year book.

"Let's see.. Hmmm.. I don't wanna be a CEO because I already am.. I don't wanna hope to be a inventor because I already am... It is not rather a dream... May be perhaps a goal? May be to stay by your side for the rest of your life and to make you happy forever. Missis Rence Isabelle Legaspi Woodman." He said at her while having a serious thought of what he'll write. Tinakpan naman niya agad ang bibig nito dahil sa huling sinabi nito.

"That's too cheesy, Rey." Na mumula niyang sabi.

"Get used to it. Your gonna here that forever, sweetheart. How about you?" Naka ngiti naman na tanong nito sa kanya.

"My dream is to find my dream. To find what I really want to do. You are my husband and you are a genius you might be able to manage both company so, I think soon I am able to do everything I want. But, right now I want also to be with you.."

"For the rest of our life.. The two of us.. And with our beautiful angel Ri--- Hindi niya na ituloy ang kanyang sa sabihin dahil dumating si Theodoro.

(Damn, that supposed to be a perfect timing.) She said to herself.

"Hmmm.. Paano ba 'yan, Woodman looks like we have a same goal. I also want to be with her side for the rest of her life. Don't worry Isabelle, no interest rate ako. Kaya lang no refund din." Naka ngisi na singit nito at na pa "Huh?" naman siya habang naka kunot ng labis ang noo.

"Huwag kang um- extra sa moment namin ah! Baka nakakalimutan mo hindi ko siya girlfriend, a- sa- wa ko siya. Nagtatanga- tangahan ka na naman ba?" Nagpu- puyos na sabi nito dito and Theo just grin.

"I like her that's why I wanna stay by her side forever. Kaya anong problema mo? Are you threaten?" He mocked at him.

"You crazy asshole, nagha- hanap ka talaga ng awa-- That's when his phone rang. The phone call that she never knew that will changed their life forever. The phone call that will ruin her life forever.

"Wh.. What?" That's the last word she heard him say at that day. Ang tanging naalala niya ay mabilis na lamang itong umalis nang hindi sinasabi kung bakit.

"Sweetheart, I need to go. Catch 'ya later. I love you." And before she can I love you too ay naka alis na ito.

"Ikaw kasi napaka wrong timing mo. Ngayon na nga lang kami nag kita. Hindi kita kukunin na ninong, bahala ka." Na iinis niyang sabi dito.

"I was just teasing hi--- What?" Naka ngiti pa sana na sabi nito ngunit na tigalgal nang maintindihan nito ang kanyang sinabi.

"Yup, I'm pregnant 12 weeks.. I mean 3 months hindi p ba halata ang baby bumps?" She happily asked at him. Ang mukha naman nito ay hindi nito ma ipinta.

"Won't you congratulate us?" She asked at him dahil mukhang hindi pa din ito makapaniwala.

"Congratulations..." Halos hindi naman na lumabas sa bibig na sabi nito.

"Thank you.. Ikaw ang una kong sinabihan bukod sa Kuya niya. And because I am in the mood. I want you to be a godfather. And I don't take a no." Na pipilitan naman itong tumango sa kanya.

"That's all right, Theo. Makaka hanap ka din ng babae na makakasama mo habang buhay at babae na makakapag pa tino sa'yo. Dahil I'm taken and you came too late buddy." She comforted him while slightly teasing him.

"I never thought you are a nice man. Pero mabait ka, matalino din naman at guwapo din. I can say that you really are a catch. At hindi ka naman mahihirapan humanap ng babae na magpapa kasal sa'yo. Just stop being playful and be faithful, okay? And you can win every woman you will like." Pagpapa lakas niya dito ng loob. And she gives him a hug.

"Thank you for everything. I didn't know we can be good friends like this. And I know you will be a good godfather to my child too." She said to him and gives him a peck in his cheeks.

Noong araw na iyon hindi tumawag sa kanya si Rey, hindi din ito sumasagot sa mga text messages niya. Ano na kaya ang nangyari dito? Busy na naman marahil ito kaya hindi na ito nakaka tawag. Kailan kaya niya masasabi dito na magiging ama na ito? Should she just text him? Hindi pwede, that would ruin their momentum. Hanggang sa isang linggo na ang lumipas mula nang mag kita at mag text ito sa kanya. Nang magulantang siya sa text nito. Early in the morning.

(It's been a week since Kuya is comatose, I... I... didn't know how to tell you.. The stocks are falling down. Nagba- back out na ang mga investors dahil naka abot na sa media ang lahat... I don't know what to do sweetheart..) Nang mabasa niya ang text nito ay ka sunod naman niyon ang media report sa tv.

Breaking News: Daan daang empleyado ang ngayon ay nagra- rally sa harapan ng pinaka malaking kompanya sa Pilipinas ang Woodman Telecom. Ang mahigit dalawang libong kabuuang empleyado ng Telecom ay maaaring mawalan ng trabaho dahil ang standing CEO ng kompanya na si Luke Riley Woodman ay matagal na hindi umano ay may tumor. Inilihim nito ang sitwasyon dahil alam nito marahil na ganito ang mangyayari. He is now in critical condition. And in comatose stage. The company's investors are now backing out one by one.

(Oh my God.) Na tuptop niya ang kanyang bibig. Bakit naman sunod sunod ang masasamang nangyayari dito? Kawawa naman ang kanyang asawa.

(I'm coming Rey, wait for me. I love you.) Reply niya dito. Hindi siya dapat umakto ng ganoon dahil mas kailnagn siya nito sa tabi nito.

"Hija, hindi ba si Ryuuki ang nasa tv kanina?" Salubong ng kanyang Nana habang pababa siya nang hagdan. Tumango naman siya dito. May labis na pag aalala ang mukha nito.

"Nana, mamaya ko na lang iku- kuwento. He needs me right, now." She said to her Nana and this time ito naman ang tumango.

In her way to hospital she see no problem at all. But, when she enters the hospital. She never expected that it will be chaotic. Napaka rami ng media sa paligid starting from the reception area until the elevator. Flash dito at flash doon. Kaya't madami din mga bodyguard nila Rey sa paligid. She tried to hope na may bodyguard ito doon na kilala siya ngunit na bigo lang siya dahil ang lahat ng bodyguard doon ay pawang bago. Hindi niya tuloy alam kung paano niya pupuntahan si Rey dahil sa sitwasyon.

(Damn them. I need to hurry, he needs me right now.) She frustratedly said to herself. Ngunit hindi iyon ang panahon para ma inis. She needs to do something fast. And when she will start to make a step pa lapit sa elevator ay may biglang humili sa kanya pa tungo sa isang pader. And she was shock at first dahil isa iyong lalaking doktor.

"It's me, Isabelle." Naka ngising sabi ni Theo nang alisin nito ang mask nito at inilihis ang wheelchair na dala nito.

"Theo!" She happily said. And she was saved again by him. Hindi naman niya sinasadyang yakapin ito.

"As much as I love the way you are hugging me right now, you need to see him as fast as you can.. At bago pa ako mabuking." He said while letting a sigh dahil nang hihinayang ito sa moment nila. Pinalo naman niya ito.

"Moron... But, thank you so much. Hindi ko na talaga alam ang gagawin ko kung hindi ka dumating.." Na iiyak niyang pagpapa salamat dito.

"Shhhh.. Don't cry, baka pumangit yang baby mo pag labas niyan kaka iyak mo. And I'm happy that you are relying on me somehow.." Biro nito sa kanya at ngumiti lang ng malumanay.

"Let's stop the drama.. Now, sit here and cover with this." He said at sumunod naman siya. Hindi nag tagal ay sumingit na sila sa mga reporter at nakaraan naman sila ngunit hinarang sila ng mga bodyguard nito.

"Kindly, move. Can't you see I have a patient? She needs to go to ICU now. Do you all want to be accuse of murder?" Matigas na pagsi sinungaling ni Theo upang makaraan sila sa mga bodyguard. May ilang sandali naman siyang hindi huminga dahil sa eksenang na gaganap ngayon. May ilang segundo pang nag titigan ang mga ito ngunit ilang sandali pa ay nag paraan na ang mga ito at lumihis. Hindi naman niya na pigilan mapa ngiti.

"You can be an actor. That was great." Papuri niya dito nang sila ay maka sakay sa elevator.

"In- offer- an nga ako ni Boy Abunda but, I declined dahil baka pag samantalahan niya ang puri ko." Pagbibiro naman nito sa kanya. Tumawa lang naman siya dito. Nang bumukas ang elevator ay tumabi muna sila sa gilid nito.

"This is the farthest I can help you. And it is all up to you." He said with a smile at her. Hinawakan naman niya ang kamay nito.

"I... I didn't know how to thank you.. You've done so much for me.. Sabihan mo lang kay may gusto ka at tutulungan kita makuha iyon.. Kahit doon man lang ay maka bawi ako sa'yo. So, tell me how I can repay you Theo." Labis niyang pagpapasalamt dito. And he smiles at her with bitterness.

"Be happy, that's the best you could do for me.." He said at her.

"I promise.." Sagot naman niya at tuluyan nang iniwan ito. Nang lingunin niya ito ay kumaway lang ito sa kanya bago tuluyang sumakay sa elevator. Nakita naman niya ang matandang lalaki na noon ay narinig niyang ka usap ni Rey noong na huli siya nito na siya ay nakikinig sa mga ito.

"Kayo po si Donato di' ba, na saan ho si Re-- Hindi niya na tapos ang kanyang tanong sa matanda dahil hindi nag tagal ay na tanaw niya na si Rey sa malayo.

Na tuptop naman niya ang kanyang bibig dahil sa itsura nito. Hindi naka tuck in ng mabuti ang long sleeve nito at hindi iyon naka butones ng maayos. Ang buhok naman nito ay gulo gulo din na pawang hindi na naka ligo pa at may ka unting bigote na din ito. What the hell happened to him? It's just been a week? Ngunit huminga siya ng malalim dahil hindi awa ang kailangan nito ngayon kung hindi isang balikat na masasandalan.

"H.. Hey.." Tawag niya dito nang hindi nito namalayan na nasa harapan na pala siya nito. Nang i- angat nito ang ulo sa pagkaka upo ay lumiwanag ng ka unti ang mukha nito. And he hugs her tightly like a little boy to his mom.

"Isang linggo pa lang ang nakakaraan, ang laki na nang pinayat mo.. Look at you sweetheart, may bigote ka na din. Baka sabihin nila pinababayaan na kita.." Biro niya dito upang kahit papaano ay mawala ang nararamdaman nito. But, instead he cried at her as if he was holding it for so many years.

"Just cry, Rey. Don't hold it anymore. I'm so, sorry I came late. You must have been suffering for so long.. I'm sorry... I'm so, sorry..." She said at him while crying too. And she hugs him tightly to comfort him. She knows how he feels dahil ganito din ang naramdaman niya nang malaman niyang kritikal ang Lolo niya na tanging na titira na lamang din niyang pamilya noon. Kaya alam niya kung gaano ka sakit ang nararamdaman nito.

"Sweetheart, hindi niya ako puwedeng iwan.." Hindi na pigilan na sabi nito.

"Shhhhh... Malakas ang kuya mo kaya alam natin na hindi siya susuko." Garalgal ang boses niyang sabi dito.

"I'm so sorry, if there is nothing I can do for you right now. Na turingan akong may kapangyarihan at pera ngunit wala akong magawa para mabawasan iyang nararamdaman mo. I'm really sorry, Rey.. I'm so unreliable.." Umiiyak niyang sabi dito.

"I am so stupid and useless.." Hindi niya mapigilan na sabi dito.

"N.. No, sweetheart you are not stupid and useless because it is enough that you are here for me... And thank you.. Thank you for being here.." He said at her para mabawasan ang kanyang guilt.

"Idiot. Don't thank me. You know I'll always stay by your side forever." She said to him at tumawa naman ito nang bahagya.

"You are getting fat. Your tummy is already bloated. Mukhang pag hindi mo ko kasama mas hiyang ka." Na tatawang sabi nito sa kanya at nag angat ng mukha. Kinurot pa nito ng mahina ang kanyang tiyan.

"Salbahe ka talaga. I was comforting you, right?" Naka ngiti niyang sabi dito.

"I've missed you." He said and he gives her a light kiss. Na pa ungol naman siya dahil na tutusok ang kanyang bibig ng mga stables nito.

"Ouch.." Hindi niya na pigilan sabihin.

"Ooops.." Naka ngiti naman na sabi nito. And then she sits beside him. May be, this is the good time to tell him that he was going to be a father dahil makaka tulong iyon para gumaan ang pakiramdam nito at mabibigyan itong muli ng pag asa na bumangon sa pinag dadaanan ngayon.

"Rey, I have something to tell you. Makinig kang mabuti." She said seriously to him.

"What's that sweetheart?" He asked at her. At first, she smiles at him slightly before speaking then she holds his hand tightly.

"I am pr----

"Ehem.. I don't want to be rude but, don't you think it was a wrong timing for that PDA? Ryuuki, igalang mo naman ang Kuya mo." Singit naman ng pamilyar na babae sa kanila. That is the same woman whom Kuya Luke was talking to nang mahuli siya nitong nakikinig sa kanila. Bigla naman tumalim ang mukha ni Rey sa babaeng ka harap nila. What's that for?

"Galang? If you really want to respect him you should not be here, right Leandra? Ano na naman ba ang ginagawa mo dito?" May himig nang galit na sabi nito. He knew her too? Why is he angry too? He isn't the type of person who'll insult someone at all. Dahil palagi itong walang emosyon sa harap ng kahit kanino puwera sa kanila. Who the hell is this woman.

"C'mon, Ryuuki. Don't be like that. We will be a family soo-- And before she finished what she was trying to say ay hinila na ito palayo ni Rey mula sa kanya.

"Hey, na sasaktan ako ano ka ba?!" Reklamo nito dito. What the hell is going on? Na guguluhan siya sa mga pangyayari. Is there something she don't know? She kinda felt worried. She felt that this woman would be a problem for them. May ilang sandali pa ay hindi pa din nakaka balik si Rey. Bigla naman kumulo ang kanyang tiyan marahil sa gutom. Hindi pa kasi siya naglu- lunch hanggang ngayon.

"Here eat this. I know you will be like this." Bigla naman sabi nang pamilyar na lalaki sa kanya habang inabutan siya nang sandwich at drinks. Pag angat niya ng kanyang ulo ay si Theo iyon.

"Ang akala ko uuwi ka na? Thank you. Kanina pa nga ako gutom." She said at him at kinuha ang pagkain na dala nito at agad iyon kinain.

"Masama sa buntis ang nagpapa gutom kaya huwag naman pabayaan ang sarili mo. Where the hell is the father of my inaanak? I'm gonna kill him." Na iinis na sabi nito.

"So, pumapayag ka na?" Masaya niyang sabi habang na pa tigil sa pagkain.

"Makaka tanggi ba ako sa'yo? Ikaw pa, ang lakas mo sakin." Biro pa nito sa kanya.

"Fantastic! I know you'll be a good ninong. Thank you." Masaya niyang sabi.

"So, how is his brother?" Tanong nito sa kanya. Tumayo siya sa kina uupuan at sumulip sa glass window kung saan ito naka stay.

Halos naman mawalan siya ng gana dahil sa dami nang oxygen at kung ano anong mga apparatus ang naka kabit sa katawan nito para artificial na suportahan ang buhay nito. Na pa iling naman siya dito. Kung maaari lang niya kunin ang lahat ng sakit na nararamdaman ni Rey ngayon ay ginawa na niya. Sana ay siya na lamang at hindi na ito. She can't see her love one to be thorn apart.

"Not good. The news are all true. Malala na ito.." Malungkot niyang sabi.

"Shhh... I'm sorry for making you sad. Hindi na ako mag tatanong kaya kumain ka lang diyan, huh?" Awat nito sa atmosphere nila habang ini angat nito ang kanyang baba. Na pa tingin naman siya dito.

"Can you tell me what you are doing here? Sa pagkaka alam ko kasi ay hindi tayo mag kaibigan para dumalaw ka dito." And that was Rey sounding jealous.

"I'm here to do the things that you are not doing. You should've thank me pa nga." May himig din na inis na sabi nito dito.

"H... Hey, ano ba kayo? Hanggang dito ba naman. He is the one who help me, para makarating sa'yo. The hospital is chaotic. Mabuti na lamang ay tinulungan niya ako." Depensa niya kay Theo.

"Kinakampihan mo pa siya, that's so comforting." May galit na sabi nito at nag walk out ito sa kanila.

"H.. Hey! R.. Rey!" Tawag niya dito at sinundan ito.

"Theo, thank you really. Sundan ko lang siya." She said to him and wave goodbye. Ano ba ang nangyayari dito? Bakit ang sungit nito.

"H.. Hey, what's wrong with you? Hindi mo dapat siya ginanon. Hindi ka naman ganyan dati. He help me, you know." Sabi niya dito nang mahabol niya ito. Inalis naman nito ang pagkaka hawak niya sa braso nito at hinarap siya.

"Because, I have a feeling na kaya niya tayo tinutulungan lalo ka na ay para matuon ang pansin mo sa kanya at para siya na ang magustuhan mo." He said sounding like a kid. Napa ngiti naman siya ng bahagya.

"You are now jealous." Sabi niya habang hinawakan pa ang mukha nito.

"Yes I am jealous. Inaamin ko. Nagse selos talaga ako sa tuwing kasama mo siya. Nagse selos ako sa tuwing ngumingiti ka sa kanya, kapag masaya ka kapag siya kasama mo. Kapag.. Ah basta lahat." Na iinis na sabi nito at hinawi ang kanyang kamay saka siya nito tinalikuran. Hindi naman niya na pigilan na matawa na.

"H.. Hey, look at me.. Ano ka ba? Ikaw lanh ang mahal ko." Sabi niya dito at hinarap ito sa kanya. Kumapit siya sa leeg nito para hindi ito makawala. Ngunit nag lihis ito ng tingin sa kanya. Hinuli naman niya iyon hanggang sa mahuli nga niya ang mga mata nito.

"Listen to me. Hindi ikaw siya kaya hindi ko siya kayang mahalin. Mahal kita. Mahal na mahal at tanging ikaw lang pang habang buhay. I love you so much and I can't live without you." She said to him sincerely.

"Talaga?" Parang bata naman na tanong nito.

"Opo." She said and kissed him. Gumanti din naman ito nang halik sa kanya at niyakap siya nito.

"I smell like bacon, sorry." Na tatawa niyang sabi nang ma realize na hindi na nga pala siya nakakapag supilyo. Instead of arguing because of that he just kissed her again. At siya naman ay pumikit na lamang.

-----

She was a bit tired today. Galing kasi siya sa doktor ngayon at kanina ay pumasok pa siya para sa mga huling requirements para sa darating na graduation nila next week. But, somehow she felt happy dahil unti unti nang lumalaki ang anak nila ni Rey.

Paano niya na laman? Nagpa ultrasound na kasi siya kahit almost four months pa lamang ang kanyang tiyan ay gusto niay makita ang munting anghel sa kanyang tiyan. Hindi niya tuloy mapigilan ang ma excite sa pag labas nito.

Sayang nga at hindi pa niya puwede malaman ang kasarian nito. Kapag daw kasi five months na at saka pa lamang malalaman. This baby will be the one who'll save his/her father for loneliness. She will make sure that they will save him. And she will give him a new family and new purpose.

"Baby, mag four months ka na pero hindi ko pa din na sa sabi sa daddy mo na darating ka na sa buhay niya. May pinagda daanan at busy pa kasi si daddy kaya hindi ko ma tiyempuhan ng maayos." May himig ng bahagyang lungkot na sabi niya sa kanyang anak.

"But, don't worry kapag hindi ko pa na sabi sa kanya. May be he will notice it too. Soon, kasi malaki ka na.. I love you, my little angel.." She said while holding her tummy. Nang bigla na lamang may sunod sunod siyang katok na narinig mula sa kanyang pinto.

"A... Ano ba 'yon? Nakaka gulat ka na-- Oh, Nana bakit ba--

"Hija, buksan mo ang telebisyon mo dali." Humihingal na sabi nito sa kanya. Habang natataranta ito. Na pa kunot noo naman siya.

"Ano ba 'yon, Nana?" May himig ng inis ng ka unti niyang tanong dahil na gulat siya nito.

"Iyong kuya yata ni Ryuuki ang balita sa tv!" Sa wakas ay sabi nito dito. Kinakabahan at na guguluhan naman niyang binuksan ang kanyang tv sa kuwarto.

Breaking News: Pumanaw na po kaninang madaling araw ang standing CEO ng Woodman Telecommunication na si Luke Riley Woodman. Namatay po ito sa gulang na 28. At kasalukuyan pong nagkaka gulo dito sa ospital kung saan ito naroon. Ang kapatid lamang nito ang tanging natitira nitong pamilya.....

(Oh my God..) Na tuptop naman niya ang kanyang bibig sa labis na gulat. Na nginig ang kanyang mga kalamnan. Biglang nang lambot ang kanyang mga tuhod at nang lamig ang kanyang batok.

"Isabelle!" Tawag nang kanyang Nana sa kanya nang tila siya hihimatayin at mawawalan ng balanse. Mabuti na lamang at na sapo agad siya nito. Inalalayan siya nito na maka upo sa kanyang kama.

"N.. Nana, ka... kailangan ko pumunta sa ospital ngayon din. S.. Sabihin mo kay Julius ihanda ang sasakyan at tawagin nya lahat ng bodyguards natin ngayon din.." She said to her Nana.

"P.. Pero Hija, na mumutla ka pa. S... Si--

"Nana, please. I am fine, tawagin mo na si Julius. Kailangan ako ni Rey." She said to her and start crying because of sadness and frustration dahil wala siya sa tabi ni Rey ngayon. The last family he had died today. She knows how hurtful is that. And she knows what he feels. No words can express how he feels right now. Pero alam niyang napaka sakit niyon lalo na't buong buhay nito ay Kuya lamang nito ang kasama nito.

Ganoon din kasi ang naramdaman niya nang mamatay ang kanyang Lolo. Ang pagkaka iba lang ay mabigat ang nararamdaman nito ngayon dahil nagba- back out na ang mga investors nito at pa lugi pa ang kompanya nito. Kung bakit kasi ayaw nitong tanggapin ang kanyang tulong. Samantalang, mag asawa naman na sila. Damn, he is really frustrating. But, that's not important dahil mas kailangan siya nito sa tabi nito ngayon.

"Melanie, I want you to take care of all the media emerging at the Woodman Telecom right now. Do everything you can para mapa tigil sila. If you need to pay them, then do so." That's her somewhat assistant.

"That's your job. Kaya nga kayo nandiyan. Bring the necessary people you needed. I will pay everything. Please, Lanie just help me this once. And don't ask so many questions.. Thanks." Narinig pa niya ang buntong hininga nito bago siya mag baba ng linya. Marahil ay alam nito kung gaano ka gulo ngayon sa kompanya ng mga Woodman. But, she needs to help him somehow para kahit pa paano ay mapa hupa nila ang mga media para hindi na lumala pa ang sitwasyon.

"Nandito na po tayo sa ospital, Seniorita." Julius said in a low tone.

"Stick with the plan Juls. Alam mo na ang gagawin. Give me the best two men that you have. Kailangan ko maka pasok." She said at him at tumango naman ito. Kinuha niya ang radyo mula dito at nag salita.

"Is everyone hearing me? I want you all to remov-- I mean to relocate all the medias in the hospital just the civil way as you can. Do it clean, as much as possible. At kung ayaw makinig. Kayo na bahala." Utos niya sa mga ito at suamgot naman ang leader ng mga ito.

She don't care what happens to the medias. It's their fault at first place. They always meddle on others people's life. But, this time she will make them pay dahil sinaktan nito ang taong pinak mamahal niya. So, an eye for an eye. A tooth for a tooth. And then like a block buster, bumaba na mula sa mga itim na sasakyan ang 60 na lalaking pawang may magagandang pangangatawan.

Every seconds passed by were like days. Hindi siya mapakali. Gusto na niya bumaba upang makita si Rey but, she still can't dahil hindi pa napapa alis ang lahat ng media sa loob. She prays for Rey for a while na sana ay mahintay siya nito.

(Bear it for a moment, Rey. I'm coming.) And she prays again.

(This is Dragon, Seniorita maaari na kayong bumaba. Lion and Tiger escort her.) And that's their leader. Halos naman magiba ang pinto ng sasakyan ng bumaba siya sa sobrang bilis niyang binuksan iyon.

"Seniorita, baka po madapa kayo. Dahan dahan." And that's one of her escort. Hindi naman niya iyon pinansin at pinag pa tuloy lamang ang ganoong paglalakad ng mabilis. She already got the signal so there is no more time to waste. And she needs to see him right now at hindi na siya makakapag hintay.

"D.. Dito na lang a..ako.. Hintayin niyo na lang a...ako." Garalgal ang boses niyang bilin sa mga ito habang nasa hallway siya. She can saw how devastated Rey is right now. Kaya bigla na lamang siya na blangko. Hindi tuloy niya alam kung paano ito lalapitan.

(Rence, kailangan mo magpakatatag. Para sa kanya.) She said to herself and she slowly walks towards him. She don't know what to say. How to react and how to greet him. And she just stands in front of him and do 't know what to do.

Dahan dahan naman tumingala ito sa kanya. Nakaramdam siya nang kung anong takot nang makita ang itsura nito. She don't know why. He just have a blank expression into his face but pale as gray. What happened to him? Who is this person? Si Rey ba talaga ito?

"I'm sorry, I am late Rey. I am sorry." Hingi niya ng tawad dito. Malapit nang tumulo ang kanyang luha pero nagpapatatag lamang siya para dito. Hinawakan niya ang balikat nito ngunit tinapik nito iyon.

Na gulat naman siya at hindi makapniwala sa hinawa nito. When did he became violent? Para tuloy dinurog ang kanyang puso dahil sa ginawa nito. Gusto niyang matakot mula dito. Who is this man?

"Go away. I don't need you. I don't need anyone." He said at her. And those words almost makes her collapsed. When did he learned to say those hurtful things? Especially, to her.

"R.. Rey.." She almost cry.

"I don't need anyone from now on. D.. Dahil lahat ng pamilya ko ay nawawala. Iiwanan niyo din ako. Kaya layuan mo na a----

"I love you so much. It's all my fault. I'm sorry na late ako, Rey. The bad guys are gone. I already took care of everything... Oh my God, Rey..." Hindi niya ito pina tapos mag salita niyakap na lamang niya ito. Hanggang sa hindi niya na pigilan mapa iyak na.

"It hurts Rence.. It really hurts.. Wala na ang Kuya.. Mag isa na lang ako." And he cried at her arms.

"I am still here. I would never leave you no matter what. I love you, Rey." She said at him while crying too and she kissed his forehead and hugs him again tightly.

"Sweetheart, napaka sakit. Lalo tuloy pumatak ang kanyang mga luha dahil naaawa siya sa kanyang asawa. Kung maaari lamang niya kunin ang lahat ng sakit nito. Siya na lang sana. Siya na lamang sana ang masaktan at huwag na ito. Hindi niya alam kung gaano sila ka tagal sa ganoon na posisyon. Ang alam lamang niya ay kailangan siya nito ngayon.

-----

"How's the funeral?" And that's Theo. Naka sabay niya ito pa pasok ng school. This is their last rehearsal before the graduation, four days from now. She just dropped by para kunin na din ang kanilang invitation.

"It was f..fine.." Bigla naman siya nakaramdam ng pagka hilo kaya muntik na siyang matumba. Mabuti na lamang ay naalalayan siya nito.

"Isabelle! A.. Are you all right?" Nag aalala na sabi nito.

"I am f..fine. Na hilo lang ako ng konti." She assured at him. Bakas sa guwapong mukha nito ang labis na pag aalala. Hanggang sa tuluyan na nga siyang hinimatay. And all he heard was Theo's voice calling her name until she blackout.

-----

"Where am I?" She asked when she woke up. Hindi niya alam kung gaano ka tagal ang kanyang itinulog basta ang alam niya ay naka tulong iyon para makapag pahinga siya.

"Miss Legaspi, mabuti naman at gising ka na. Alam mo naman siguro ang kalagayan mo hindi ba? And yet, hay na ko kayo talagang mga kabataan. Hindi niyo dapat pinapabayaan ang kalusugan niyo. Lalo na't dalawa na kayo.." And that's Mia their doctor at school. Na pa yuko lang naman siya dito.

"Can you keep it a secret? People might freak out." Pangu- nguna niya dito.

"I get it. But, make sure to take these medicines dahil anemic ka. Hindi 'yan maganda sa'yo at sa dinadala mo." Bilin nito at tumango siya.

"Are you the father? Bakit mo pinapabayaan ang asawa mo? Eh kung-- Baling nito kay Theo.

"He is not the father. He is my friend. Kaya huwag po siya sermunan niyo." Putol niya dito at na pa "Oh" lang naman ang doktor pagkatapos ay tumahimik na ito.

Ilang sandali pa ay minabuti na nilang umalis inalalayan naman siya ni Theo hanggang sa maka upo sila sa ilalim ng puno pagakatapos ay pag balik nito ay may dala na itong pagkain. Sandwich and milk.

"How did you know I was hungry?" Naka ngiti na tanong niya dito at kinuha agad ang sandwich mula dito. Halos naman ma bulunan siya sa bilis niyang kumain. Hanggang sa masamid na nga siya.

"Isabelle, dahan dahan. Hayan tuloy.. Naku, ito inumin mo na." May pag aalala nitong sabi sa kanya.

"Th... Thanks, Theo." Naka ngiti niyang pagpapasalamat.

"Na hi- hilo ka pa? Bakit kaya hindi ka magpa tingin? You really look pale."

"Of corse, I am pale kaya nga daw ako anemic di' ba? I would be fi--

"Pinababayaan mo na naman ang sarili mo. Pinag aalala mo akong lalo. Where the hell is he? It has been two weeks mula nang mamatay ang Kuya nito. Alam kong may pinagda daanan ito ngunit mas kailangan siya ng kanyang mag ina ngayon." May himig na pag aalala at inis na sabi ni Theo sa kanya waring siya ang sinesermunan nito.

"Wait. You haven't tell him yet?" Tila naman na isip nito ang rason kung bakit akala ni Rey ay maaari na siya nitong hayaan mag isa.

"Please, Theo. Stop it, already. Oo hindi ko pa nga na sasabi sa kanya. How can I tell him? Kamamatay lang ng Kuya niya. Let him be for now. May pinagda- daanan iyong tao." Paki usap niyang paliwanag dito.

"Ang sabi niya noon hindi ka niya pababayaan. But, why the hell did he lie?" May himig na galit na tanong nito.

"I would be fine. At isa pa, kapag lumaki na ito malalaman na din niya buntis nga ako. Ano ka ba?" She assured at him sinabayan pa niya ito ng pilit na ngiti.

"Ang tigas ng ulo mo.. But, by the way how was the funeral?" Tila sumusuko na sabi nito.

"The funeral lasted for only three days. Pinili kasi ni Rey na igsian ang mourning dahil tambak ang kanyang mga gagawin. At isa pa ay, wala naman sila na titira na pamilya kaya wala din naman masyadong nakipag libing.." Kuwento niya dito.

"There's no much people. Perhaps 40 or less. Ang karamihan pa ay ka trabaho ng kanyang Kuya at mga kasama nila sa bahay. Just private mourning. Iyon naman kasi ang gusto ni Rey.."

"It has been so hard to him.. Kung maaari ko lang kunin ang lahat ng sakit na nararamdaman niya ginawa ko na. Halos gusto ko na ngang umuwi kaysa ang makita ko siyang ganoon but, I can't leave his side dahil mas kailangan niya ako ng mga panahaon na iyon..." Hindi niya alam ngunit may kung ano na namang sakit siyang naramdaman.

"I just wish he recover soon dahil kailangan siya ng anghel namin." She said at him while having a fake smile in her face.

"Shhhh... Don't cry please. I don't want to see you like that. Mas gusto ko pa na inaaway at nilalait mo ako kaysa ganyan ka.. Shhhh. Don't get hard on yourself Isabelle, you need to take some rest para sa inaanak ko."

"Baka mamaya maging ka mukha iyan ng pangit niyang tatay. Sige ka hindi na ako mag ninong.." He said at her while hugging her. And she felt secured in one moment dahil may isang kagaya nito na palaging nandiyan tuwing kailangan niya ng balikat na masasandalan.

"Sira, pangit ka diyan. Ang guwapo kaya nang tatay nito." Saway niya dito habang na tatawa.

"Hayan, pinag tanggol mo pa ang ugok na iyon." Kunwari ay reklamo nito.

-----

"Nana, lutong na ba ang kanin? Paki pack up mo naman na ito, oh." She asked at her Nana pertaining about the rice that the last thing they are waiting for para ma i- ayos na ang lahat ng kanyang niluto. Ngayon kasi ay gusto niyang surpresahin si Rey sa kanyang niluto sa bahay nito upang kahit pa paano ay ma cheer up niya ito. She is really excited. Gusto din kasi niya ia abot ang invitation ng kanilang graduation dito.

"Hija, oo puwede na ire. Sige aayusin ko na. Sandali Hija, parang tumataba ka. Mas bagay sa'yo ang ganyan kaysa para kang ting ting." Puna nang kanyang Nana sa kanya bahagya naman siyang na gulat ngunit ngumiti lang din siya.

"Nana, paano kung magka apo ka na sa tuhod mula sakin? Matutuwa ka ba?" Tanong niya dito.

"Abay oo Hija! Naku kahit sa'yo manlang makita ko ang apo ko sa tuhod. Naku kay ganda siguro ng lahi niyo ni Ryuuki!" Excited pa na sagot nito. Gusto naman niya matawa dahil tila ito bata.

(Saan ka?) She asked at him.

(Sa bahay. Tinatapos itong proposal sa bangko.) He replied at him. Na pa ngiti naman siya dahil mabibigla marahil ito.

(Ah okay. Good luck, I love you.) She replied at him.

(I love you too.) Sagot naman nito.

-----

"Nak nak, Kuya ako ulit 'to. Remember me? Ito para sa inyong lahat sa mansyon." She said at the gate's guard. Habang tinuturo ang mga take out na pagkain mula sa kanilang compartment ni Julius.

"Naku, bakit po kayo nandito? Ah.. Eh... Salamat po." Tila alangan na tanong ng guard sa kanya. Na pa kunot noo naman siya ngunit pumasok na din bitbit ang pagkain na siya mismo ang nag luto.

Malaki ang lupain nila Rey kung saan naka tayo ang mansyon ng mga ito. Tila bukid sa loob ng city. Marahil matagal na naka tira ang mga ito dito dahil halatang ni renovate lamang ang mansyon ng mga ito at dahil may kalumaan na din ang disenyo nito.

It was a big mansion with four bedrooms. May sariling pond, pool, tennis court at malaking hacienda ang mga ito sa mismong kinatatayuan ng mansyon. Maraming mga security ang mga ito kaya hindi ka basta makaka pasok kahit sa mismong daan pa pasok na may 1500 meters ang layo mula sa siyudad.

Huminga siya ng malalim bago tuluyang kumatok ngunit kusa naman iyong bumukas bago pa man sumayad ang kanyang kamay sa pinto. Bahagya siyang na gulat ngunit na wala din iyon dahil marahil nakita siya ng security mula sa labas at pinag buksan na siya ng pinto dahil kilala na siya ng mga ito.

"Magandang Umaga, Seniorita. B.. Bakit ho na pa dalaw kayo?" Tila naman gulat na gulat na tanong ni Donato sa kanya.

"Donato, I want to surprise Rey. Nandiyan naman siya hindi ba?" She directly said to the old woman whom may be in her early 50's.

"O... Oho naman po, Ma'am. Halika, dito po kayo sa sala. May ka usap lang po si Seniorito sa taas at pababa na rin po iyon marahil. Gusto niyo ho ba ng ma iinom? Ikukuha ko ho kayo." Magalang na sabi nito sa kanya at bago pa siya maka tanggi ay umalis na ito kaya hinayaan na lamang niya.

And inside their house was a classy cozy ambiance. Pawang mga antique ang mga furniture ng mga ito maging ang mga mamahalin na mga painting na naka sabit sa dingding. Ang maganda lamang ay high tech din ang mga appliances ng mga ito.

(It's been an hour. Where is he? Ang tagal naman yata niyang ka usap ang bisita nito.) She said to herself at maging ang kanyang juice ay tumabang na dahil na tunaw na ang yelo sa kahihintay niya dito. Baka nakalimutan siya nito.

Hindi naman siguro masama kung pupuntahan niya ito or sisilipin man lang dahil hindi naman niya ito aabalahin. Iniwan niya ang kanyang dalang bag na may laman na mga pagkain sa loob. At dahan dahan siya umakyat sa hagdan. It was really fascinating napaka ganda din ng bahay ng mga ito pero tila napaka gloomy or napaka lungkot.

Minabuti pa niyang mag lakad sa second floor dahil hindi pa din niya makita si Rey sa unang dalwang kuwarto niyang pinuntahan. Hanggang sa siya ay makarinig ng dalawang boses na tila nagta talo marahail si Rey na iyon ngunit sino ang babae na ka away nito? At na gulat siya kung sino ang ka away nito.

"Leandra, ito ang huling beses kong sasabihin ito. Tigilan mo na ito." May panganib na babala ni Rey dito.

"What?! Are you saying na ipa laglag ko itong bata?! You know who is the father of this! Pagkatapos ay iyan ang sa sabihin mo." Galit na galit na sabi nito.

"I am not even sure kung siya nga ang tatay niyan! You crazy woman! You are just doing this because of money! And we all know that! Napaka kapal naman ng mukha mo!" And that's the furious Rey. Hindi niya alam na kaya pala nitong magalit nang ganoon.

(B.. But, what are they talking about? N.. No..) Nalilito ngunit na babagabag niyang nararamdaman. She doesn't like what going on is. At nan lalamig na ang kanyang batok sa takot at hindi mawari kung bakit.

"C'mon, Ryuuki. Don't be that hard. H.. Hindi mo naman ako matitiis.. I know men like you.." Leandra said to Rey like a sexy fox. Dahan dahan itong lumapit dito at hinawakan ang batok nito at hinalikan ito. Na tuptop naman niya ang bibig sa gulat. At na nginig ang kanyang mga kalamnan. Kailan pa nagka relasyon ang mga ito? And she is pregnant with Rey's child too?

"Bitawan mo ako!" Sigaw ni Rey at kumalas dito.

"Oh, don't be like that. I know you want it too." The bitch said again. Doon naman na tumulo ang kanyang mga luha. Napaka tanga niya. Kaya pala wala itong oras palagi sa kanya dahil iba ang inaasikaso nito. Paano siya na gawang lokohin nito?

Ang akala niya ay mahal siya nito, na hindi siya sasaktan nito, at na siya lamang ay sapat na para dito. All was just a lie. All was just a illusion. How can he do this to her? Ilang beses nitong sinabi na mahal siya nito iyon pala ay walang katotohanan ang lahat.

"Lord, paki usap. Sana panaginip lang po ito." Umiiyak niyang paki usap sa Diyos habang siya ay dahan dahan na bumababa sa hagdan habang umiiyak ng dahil sa labis na sakit.

Ano ba ang mayroon si Leandra na wala siya? Binigay niya naman ang lahat dito. Ang kanyang sarili, puso at maging dignidad. Kulang pa ba iyon? Ano pa ba ang gusto nito? Marahil matagal nang buntis itong si Leandra dahil malaki na ang tiyan nito kaysa sa kanya. Marahil 6mos. na ang dinadala nito.

Kung ganoon ay matagal na pala siyang niloloko nito. Why can she thought that everything was okay? That everything was perfect? That everything is real? Na sila na talaga ang magsasama habang buhay?

Kung bakit kasi alam naman niya na ang pag ibig ay puno nang kasinungalingan. Hindi na siya na dala kay Conrad at umulit muli siyang mag mahal. Heto tuloy ngayon na sasaktan siya. At baka ngayon ay hindi na niya makaya pang maka bangon at mag mahal muli. Napaka tanga niya. Ang tanga tanga niya.

(Because he said he loves you and he will stay by your side forever.) Masakit na sabi ng kanyang isipan sa kanya. Siya naman itong si tanga at na niwala agad. Bakit ba ang tanga niya? How can she believe true love exists?

Paano na ngayon ang kanyang anghel? Paano niya sa sabihin sa pag laki nito na wala na itong tatay. Na ipinag palit sila nito sa ibang babae. Na hindi na sila mahalaga dito at na hindi naman talaga siya minahal nito, na she was just a passed time for him at na pinag laruan lamang niya siya nito.

"Baby, I promise to raise you with all my heart. I promise to give you everything. Pangako kakayanin natin ito kahit tayong dalawa lang. Nandiyan naman sina Nana, Julius at sila Theo.. I promise to give you a family even we are not complete." Umiiyak niyang sabi habang hawak ang kanyang tiyan.

"I love you so much baby, I'm sorry at hindi tayo ang pinili ni Daddy.." And that last part was the most hurtful words came to her mouth. Napaka sakit naman ng ginawa nito mas masakit pa ito kaysa noong na huli niya si Conrad na niloloko siya.

"S.. Sweetheart? What are you doing he...re?" Tila naman binuhusan siya ng isang drum na yelo nang marinig niya ang pamilyar na boses na nagpapa iyak sa kanya ngayon.

"N.. Nothing. G.. Go away." Taboy niya dito at binitawan ang pagkain na kanyang dala sa sahig. Tinalikuran niya ito pagkatapos ay pinahid niya ang kanyang luha habang papalayong naglalakad mula dito.

"H.. Hey! Sweetheart! I can explain." Tawag sa kanya nito ngunit hindi niya na ito pinansin o nilingon man lang bagkus ay mabilis siyang lumabas mula sa mga bahay nito at mabilis siyang nakarating sa gate.

"W.. Wait! Rence! Sinabing sandali." Awat nito sa kanya at hinila ang kanyang kamay ngunit kumalas siya dito. Halatang halata na gulat na gulat ito sa ginawa niya. Why does he expect her na magpapa amo siya?

"Julius, kahit anong mangyari simula ngayon ay huwag niyo na siyang papasukin sa bahay at huwag niyo na siyang kakausapin. He is now a stranger for every one of us." May awtoridad niyang utos dito. At na pa tango na lamang ito ng alanganin sa kanya.

"Give me the key. I will drive myself out here. Huwag niyo akong sundan." Hingi niya dito ng susi.

"Pero, Seniorita--

"I said, give me the key!" And she furiously shout at him in her frustration. At inabot nito agad ang susi sa kanya.

"R.. Rence, huwag mo naman gawin ito. Please, don't drive like that. Baka kung ma paano ka. Let me explain, ano ka ba?" Tila nag mamakaawang paki usap nito sa kanya at pinipigilan siya nitong umalis. Wala itong magawa dahil hawak ito ni Julius. Ngunit imbis na ito ay pakinggan niya ay umalis na siya sa harapan nito habnag sakay ang kotse nila.

"J.. Julius please, let me go. This is all just a misunderstanding.. I can explain.." He said to him.

"Pasensiya na Ryuuki, pero--

"Paki usap, Julius hayaan mo kong sundan siya. Nag aalala ako na baka kung ano mangyari sa kanya kapag hindi ko siya sinundan.." Nag aalala niyang paki usap dito.

"She's all messed up. At kapag hindi mo ko hinayaan baka tuluyan na kaming masira. Hindi ko maaari hayaan na mangyari iyon. She all that I've got. I have nothing left now. So, please let me go. Hayaan mong habulan ko ang natitirang tao sa buhay ko." Halos ma iyak naman siya sa sinasabi niya. Dahil totoo iyon ito na lamang ang natitirang pag asa niya para muling maka bangon kaya hindi maaaring pati ito ay mawala sa kanya.

"Baka tuluyang na kong mabaliw kung pati siya mawawala sa buhay ko. Mahal na mahal ko siya kaya sige na hayaan mo na ako." Hindi na niya malaman ang kanyang gagawin.

"Ano ba naman kasi ang nangyari sa inyo. Sige na, sundan mo na siya. Mag ingat kayo." Tila wala ng magawa na sabi na lamang nito sa kanya.

"Thank you." He said at him while smiling gently habang mabilis naman siyang sumakay sa kanya montero at tuluyan ng hinabol si Rence.

(Diyos ko, sana po ay abutan ko siya. Huwag niyo po hayaan na may mangyari sa kanya.) Panalangin niya sa Diyos habang hinhabol si Rence. Halos naman paliparin niya ang kanyang montero sa bilis ng takbo nito.

(Rence na saan ka na? Sweetheart, please don't do this.) Tila na wawalan na siya ng pag asa na sabi sa sarili.

Alam kasi niya kung gaano ka tigas ang ulo nito at kapag nakapag desisyon ito ay hindi na nito iyon mababago pa. Until, he saw a familiar car in the right corner of his eyes. And it was Rence. Lalo naman niya binilisan ang kanyang takbo.

Nang siya ay naka lapit ng ka unti ay bumisina siya dito upang tumigil ito sa pag takbo ngunit laking gulat naman siya nang lalo nitong binilisan ang takbo at ayaw nito magpa awat sa kanya. Na sisiraan na ba ito? Gusto ba nitong ma aksidente?

"Damn!" Nagpu- puyos sa galit niyang sabi habang hinahabol ito dahil bahagya nang bumuhos ang ulan. Siya naman ay nag accelerate din ng takbo.

"Hindi ako magpapahabol sa kanya kahit ikamatay ko pa! I will not listen to his lame excuses! Damn him!" She said determinedly to herself habang gigil na gigil sa kanyang manibela at accelerator.

"Ngayon ko na patunayan kung gaano katigas ang ulo mo. But, sorry sweetheart alam mong mas matigas ulo ko sa'yo." He said determinedly and he stepped down to accelerator. Hindi siya sigurado sa gagawin but, this is the only way he can stop her.

"Sh*t!" Sigaw niya nang mabilis na lamang biglang humarang sa kanyang sasakyan ang montero ni Rey. Mabuti na lamang ay naka preno agad siya kung hindi ay ma aaksidente sila parehas.

"My angel, you are okay right?" Dahan dahan siyang nag paka mawala ng hininga habang hinihimas ang kanyang tiyan. At mukha namang ayos lang ito. Na gulat naman siya nag bigla na lamang kumatok sa kanyang bintana ang naka kunot na si Rey.

"Rence, let me explain. Open this." Matigas na sabi nito habang pinupukpok ang kanyang sasakyan.

"I don't want to talk to you." She said while not even looking at him.

"I'm gonna break this if you will not talk to me." Babala niya dito at seryoso siya. Babasagin niya ang bintana ng sasakyan nito kung hindi ito baba ngayon.

"What do you want?" Binuksan niya ng dahan dahan ang pinto habang pinapa kalma ang kanyang sarili sa labis na galit.

"Let me explain what you just saw." He said at her while looking into her cold eyes.

"Do I even ask for it? I don't wanna hear it." Malamig niyang sabi habang gusto na bumigay ng kanyang tuhod sa labis na sakit. Magsisinungaling na naman ito kung hahayaan na naman niya itong mag paliwanag. And she can't afford his lies anymore.

"Rence, please don't be like this. Hayaan mo ako magpa--

"Woodman, pagod ako. Hayaan mo na ako mganpahinga. Hayaan na natin ang nangyari--

"Damn it! Bakit ba ayaw mo ako pakinggan." He angrily said to her. Pumikit naman siya sandali para pigilan ang kanyang mga luha na pumatak dahil sa labis na sakit na kanyang nararamdaman.

"N.. Nothing.. May be, because it was not necessary." Sabi niya habang nararamdaman ang tila mahapdi sa kanyang lalamunan at alam niyang ka unti na lamang ay iiyak na siya. At nakikisama naman ang malakas na ulan sa kanyang pakiramdam.

(Lord, please hayaan niyo po akong kayanin ito. Ka unti na lamang po naman.) Hingi niya ng lakas sa panginoon.

"It was not what you think it was. Sh-- She cut him out dahil baka kapag hinayaan niya itong mag salita ay maniwala na naman siya muli dito. At hindi na niya hahayaan iyon.

"That was not problem. It was me. Please, let's stop this. I am not happy with you anymore. I'm so, tired of this. I know that this will come to our relationship. But, I didn't expect it will come this soon.." And she tried to hide her emotions the best that she can. Para hindi nito mapansin ang labis na sakit niyang nararamdaman.

"Ano b..ba ang sinasabi mo, Rence? Pakinggan mo naman kasi ako." Labis naman na paki usap ni Rey sa kanya at hindi na halos iyon lumabas sa bibig nito.

"Woodman, tapusin na natin to." Matigas niyang sabi dito.

"I don't want you to call me at my surname! Dati naman tinatawag mo ako sa pangalan ko. Bakit ka ba nagkaka ganyan? Ayoko ang dating ikaw! Gusto ko ang ikaw na nag bago na! Paki usap naman Rence, hayaan mo kong mag paliwanag. And don't shut your doors to me.." Galit na bulyaw nito sa kanya at halatang hindi na nito malaman ang gagawin nito.

"But, this is the real me.. Let's break up." She said while emphasizing the word real me.

"Huwag ka naman ganito Rence, huwag mo naman sabihin iyan." And she can saw how hurt he was dahil unti unti ng pumapatak ang luha nito sa kanyang harapan.

(Hindi ko na po, matiis Diyos ko. Napaka sakit na po.) Gusto na niyang umiyak.

"I can't brought it up to you earlier dahil may pinag dadaanan ka. But, I think this is the right time to say this. Please, let me go. Let's break apart as if we did not meant. As if everything was just a dream. Please.." Hindi na niya na pigilan mapa iyak nang sabihin niya ang mga bagay na iyon. Sana nga lang ay masamang panaginip na lamang ang lahat. At gusto na niyang magising.

"Iyan ba talaga ang gusto mo?" Tila naman sinaksak ang kanyang puso sa tanong nito na iyon.

(H.. Hindi.) Tanggi ng isip niya.

"Yes, this is what I want." Pagsisinungaling niya.

"Rence, please let's work this out. Sasayangin mo na lang ba ang lahat? Bakit ba ayaw mo makinig sa paliwanag ko? Don't be your old self please. I don't want to lose you. You are the only reason I kept moving forward." Paki usap muli nito at hinawakan ang kanyang braso.

(You already lost me..)

"I'll just send you the divorce papers and the money that I promise--

"Damn it! Damn it! Damn it! Ayoko Rence! Ayoko makipag hiwalay sa'yo! Hindi ako papayag! Mahal na mahal kita! Damn it!" Galit na galit na sabi nito sa kanya. Bahagya naman siyang na gulat.

(I would like to believe that too. But.. N.. No, you don't love me.. You are just lying..) Her mind says to her.

"What's wrong with you?! Hindi mo na ba ako mahal?" Galit na tanong nito at hindi naman siya maka sagot kaya nag lihis siya ng tingin dito.

"Tell me you don't love me.. I'll let you go.." Hinawakan nito ng dalawang kamay ang kanyang para ma iharap siya sa sarili. Durog na durog naman ang kanyang puso sa mga sinasabi nito ngayon.

"I.. don't.. I don't love you anymore.. Goodbye, Rey." She said at him. Kitang kita naman niya ang pait ng labis na sakit sa mukha nito.

But, she knows this is the best for both of them. Hindi niya kailangan ng taong hindi marunong ma kontento na siya lamang. At kung pagpapa tuloy pa nila ito ay palagi lamang sila mag aaway at mas lalo sila hindi magiging masaya.

"Goodbye." Iyon ang huling mga salita na sasabihin niya dito ngayon. Pagkatapos ay na nginginig siyang pumasok sa kanyang kotse at dahan dahan na umalis na.

"This is just a joke, right? Hindi naman pati siya mawawala sa akin hindi ba?" He said to himself while his tears run down to his cheeks and while the rain pours heavily. Mukhang pati ulan ay nakikisama sa kanyang pakiramdam. Hindi naman na niya namalayan na siya ay na pa luhod na sa sakit ng kanyang nararamdaman.

"Rence!" Tanging iyak na lamang niya dahil sa sakit.

(Lord, napaka sakit naman nito. Bakit ba niya na gawa sa akin iyon?) She asked at herself. At nang ma pansin niyang malayo na din ang kanyang narating ay inihinto niya muna ang sasakyan dahil nanlalabo na ang kanyang paningin dahil sa pag luha.

"How can you do this to me? How can you hurt me?" She just can keep but, crying.

"Hindi mo na ba ako mahal? O hindi mo talaga ako minahal?"

"Bakit ba ang sakit? Ang sakit sakit?" Hindi na niya alam ang kanyang gagawin. Ma sisiraan na yata siya ng bait.

But, then she realizes something when she remembers their child. Should she let him explain? Should she gives him a chance? Para kahit manlang sa anak nila ay ma ipag laban niya ito. Kahit manlang para dito at hindi para sa kanyang sarili.

"Rey, mahal na mahal kita. I don't wanna lose you. Please, tell me everything was just a misunderstanding. Please tell me, it was all a lie.." She said to herself at dahan dahan nag minor upang makapag U turn siya pa balik kung saan niya iniwan ito.

And now, she decided to let down her pride baka nga tama ito may hindi sila napag ka unawaan lamang kaya babalik siya upang matinig ang paliwanag nito. Hindi na niya iisipin pa ang kanyang pride dahil para ito sa kanyang baby. Upang mabigyan ito ng isang buong pamilya.

"I'm sorry for not letting you explain. Please wait for m--- Hindi na niya na tapos ang kanyang sa sabihin pa dahil pakiramdam niya ay huminto ang kanyang mundo.

At tangi niyang na gawa ay na pa pikit lamang habang ipina kaliwa ng mabilis ang kanyang manibela upang ma iwasan ang malaking truck sa kanyang harapan ngunit hindi naman niya akalain na hindi pa din siya makaka iwas sa disgrasya dahil sa kanyang pag liko ay isang kotse naman ang naka bunggo sa buntot na bahagi ng kanyang sasakyan kaya siya ay nagpa ikot ikot sa daan hanggang sa tuluyan siyang bumangga sa poste.

Doon naman na siya tila na bingi at na balangko hindi na niya alam ang sumunod na mga nangyari. Masakit ang buong bahagi ng kanyang katawan. At ang tanging alam niya ay labis ang pag aalala niya sa kanyang baby dahil baka kung ma paano ito. Nanalangin siya na sana ay ligtas ito.

"R.. Rey. R.. Rey, ang b..baby na..t..in." That's the only thing come out to her mouth. At tuluyan na siyang nawalan ng malay.

"Rence, mahal na mahal kita. Bakit ayaw mo ako hayaan mag explain? Sa ganito lang tayo matatapos?" And that's all he can say while it is still raining heavily. Napaka sakit ng ginawa nito sa kanya. Paano siya mabubuhay ngayon? She is the only reason he is alive right now. Bakit?

(10 years later... Present Time.)

Shanghai, China

"Congratulations to Ryuuki Woodman! Our new outstanding CEO of the year!" Nag palakpakan ang mga tao sa buong hotel banquet. The hotel was surrounded by the most outstanding CEO all over the world and big time businessmen.

"Hanggang dito ba naman? Number one ka pa din?" May himig na inis na sabi ni Shin sa kanya halatang bahagya itong na iinggit sa pagkaka panalo niya. Hindi naman siya nag comment dito.

"Hey, ano ka ba?! Go, grab the trophy! Ano pa ginagawa mo dito." And that's the overexcited Cameron.

"Hell, yeah man! Go get it." And that's Ten na parehas lamang ni Cameron na masaya para sa kanya. The three of them are the most popular candidate at sinuswerte marahil siya dahil siya ang pinalad mapili.

"Madadagdag na naman iyan sa koleksyon mo." Napapa iling na sabi ni Lee sa kanya. And he is right kaya nga para sa kanya ay wala na lamang iyon dahil madami na siyang mga trophy sa bahay.

"Next year, sa akin na 'yan." George hissed at him. Na pa iling naman ang lahat. Kompleto sila ngayon maliban kila Nichollo na madami daw pasyente, si Nash na nawawala pa din at si Xerces na may hinahabol.

"As if." Reidd hissed at George. Nagka tinginan naman ang mga ito ng masama.

"Alex, gusto yata makatikim ng kamao mo." And that's Cam again at na tigil naman ang dalawa sa tingin ni Alexander.

"What the hell is he doing here?" George irritatedly asked.

"Mr. Woodman kindly give us a little tip on how can we became like you." The MC asked at him.

"When we lose something that's a failure. And a Failure is the secret of success. After we experience failure, that's the time we will work much harder because we realize we need to do better. And when we do much better then success will be the one who find us. Thank you for this award and thank you to my friends who just comes here just to watch me take this trophy." He shortly said to front.

"That's too bitter. Ano ba problema ng tao na 'yan?" Si Reidd iyon.

"Aba, eh malay ko. Natural na sa kanya iyan." Pilosopo naman na singit ni Lee.

"Ampalaya." That's Shin.

"Why the hell do I feel he is mocking on us?" Cameron asked.

"That's not just a feeling, that's a fact." That's Vash who just justify it.

"Stupid, nerd." George said with a bit bitterness too.

"Let's go. Na iinip na ko." Singit naman ni Damon sa kanila.

"Damon naman, may victory party pa tayo." Pigil ni Cameron dito at hinila ulit ito.

"Oo nga, maraming chicks doon!" Excited naman na sabi ni Lee at inakbayan itong si Cameron. Itinulak naman ni Damon ang mukha nito mula kay Cameron at na pa daing naman ito sa sakit. Muli naman itong na upo.

"Oh, bakit parang hindi ka masaya?" That's Ten. Hindi naman siya naka sagot dito.

"Because, success is useless if you don't have the one that can really make you happy." And that's Damon. Na pa angat naman siya ng mukha maging ang mga kasama niya.

"Deep. Where did you get that?" Pang aasar ni Lee dito.

"Here." Pilosopo naman na sagot ni Damon at tinuro nga ang magazine kung saan niya na basa iyon.

"Shut up." He hissed at Damon at ginulo ang makapal na buhok nito. And he felt somehow empty nang marinig niya ang sinabi ni Damon. But, nangyari na ang nangyari kaya he needs to move on rather he already move on. So, there is no room for any self pity moments.

"C'mon, my tr---

"Ryuuki, ito pala pinabibigay ni Rui kahapon. Hinahabol ka niya kahapon pero ang bilis mo daw mag lakad. Dineliver daw 'yan sa mansyon niyo kahapon." Si Shin iyon na galing sa kanila kahapon inaalok na naman kasi siya nito ng bagong chopper. At inabot naman nito sa kanya ang isang kulay silver na envelop.

Hello, Alumnus!

You are all invited in our college reunion!

This Saturday May 06, 2016

@ our University gym.

Let's catch up for a decade of our friendship!

See you!

"H.. Hey, what's wrong?" That's Vash.

"Ryuuki." Kalabit na sa kanya ni Cameron.

"Nothing. I.. It's nothing." Na uutal niyang sabi.

"You look pale, ano ba yan?" Komento at usisa ni Shin.

"Wala nga. C'mon, my treat." Pagsisinungaling niya sa mga ito at inaya na lamang ang mga ito na mag party.

"Alright!" Masayang sabi ni Lee.

(You'll come, right?)

*****

Hooray! Hello, 2014.. I mean.. 2016 na pala. Oops 2020 na

The Gang is back!

All right!

Abangan ang mga pinaka hihintay natin na mga pangyayari!

Pupunta kaya si Isabelle?

And what happened in the past 10 years..

Hmmmm!

All right! Till next time!

Mwa Mwa..

Please do Vote!

Book 1 closed.

Book 2 is coming..