0191 - สามครั้ง
บทที่ 191 สามครั้ง
“ขืนเป็นอย่างนี้ต่อไป อีกสัปดาห์คงถึงที่หมายแน่ๆ” เกาเผิงกล่าวกับพวกเด็กๆ ของเขา หลังจากที่ไล่พวกยุงไป “ที่นี่คือในป่าที่รกร้างนะ พวกแกควรทำตัวให้ดีกว่านี้และเชื่อฟังฉันบ้างนะ”
หลังจากที่เขาตักเตือนพวกมันเสร็จ เขาก็ได้หยิบผ้าห่มมาจากซิลลี่ เขานำผ้าห่มทำเป็นเชือก ผูกไว้ที่ขาของสตีปี้แบบหลวมๆ เพื่อไม่ให้เดินไปไหนไกล
จากนั้นเกาเผิงก็ขึ้นไปนั่งที่หลังของมัน และปรับท่านั่งให้นั่งแบบสบายๆ
“ดัมมี่แกเอาต้าซื่อไปพันที่เอวของแก ทีนี้จะได้เดินทางอย่างสะดวกซะที”
หลังจากได้ยินคำสั่ง ดัมมี่ก็ปฏิบัติตามทันที จากนั้นก็ออกเดินทางกันต่อ
ตอนแรกเกาเผิงวิงเวียนเล็กน้อย หลังจากที่เขาปรับตัวได้เขาก็เริ่มชินกับมัน
ในระหว่างทางก็มีพวกสัตว์อสูรต่างตกใจกับการมาของกลุ่มของเกาเผิง พวกมันรู้สึกได้ถึงรังสีชนชั้นนักรบ ดังนั้นพวกมันเลยยอมให้ผ่านอาณาเขตของพวกมันแต่โดยดี
มีลมพัดผ่านใบหน้าของเกาเผิง เขาหรี่ตามองทิวทัศน์ที่อยู่เบื้องหน้า
ที่นั่นเป็นลำธารขนาดใหญ่มีโขดหินที่มีตะไคร่ขึ้นอยู่ตรงกลางลำธาร
Chapitre verrouillé
Soutenez vos auteurs et traducteurs préférés dans webnovel.com