Luha/Chapter 2

"Nagluluto ako ng pananghalian ni David nang marinig kung tumatawag ang isa sa mga kasambahy namin.

Ma'am! Hanna! Maam Hanna!  Si Sir David po nag babasag sa kuwarto niya.

"Ano?" Nagmamadali akong umakyat paitaas ng hagdan upang pumunta sa kuwarto nito, simula nang lumabas kami nang hospital. Pinag sabihan akong  na huwag raw akong tatabi sa kanya. Lumipat raw ako nang ibang kuwarto.

Wala akong magawa dahil iyon ang gusto ni David. kisa magalit pa ito sa akin at lalong makakasama sa kalagayan nito.

"Binuksan ko ang pinto nang kuwarto nito nakita ko itong na sasahig na kasama ang ibang mga unan.

"David!! Dali-dali akong lumapit dito at hinawakan ko ang kamay nitong pinagsusuntok ang mga hita nitong may pinsala gawa nang aksidente.

"Inutil na ako wala na akong silbi! Hiyaw nito.

Hindi ka inutil honey! Gagaling ka, wika ko rito.

"Hindi mo ako naiintindihan Hanna, wala na akong silbi. Ni hindi ko magamit ang mga paa. Paano ako makikipagtalik sa'yo," wika nitong.

Pinag-susuntok muli ang hita niya. Honey huwag mong saktang ang sarili mo." Niyapos ko ang braso nito. Honey ako na lang ang saktan mo," tuluyan na akong napaiyak sa kalagayan ni Divid.

"Bitawan mo ako!!" Utos ng lalaki, pero hindi ko pinansin 'yung sinasabi ni David.

   "Bitiwan mo nga ako Hanna, bulyaw niya sa'kin,

"Huwag mong saktan ang sarili mo David please!

  Paulit-ulit na pakiusap ko rito.

"Oh, God,  Hanna--! Let me go, damn you!" Galit na tinig ni David. Ngunit halatang meron kaunting pag-titimpi pa ito.

  "No,"Ungol ko."I won't let you go, honey. I love you!" Buong pagsuyong dinampian ko ng halik ang labi ni David.

    "Ngunit itinulak lang akong muli ni David.

  Hindi ka ba makaintindin? Inutil na ako, Hanna mahirap bang intindihin 'yun?" Bulyaw sa'kin ni David.

  "Honey gagaling ka huwag tayong mawalan nang pag-asa please honey, I love you, I love you,  David. Pahayag kong at lumapit muli upang yakapin si David.

Sabay halik ulit sa labi nito. Pero hindi ito tumugon sa aking mga halik, galit pa ako nito'ng tinulak.

"Hindi na kita mahal! Hanna kaya tigilan mo na ang kasasabi mo nang I love you sa'kin.  Mangarap ka hanggang gusto mo Hanna, at hindi na ako gagaling, asik niya sa'kin. Hanggang kailan mo ako mamahalin Hanna?"

   "Hanggang may hininga ako, David,"

     "I don't believe you,"

      Maniwala ka, David. Mamahalin kita habang ako'y na bubuhay."

    "Bibigyan kita ng isang taon Hanna. Magsasawa rin sa pagmamahal mo sa isang inutil.

   "Hindi ka inutil, David!" Diin ko. May karamdaman ka lang. Pansamantalamg sakit. At gagaling ka rin David.

    "Umalis ka na. Hanna dahil hindi kita mahal. Masakit na salita ni David. Ngunit hindi ako nakinig rito. Yumakap akong muli rito.

   "Now, get off me, you harlot! Kung gusto mong maglandi maghanap ka nang isang normal na lalaki!"

    "Napasinghap ako sa mga sinabi ni David.

    "David!" Bulalas ko. Mag-asawa tayo hindi masamang lambingin kita.

    "Hindi kita itinuturing na asawa Hanna! Kaya lumabas kana dito! Iwan mo na ako! Dahil ayaw kitang maging-asawa.

   "Alam kong mahal mo pa rin ako, David. Nasasabi mo lang iyan dahil sa kalagayan mo ngayon Honey. Tiniis ko ang sakit ng mga sinabi ni David. Tumayo ako at lumabas nang Kuwarto nito.

  "Tahimik akong umiiyak dito sa kuwarto ko nang katukin ako nang isa sa mga kasambahay namin.

  Ma'am, Hanna! Pinatatawag po kayo ni Sir David.

 Kaya dali-dali akong tumayo upang pumunta sa kuwarto ni David.

  "Pinatawag kita dahil meron akong gustong sabihin saiyo Hanna. Makikipag-cooperate na ako sa'yo.

Pagtutulungan nating ibalik ang dating kalusugan ko-- pero sa isang kondisyon."

    "Ano'ng kondisyon?" Tanong ko.

"Papayag kang ma-annul ang kasal natin. Palayain mo na ako Hanna!" Dahil hindi ko na kayang makasama ka nang matagal, nag-sisi ako ng pinakasalan kita, kaya ito ang nangyari sa'kin.

   "May tumarak na balaraw sa dibdib ko sa mga sinabi ni David. Masakit sa'kin ang mga sinabi nito.  Kahit mahal na mahal ko si David kailangan kung sundin ang gusto niya. Upang tuluyan itong gumaling .

    "O-oo...s-sige...payag ako.." malungkot kung wika rito.

''Sisiguraduhin ko sa'yo--amin na buwan lang malusug na ulit ako. Pinakamatagal na iyon Hanna kaya tiyak na inip na inip na ako bago sumapit ma-annul ang kasal natin.

   "Tahimik na nag-luluksa ang akin puso sa mga masasakit na binitawang salita ni David.

   "Kukunin ko muna ang iyong pananghalian at ang iyong gamot upang makakain ka at makainom agad ng gamot, pahayag ko.

   ''Ipapahanda ko na agad ang mga annulment paper Hanna. Dahil sigurado akong bago din sumapit ang amin na buwan sawang-sawa kana sa ka-aalaga sa akin, baka nga apat na buwan mag-sawa kana at iwan mo na ako! Pasik niyang wika.

"Hindi na lang ako umimik sa mga sinasabi nito.

Dahil sobrang sakit na nang akin puso. Lumakad na lang ako palabas ng kuwarto nito. At pa-simpleng nagpunas ng luha.

   "Luha"