Chapter 23

Chapter 23

Honestly. I feel uncomfy right now. Maka sabay mo ba naman ng kain ang ex mo.

"Ano, masarap ba?" Ninang feel excited based on her expression.

"Opo" Sabi ko.

"Yes" Aniya.

Sabay naming sabi ni Francine.

I glare at her pero umiwas rin siya ng tingin.

"Really? Thank you I appreciate it. Wait lang kayo diyan ah. Kukunin ko lang yung niluto kong spaghetti. Stay put lang kayu diyan. Alis muna ako" Aniya na ngumingiti pang umaalis.

Naiwan kaming dalawa ni Francine dito sa dining room. I feel awkward. Hindi ko alam kung ano tong nararamdaman ko pero naiilang ako sa kaniya. Para bang hindi ko kaya siyang tignan ng mata sa mata.

"Hey." Aniya.

Hindi ko siya ni lingon. Pero tinawag niya pa rin ako.

"Hey." Ulit niya.

I turned my gazed to her. "What!?" Iritado kong tanong.

I saw her yield. "Are you mad at at me?" Tanong niya.

I shook my head. "Nope." Walang gana kong sagot.

Maya-maya. Nilamon kami ng matinding katahimikan. What the..bakit ang tahimik na mismong tunog ng mga sasakyan naririnig namin sa sobrang tahimik.

"Hey, sorry na nga. I did not meant to hurt you before. I was too dumb kaya nagawa ko yun sayo." Aniya.

I tried to look her straight but I can't. I still love her. Since now and then. Paano ba to? Should I say sorry too? I was too selfish and irrational. Hays ang gulo.

I look her a glimpse then sighed. "Okay then, you're forgiven." Sabi ko.

I saw her happiness in her smile. In her so innocent smile. Arghh. She's my temptation since now and then.

"Yieeee. I'm so happy right now. Finally we're okay again. So, friends? AGAIN?" She asked.

I nodded and get her hand. "Friends, AGAIN." I said while secretly grinning.

I saw her brows narrowed. "What's funny?" Pagtataray niya.

Yan. Na miss ko yan. I miss her a lot.

I shook my head. "Nothing." I said while secretly grinning.

"Tss. Liar." Aniya sabay irap.

Ang cute. Sarap pisilin ng mukha niya. I miss her lips. Her so lovely lips. Arghh. Stop it Noah. You're too obvious.

"Fine. I miss you." I said directly to her.

I saw her stunned. "M-me?" She said in a astounded look.

I laugh. "Never mind. Ang bingi mo naman." I said.

She raised an eyebrow at me. "What did you say?" Tanong niya.

Diba ang bingi. Hay nako. I miss her talaga. Lalo na yung lips niya. Arghh, bakit ba ako na te tempt sa lips niya. Wake up Noah. Wake up!

I shook my head again. "Nothing." I said.

"Tss. Nothing daw eh meron ka kayang sinabi sa akin. By the way tuloy pala yung gig ko this saturday. Ano, sama ka?" She asked.

Ewan ko ba. Bakit naman ako sasama sa kaniya. Eh di niya naman ako boyfriend. Hayss.

I nodded. "S-sige." I said.

Ewan ko kung bakit ko nasabi yan. Nako Noah umayos ka. Tandaan mo ex mo yan. EX.

"Really?" She asked.

I nodded.

"Yieee. Thank you ko-." Putol niyang sabi.

"Noah. Its Noah." I said.

He frowned. "Sorry, Noah." She said.

I remained silent. Few moments later before we can talked about some confidetial one. Tita arrived. May dala na siyang spaghetti ngayon. Thanks to tita naputol yung usapan namin ni Francine.

"Hey, how's the food mga inaanak ko?" She asked.

"Super duper sarap po." Sagot niya kay tita.

Bumaling naman si tita sa akin. "How about you Noah? How's the food?" She asked.

"I-t's...good. Yeah it's good and...juicy as well." Sagot ko.

Why I'm stuttering? Noah don't flaunt your opacities of nervous here. Remember you're ex still watching your actions.

"Oh. Thank you mga inaanak ko. Oh ito pa oh. Try to taste this." Aniya.

Kukunin ko na sana yung serving spoon ng spaghetti ng magkasabay kami sa paghawak nito. I glared at her and she glared at me. Like we're glaring each other. Naputol lang yung pagtitigan namin ng nagsalita si tita.

"Baka matunaw na yan." Aniya.

Nabitawan ko naman ang serving spoon as so with her.

"A-ang..ano po?" Curious kong tanong.

"Yung ice cream niyo. Di niyo kasi kinakain. Baka matunaw yan pag nagtagal." Aniya sabay ngisi.

I knew it. Tita is teasing us. I can't help but to smiled at her.

"Ah. Akala ko po kung ano na." Sabat ni Francine.

Ngumisi lang ito. "Oh siya. Kumain na kayo nang maka uwi na kayo sa mga tahanan niyo baka nag-aalala na 'yung mga magulang niyo. Sa inyu." Aniya.

I nodded at her. "Yes tita." I replied.

Nagpatuloy kami sa pagkain namin. Maya-maya natapos na rin kaming kumain.

"So aalis na kayo?" Tanong ni tita.

I nodded. "Yes po."

"Ako po. Dito lang po muna ako." Sabi ni Francine.

Nagulat naman si tita. "Bakit? Di ka sasabay sa kaniya?" Tanong ni tita.

Hindi siya sumagot.

"Sasabay siya sa akin. Tita, right France?" Sabay baling ko sa kaniya.

Hindi siya sumagot.

Tita nodded. "Ah..akala ko kasi di siya sasabay sayo" Ani tita.

Pumunta ako sa gawi ni Francine sabay akbay sa kaniya. "Right France? Sasabay ka sa akin di ba?" Ulit ko.

"O-oo" Natataranta niyang sabi.

"O sige, mag ingat kayo" Sabi ni tita.

We nodded at her.

"Ikamusta mo na lang ako sa mama ko Eja" Sabi ni tita kay Francine.

"Sige po" Sagot naman ni Francine.

Pagkalabas bigla kong inalis ang kamay ko sa kaniya. "Sorry" Sabi ko.

Yumuko siya. "Okay lang" Aniya.

Kinamot ko yung ulo ko. "Gusto mong sumabay sa a-akin?" Tanong ko.

Hindi siya sumagot.

I sighed at her. "Kung ayaw mo. Okay lang naman" I added.

Pero nagulat ako nang bigla siyang tumango. Dang! Why I feel like my heart pound so many times? Am I inlove again?

Yeah, inaamin ko mahal ko pa rin siya pero bakit kung saan gusto ko siyang iwasan. Doon naman papasok si tusong tadhana.

"Okay then, ihahatid kita sa inyo." I said.

To be continue