Sweet

Say & Ley's POV

Lumabas ako para puntahan si ley sa bahay nila. Nagaalala ako baka magtampo siya dahil sa reply ko.

Sensitive pa naman yun si ley, naalala ko nga dati nung na sobrahan ako sa pangc'criticize sa kanya dahil sa panonood niya. Nakita ko nalang siyang umiiyak habang hawak hawak yung cellphone niyang naka landscape. Palihim kong tinignan yung pinapanood niya, nung nakita ko, naka-off pala cellphone niya. And suddenly a glimpse of conscience appears to me, i felt really guilty. That time i want to hug her at sabihing SORRY.I never thought na masasaktan siya dahil doon dahil lagi naman kaming nagsasalita ng offending words sa isa't isa kapag magkasama kami.

I'm that kind of friend but i didn't know that she is this kind of friend na sensitive, siguro lagi na siyang umiiyak hindi ko lang napapansin. I know na it's inappropriate as a friend na makita yung kaibigan niyang hindi lamang show ng sympathy, pero that time nahihiya ako. Ayokong makitang nalulungkot at umiiyak siya dahil lang sa'kin. But that time, nilamon talaga ako ng hiya.

Nakita ko si tita le, mama ni ley.

"Tita, nandiyaan po ba si ley?"

"Ah... ka kakausap ko lang sa kanya kanina... Nandoon siya sa kwarto niya"

Kilala naman ako ng nanay ni ley, close kami since grade-7 at lagi akong pumupunta sa bahay nila.

"Ley!" kumatok ako.

"Ley" kinatok ko ng kinatok.

"Woyy! natutulog ako! Wag kang maingay!"

Pumasok ako sa kwarto niya.

(I sighed, bakit ba nandito pa siya. Pfft, humarap ako sa kanya)

Nakahiga siya at tumingin siya sa akin at hindi nagtanong at parang di siya nagulat.

"Mi arai?" mean what's the matter? tinanong niya sa akin.

================================

mi arai - what's the matter

================================

Uyy, korthod na. Sorry talaga, na na na, na please.

================================

korthod - sorry

================================

(Anong korthod korthod ka diyan. Manigas ka, i roll my eyes)

"Iniirapan mo ba 'ko? whahahahaha!"

"Ley, kilala kita, di mo kayang mang-irap whahahaha"

(bwisit naman talaga oo! )

"Uy, sorry na. Si papa kasi, ayaw niya 'kong mag cellphone habang kumakain, kaya sa kamamadali ko nag auto send yung keyboard sa last chat ko, chat ko kay pete. Eh si pete ba naman kasi, ang kulit kulit, niyayaya akong lumabas!"

Tumingin ako sa taas at tumingin sa kaliwa. Esl

"Sorryyy naaaaa?"

tumawa siya at sinabing "W-w-wait! niyayakap mo ko?" natatatawa niyang sinabi.

"Chai! Eto kasi yung napapanood ko sa mga thai series. Ginagawa nila kapag nagp'please sila, hehe. Nagw'work na ba? " natatawa ko ding sinabi.

"Oo nagw'work, nagw'work sa panggugulat sa'kin, wag mo ng ulitin to, hahahaha para kang ibang tao Say!! Nagulat sayo!"

(Wow hah Plastik!!)

Ngumti ako "Ibang tao naman talaga ako pagdating sa'yo" niyakap ko ulit siya ng mahigpitttt.

"Luh luh luh? Araouch! bakit mo ba ko niyayakap ng ganito kahigpit??"

"To naman! Tinutulungan na nga kita eh..."

"Tulungan saan?"

"Tulungang kang lumiit katawan mo at mag loose ng weight! hahahahaha!"

"Ah ganon pala ah!"

Niyakap niya din ako ng mahigpit na mahigpit! nagtawanan kami. Kahit nagkakasakitan nagkakaasayahan naman kami.

Siguro masasabi kong this scene is the best and the sweetest scene in the part of our friendship. 'Cause finally naiparamdam ko na din yung love ko sa kanya in a appropriate way. I love her even if i always teased her.

"Ley, sometimes, teasing you is my way of showing how passionately my love for you as friend is" ngumiti ako sa kanya at muli siyang niyakap.

"Uy uy uy, tama na hahaha"

"Ley, sorry ah"

"Sorry saan"

"Basta i'm sorry..."

"I don't want to sneak anymore, it's time to speak myself" at ngumiti ako."