Chapter 10

MALUNGKOT na umuwi siya sa bahay nila. Her family is facing a big problems. At naiinis sya sa sarili nya dahil wala syang magawa. May notice na ang bahay nila at pinapaalis na sila ng bangko sa lalong madaling panahon.

Her father decided to sell their property and live in the province. La Presa, Baguio kung saan lumaki ang kanyang ama.

"Paano ang mga bata?" Narinig nyang tanong ng ina. Halata ang pag aalala sa boses nito.

"Isasama natin sila. I already talk to Yoyo. He agreed to me" sagot ng ama nya.

"Paano si Cecelia? Andito ang buhay nya. Ang mga kaibigan at ang trabaho nya" napapikit sya. Naalala nya ang naging pag uusap nila ni John, she's worried. Kung nag paplano pala ang mga itong umalis at doon na manirahan sa Baguio ay sasama sya. Pero paano?

Her tears are starting to fall down, again. And with the same person. Hanggang kailan ba sya paiiyakin ng lalaking 'yon.

Pagod na sya. Pagod na pagod na.

Maganda naman ang dati buhay nila. Maayos ang trabaho nya. Walang problema. Kung hindi lang sana sya naglakas ng loob gawin iyon, sana .. sana hindi nangyari ito sa pamilya nya.

She wiper her tears and compose herself.

"Hi ma, pa, Goodevening." Nakangiting bati nya. Nakita nya ang pilit na ngiti ng ina at seryosong mukha ng ama.

"May problema ba?" She ask, Pretending.

"Ahm, anak .. Ano kasi, "

Dad cut mom.

"Resign to your work as soon as possible." He seriously said.

Naging malikot ang mata ko. I don't know what to say.

Natatakot ako sa naging banta ni John.

"Pa, kasi .. I have a lots of obligations in the company. I'm one of the board members and i invested so much. I just can't pull out my shares and resign to my work." Mahabang paliwanag nya.

"Tama ang anak mo." Pag sang ayon ng kanyang ina na labis nyang ipinag pasalamat.

Napabuntong hininga ang kanyang ama. Kunot noo din ito at waring nag iisip

"You're kuya Yoyo agreed to me to move to baguio. Paano ka dito kung hahayaan ka namin, mag isa ka lang. And i won't let that happen." May diing pag kakasabi nito.

And she understands her father. Ama ito. Sino ba namang ama ang hahayaan ang unica hija nito na mag isa.

And she don't want to be alone. But she think its the best for her family to move to baguio.

"Pa, don't worry I'll be fine. Remember the condo you brought to me when I turned 18? Don ako titira".

Tumalikod ang mga magulang nya. Waring nag usap ang ng mataimtim ang dalawa.

"Okay. Labag man sa loob ko pero, pumapayag na ako. But call us everyday okay? And you're going to baguio every first and last week of the month." Mahabang lintanya ng kanyang ama sa kondisyunes nito.

When she look to her mother. Nakangiti ito. Its like her mama saying na pumayag na. Because we don't have a choice.

I smiled to papa.

"Are we clear cecelia?" Anito sa madiin na boses.

"Yes pa. I will take note on that."sagot ko.

PAGKADATING pa lang ni John sa racetrack ay hinanap agad ng mata nya ang kaibigan. O kung kaibigan pa din ba nya ito? Hindi pa din nya makalimutan ang ginawa nito. He's livid. Gustong gusto nya itong sugurin at pagsusuntukin ng makita nya itong inaayos ang sasakyang pangkarera na gagamitin ng lalaki.

"Cody." He called him.

"JJ."

"I really want to punch you right now" i honestly said.

Hindi nya ito nakitang nagulat man lang. So he expect me to say that huh? Matalino nga ito.

Hindi na sya nakapag pigil at sinuntok nga nya ito. Agad naman itong natumba. Pipigilan sana sa ng mga taong nandon pero tiningnan nya ito ng masama. No one dares to go against him. Because going against him will be facing hell.

Hindi pa sya nakuntento. Hinawakan nya ang kwelyo nito at sinuntok ulit ito.

He saw blood on his fist.

"You know me when i mad cody, kahit kaibigan hindi ko pinapalampas" i said.

Tumayo ito habang pinupunasan ang labi.

"Yes, i know. And its okay. Dahil kahit patayin mo pa ako ngayon. I am going to tell him pare." Sagot nito.

Mas lalo syang nangalit.

"Defeat me. And i will let you tell her." I said. Tumalikod na ako sa kanya para puntahang ang sasakyan kong pang karera.

"May i remind you Jj, you rejected her. You hurt her! Wala ka ng karapatan ngayon" he spoke. "Sana hindi mo na lang ginawa." Pagpapatuloy nito.

Pinaikot nya ang ulo at mabilis na nakabalik sa harap nito para suntukin pero mabilis din itong nakaiwas.

"Wala kang alam!" Sigaw nya habang patuloy ang pagsalakay dito ng suntok na nasasangga din naman nito.

They both excellent in martial arts.

Ilang minuto pa silang nagsuntok-salag ang kanilang laban. Until he saw an open spot. Napangahan nya ito at natumba

"Magaling ka nga, pero mas magaling ako" i look at him. "One race. Defeat me " kinuha nya ang kamay nito na nakataas at inalalayan ito sa pagtayo.

They maybe love the same girl. Magkalaban sila. But cody is still his friends. And no one can change that.

"Thanks pre"

Tiningnan nya ito ng masama.

"I'm still mad at you."

"I am too." Sagot nito.

"Let's race."

At hindi nya hahayaang manalo ito.