Chapter Three

"Bingi ka ba?! I told you I want stay in my room!" galit kong sigaw kay Exael nang marahas niya akong hilahin papunta sa kanyang kwarto.

 I still love him kahit sa kabila ng mga katarantaduhang ginawa niya. Pero talagang hindi ko parin maalis sa isip ko ang aking narinig

"kailan ka pa ba nasunod sa ating dalawa? just fucking shut up" he said angrily while forcing me to take my shirt off

"Ano ba Lyris?! amoy alak ka!" he said still forcing me, looking at him this frustrated made me cry again. 

Kailan ba ako titigil na umiyak nang dahil sa kanya? I doubt I could. Dahil hanggang sa nakikita at nakakasama ko siya, alam kong masasaktan at masasaktan lang ako.

I stopped whining and let him change me. Pagod na ako. After changing my shirt ay tinitigan niya ako na umiiyak parin.

"bakit ka ba kasi nagpakalasing? I called you countles times kanina pero hindi mo naman sinasagot" is he really dense or does he really think that i'm stupid?

"I was asleep and when I woke up I  felt like drinking, so I asked Sairol out" pagsisinungaling ko

"then why the fuck are you still crying? what did he do to you?" he looks worried now, but I doubt it. Knowing him alam kong ayaw lang niyang malamangan nanaman ni Sairo.

"wala siyang ginawa" that's the truth, wala naman talagang ginawa si Sairo, dahil siya naman talaga ang may kasalanan ng lahat ng ito.

"stop crying" he said and then tried to wipe away my tears pero iniwas ko ang muka ko. I don't want to be touchd by him dahil alam kong bibigay nanaman ako sa kanya kapag hinayaan ko siya. 

"ano bang problema?" he said, now sitting on his bed beside me, his voice so gentle. Making me cry even more. 

"I called you when I woke up. Seeing your missed calls, I decided to call you back. You answered, but I heard you  and a woman moaning, you were having sex with another woman Exael!"  ang agad nanaman akong naiyak nang maalala ang aking narinig

"How am I supposed to react? Hindi ba may usapan naman tayo? I trusted you!"

he looked so shocked upon hearing me, he tried holding my hand pero iniwas ko parin ang sarili ko. 

"I don't get it Exael. Ginawa ko naman na lahat diba? I gave you everyhing na meron ako, pero bakit kailangan mo akong saktan nang ganito?" naglakas ng loob akong muli na titigan siya, he looks so guilty at hindi siya makatingin sa akin.

"Tell me, ano pa bang kulang sakin?" pagmamakaawa ko" Isang salita mo lang, ibibigay ko naman sayo lahat ng gusto mo, kaya bakit? 

"Are we going to talk about this again Ly? I already answered that. I can't love you" alam ko namang ayaw na talaga niya at paulit ulit naman na talaga pero hindi ko kayang tigilan siya.

"I know" umiiyak ko paring sagot. He tried holding my hand again pero iniwas kong muli ang sarili ko. I can't do this right now. 

"Don't make things difficult for us Ly, makuntento ka nalang sa kung anong kaya kong ibigay" malungkot na saad niya

I looked at him intently. He looks very much serious, sa sobrang seryoso niya natatakot ako. Pakiramdam ko tuluyan na siyang mawawla sakin

His room became silent pero patuloy parin ako sa pag iyak. Sanay naman na ako na ganito kami, na palagi akong nanlilimos ng oras at attention niya pero masakit parin talaga.

"sino siya?" after a long time napagdesisyunan ko nang magsalita. I mean the least he could do is be honest with me about that one, right? kahit yun manlang.

"she's a nobody" sagot niya na hindi makatingin sakin. I held his hand at sa wakas nahuli ko rin ang kanyag mga mata. He looks guilty pero kita ko namang kahit anong gawin ko, hindi siya aamin. 

hinigpitan niya ang hawak sa kamay ko't hinalikan ito na tila ba sising sisi siya. why is it so hard loving you Exael? the more that I love you, the more na namamatay ang puso ko, but i can't stop.

 He's like a drug. Loving him feels so addicting na hindi ko maiwasang habulin at mahalin parin siya kahit sobrang sakit na. What have you done to me?

Naglakas ako ng loob para tawirin ang distansya naming dalawa't nagawa ko siyang halikan. Agad naman din niyang sinuklian ang mga halik ko. 

 Nakaka adik ang kanyang mga halik, hindi ko mapigilang mapaungol sa bawat hagod ng labi niya sa labi ko. Every time that we kiss, everytime that we touch feels like the first time, that's how good he is.

"I will make sure na ako lang ang lalaking makakawak at makakahalik sayo Lyris. Mamamatay muna ako bago ka nila makuha" he whispered bago ako marahas na ihiniga sa kama

'Sayo ako, ikaw ba, sakin?' Malungkot kong sagot sa aking isip

"these are mine, you are mine" he said before kissing my neck as his hands travel all over my body. the next thing I knew hubad na kaming pareho at isinisigaw ang pangalan ng isa't isa.

"I'm sorry, nasaktan ba kita?" he asked because he's kind of rough kanina. umilling lang ako bilang sagot habang akap akap ang kumot sa aking dibdib, both of us are sweaty, but he still looks divine.

nahuli niyang nakatitig ako sakanya kaya naman agad niya akong hinapit para muli nanamang halikan

"Don't look at me like that, baby tinitigasan nanaman ako" bulong niya na nakapag patayo ng mga blahibo ko sa katawan, nahalata siguro niya ang hiya at gulat sa aking mga mata kaya agad naman siyang napahalakhak

"you should sleep, alam kong pagod ka at mas lalo pa kitang pinagod" malokong sabi pa niya bago ako hinlikan sa noo at inakap

Right then and there, nakalimutan na naming dalawa ang nangyari kanina.

I was about to fall asleep nang marinig kong tumunog ang cellphone niya. I pretended to be asleep para hindi niya mahalatang nakikinig parin ako.

"Yes, Aiah?" sagot niya sa telepono

Sinong Aiah? siya ba yung kasama niya kanina?

"what happened?!" tarantang tanong niya sa kabilang linya, he sounds really scared, ramdam ko ang panic sa boses niya

"I am coming, hintayin mo ako diyan" naramdaman ko ang pag tayo niya sa kama at paglabas niya ng kwarto na tila ba'y mauubusan ng oras kung maghihinay hinay siya.

And for the nth time tonight I cried because of him again. Ibang tao nanaman, kailan ba magiging ako?  

Something would never really change eh? hahayaan ko munang mapagod na nang husto ang sarili ko, baka naman kapag pagod na pagod na ako ay makayanan ko nang bitawan ang nararadaman ko sa kanya.