14: A Kiss of Punishment

Matiim na napapikit ako nang maalala ang mga nangyari noon. Years had already passed ngunit hindi ko pa din malimutan ang mga ito. Specially, the things that I've desperately done before.

Naghihinang napasandal na lamang ako sa upuan. Ayaw na ayaw kung naalala ang mga nangyari noon dahil pagsisisi lamang ang nararamdaman ko. Ngunit wala din akong balak na kalimutan ang mga nangyari dahil magsisilbi itong aral para sa kin.

"Hey.." Agad na napamulat ang aking mga mata nang madinig ang buo niyang boses.

"What the hell Zamiel?" Gulat na sambit ko ng mukha niya ang bumungad sa akin. He smirked at me at pakiramdam ko ay lumipad na ang aking kaluluwa papuntang langit.

He can really be handsome without even trying. He's not even doing anything,  just staring at me with a look that I could never explain.

"Kanina pa kita tinatawag, hindi ka naman sumasagot. Penny for your thoughts baby?" Napairap na lamang ako at umiwas ng tingin para hindi niya makita ang namumula kong pisngi.

Tangina Sienna, umayos ka. Ang landi landi mo.

"Bilisan mo na nga lang. Marami pa akong gagawin." Pagsisinungaling ko. Wala naman talaga akong gagawin ngayon araw kundi magmokmok sa apartment ko.

Sinira na niya ang pinto sa passenger's seat at pumunta na sa driver's seat.

"You have your class tomorrow right? What time? Para maihatid kita." Agad na napatingin ako sa kaniya. Akala ko ba ayaw niyang magtrabaho ako? Hindi ko na mapigilan at nagtanong.

"Akala ko ba pagbabawalan mo ako?" I asked.

Kumunot ang noo ko nang makitang napabuntong hininga siya. "I told you Sienna, If I have to court you just to get you back then I'll do it." Napatahimik na lamang ako sa sinabi niya. So he'll let me do anything I want now? Does it include rejecting him?

"So pwede kitang basted-din?"

"No." Napasimangot ako sa sagot niya. Langhiya, panliligaw pa din ba tawag 'don kung oo lang din naman ang pagpipilian ko?

"So doon pa din pala to patungo? Ba't nanliligaw ka pa?" Tanong ko sa kaniya. I want to ask him a lot of things, dahil hindi ko na gustong muling masaktan. Kung hahantong lang naman ito sa nakakasakit na relasyon ay mabuti pang umiwas ako hangga't makakaya ko. I don't want to experience what I've experience before.

"You have too many questions." Pag iwas niya sa pagsagot. I don't know but something in me was triggered by his reply.

"Ibaba mo ako." Malamig na sambit ko.

"What?" Gulat na tanong ni Zamiel.

"Stop the car! Itigil mo ang kotse. Mahirap ba talaga intindihin?" I sarcastically said. Agad na tinapakan niya ang brake nang marinig ang tono ng aking pagsasalita.

"What the---" Bago pa niya matapos ang kaniyang sasabihin ay agad akong bumaba at malakas na isinara ang pinto ng kotse.

Agad na pumara ako ng makitang may dumaan na taxi. Mabuti na nga lang at sa gilid siya ng daan tumigil.

"You're not going to take a darn cab!" Rinig kong sigaw niya.

"Pakealam mo?" Sambit ko at napairap. Bago pa ako makalapit sa taxi ay naramdaman ko na lamang may humila sa akin.

He leans in and before I knew it, I felt his soft lips covered mine. My heart was beating ecstatically. He was so close, so close that I couldn't feel my legs anymore.

I felt his hands in my waist to support my weight. I can't take it. I can't take his desperate kisses. It wasn't gentle, it's as if he was punishing me for leaving him for two years.

Hindi ko alam ang aking gagawin, so I let my body do what I honestly want to, I kissed him back and with his tongue he traced it across the bottom of my lip.

Hindi ko na mapigilan at kinagat ang ibabang labi niya. I heard him groan. Ngunit di nagtagal ay bumalik ulit ang dila nito sa aking bibig. We tasted each other. Savoured each other until I ran out of breath and broke the kiss.

Nahihingal na napasandal ako sa kotse. He leaned in, and put his face in the nook of my neck. I felt his ragged breath, and as I try to calm him, he whispered.

"How can I let you go when you make me so damn crazy for you." Hindi ko alam pero napatawa na lamang ako sa sinabi niya.

"Wala naman akong ginawa." Pag dedepensa ko sa aking sarili. With him in my arms, it felt as if everything was right again.

"That's the point. You're not even doing anything and I'm still so fucking crazy for you. You had me wrapped around your finger." Hindi ako sumabat dahil hindi ko alam ang aking sasabihin.

If you only knew Zamiel, you also got me wrapped in your finger.

We stayed in our position for some time. May iilan na dumadaan na ang sama ng tingin sa amin. I can't help but complain about it. "They're looking at us."

"Just let them stare."

"You're getting comfy in there, aren't you?" Tanong ko na mahinang nagpatawa sa kaniya.

"Is it wrong if I say yes?" Sambit niya. Ngunit di nagtagal ay lumayo din ito mula sa akin. What welcomed me were his sparkling eyes. Yong parang ang saya saya niya to the point pati mata nito ay ngumingiti. Alam ko ito dahil simula noon ay hindi niya tinatago ang kaniyang nararamdaman. Kapag masaya siya ay makikita sa ekspresiyon niya. Galit man yan o malungkot.

"Ang saya mo ata?" Taas kilay na tanong ko sa kaniya.

This time, he smiled at me, not a smirk one, but a genuine smile. And what he said next answered my question to him just awhile ago.

"Let's start over again Sienna. This time we'll do it right."