Kabanata 1: Ang Basura

Sa Mu Manor...

Ang paglubog ng araw ay lumiwanag sa back-end na patyo at ang mga dahon ay sumasalamin sa malabong mga gleams. Ang mga gabi dito ay napakatahimik na tila ang marahang tunog ng mga dahon sa hangin ang naririnig.

"Ang iyong Kamahalan, sa palagay mo ba ay angkop ang aming kasalukuyang mga aksyon? Pagkatapos ng lahat, mayroon ka pa ring pakikipag-ugnayan sa aking kapatid na babae. "

Ang batang babae ay kumislap at pinataas ang kanyang ulo nang mahiyain habang isinandal niya ang kanyang masarap, tulad-alabastos na katawan sa dibdib ng lalaki.

"Kung ang aming ugnayan ay natuklasan ng ate... ..."

"Tinutukoy mo ba ang walang saysay na piraso ng basurahan?"

Sumimangot ang lalaki, isang pagkilos na puminsala sa kanyang guwapong hitsura, isang bakas na pagkagusto sa kanyang tugon sa mga salita ng batang babae.

"Kapag tayo ay magkasama, hindi mo dapat banggitin ang masamang babaeng iyon sa akin. Tulad ng tungkol sa pakikipag-ugnay, walang ibig sabihin sa akin, ipapawalang bisa ko ito balang araw.

Paano ang isang basura na katulad niya ay maging asawa ko ?!

Ting Er, tiwala ka sa akin, bibigyan kita ng isang lehitimong pagkakakilanlan. Tanging maaari kang maitugma sa akin! "

"Ang Iyong Kamahalan ... ..." Si Mu Ting Er ay inilipat, ngunit muling sumagot siya nang may kahirapan,

"Hindi ba ito masyadong patas sa pagiging kapatid? Siya pa rin ang aking kapatid na babae pagkatapos ng lahat. "

Nang marinig ang kanyang mga salita, hinigpitan ng yakap ng lalaki habang sinabi niyang banayad,

"Ting Er, mabait ka. Ang kapalaran niya sa iyo bilang kapatid niya. Kung hindi pa rin niya nakikilala ang iyong mabait na hangarin, huwag mo akong sisihin sa pagiging walang awa! "

Si Mu Ting Er ay may luha sa mga sulok ng kanyang mga mata habang ibinaba niya ang kanyang ulo sa kanyang dibdib, ngunit sa parehong oras ang kanyang mga labi ay walang malay na nakayuko sa isang ngising ahas...

Nagtagumpay ang kanyang plano. Sa sandaling ito, nakarinig sila ng isang sigaw.

"Ah!!!!

Kayong dalawa… ..May dalawa ...

" Mahigpit na tinakpan ni Mu Ru Yue ang kanyang bibig habang tinitignan niya ang kawalan ng paniniwala sa mga taksil sa harap niya.

Ang mga ahas ay nahuli nang hubo't hubad. Ang mga luha ay walang tigil. Sa sandaling ito, ang kanyang puso ay tila may mabangis na pagtusok.

Sumimangot ang lalaki, at ginamit ang isang piraso ng damit sa kanyang tagiliran upang takpan ang kanilang mga katawan.

Tiningnan niya si Mu Ru Yue na may nakasimangot, na nagpapahiwatig ng hindi nakikilalang mga pagkabigo at naiinis.

"Matagal ko nang sinabi sa iyo na umalis sa aking paningin! Ngayon, talagang ginulo mo si Ting Er at ako.

Kung hindi dahil sa ikaw ay isang anak na babae ng pamilyang Mu, hindi ka mabubuhay na makakita ng ibang araw!

" Nakikita ang lalaki na nagpoprotekta kay Mu Ting Er sa kanyang pagyakap, si Mu Ru Yue medyo mahirap sa kanyang mga labi, ang kanyang mga mata ay nagbabadyang dugo at napuno ng mga luha na isinilang ng karaingan.

Ang kanyang mga salita ay tulad ng isang matalim na patalim na walang tigil na tumusok sa kanyang puso, anupat nadarama niya na siya ay nasa sobrang sakit na ayaw niyang magpatuloy sa pamumuhay.

'Kaya, sa kanyang puso, ako ay hindi gaanong mahalaga. Kung gayon bakit niya ako tinatrato nang may lambing nang mas mababa ako sa 5 taong gulang?

Kung hindi dahil sa lambing na iyon, hindi ako maakit sa kanya, hindi makakalayo. '

Gayunpaman, pagkatapos na masuri para sa kanyang likas na kakayahan noong siya ay lima, natuklasan niya na ang lahat ng kanyang mga kalamnan at meridian ay naharang, na ginagawa siyang basurahan na hindi malilinang.

Ang lahat ng kanyang lambing ay iniwan siya noon.

"Manahimik ka!"

Ang biglaang pag-iyak ay nagbigay ng takot kay Mu Ru Yue. Hindi niya alam kung ano ang sinabi niya na mali, kaya't tumingin siya sa likuran niya na nasasaktan.

Ang kanyang mukha ay naging maputla. Si Tian Feng ay tumingin nang walang pag-asa sa batang batang babae na nakangisi sa harap niya at nanloko,

"Mu Ru Yue, ano ang mayroon ka na maihahambing kay Ting Er? Hindi ka rin karapat-dapat na ihambing sa kanyang sapatos! "

"Kamahalan..." Mu Ting Er ay mabilis na pinigilan si Ye Tian Feng. "Ang iyong Kamahalan, mangyaring itigil. Kasalanan ko ito. Hindi ako dapat ... Hindi ako dapat sumang-ayon sa Iyong Kamahalan.

Naisip ni Ting Er na ang aming pag-ibig ay pagpapalain ng lahat, ngunit nakalimutan ko na ang ate ay malalim na nagmamahal sa iyo.

Ang iyong Kamahalan, hinihiling ko sa iyo na itigil mo ang pagsakit ng kuya. Mabuti siyang babae...."

Ang luha na dumaloy sa malambot na kurbada ng kanyang kaibig-ibig na mukha ang nasasaktan sa puso ni Ye Tian Feng.