Webnovel / Sports, voyage et activités / CRUSH KITA ALAM MO BA {Book 1} (COMPLETED)

CRUSH KITA ALAM MO BA {Book 1} (COMPLETED)

"Bamby!.." kahit sobrang basa na ako. Nilalamig na dahil kanina pa ako sa ilalim ng malakas na ulan. Nakaya ko pa ring tumayo at harapin ang taong tumawag saking pangalan. Hindi Bamby ang tawag nya sakin eh. Babe!. Bakit biglang nagbago?. Halos hindi ko na sya maaninag. Hapon na kasi kung kaya't madilim na ang paligid. Epekto ng malakas na ulan. Kinuyom ko ang palad nang matanaw kong palapit sya sakin. "Dyan ka lang!.." nanginginig kong sambit. Nag-init muli ang gilid ng mata ko. Hindi ko na kailangan pang magpanggap na hindi umiiyak dahil hindi naman iyon halata sa lakas ng ulan. Para ngang nakikisama sakin ang panahon. Nagdadalamhati rin sa unang pagkabigo ko. Dinadamayan ako. Sinasabing, umiyak ka lang para di masakit. Pero tangina talaga! Kahit anong iyak ko. Masakit pa rin eh. Sobrang sakit ng puso kong makitang unti unting nawawala ang taong pinangarap ko. "Babe?.." basag na rin ang kanyang boses. Isang pulgada pa rin ang agwat naming dalawa. Ngunit sa layo naming iyon, ramdam ko pa rin ang hindi ko maintindihan na presensya nya. Ang gulo. O ako ngayon ang naguguluhan sa lahat. "Di mo naman sinabi sakin na, ang tindi pala ng sikat ng araw sa inyo.." Tumingin ako sa kawalan. Natatawa. Baliw na yata ako. Pinunasan ko ang luhang naglandas saking pisngi. Di pa nga ata luha iyon eh. Kundi tubig ulan. Ganun na ako kalito sa nangyayari. "Ang init nyo masyado.... nakakapaso.." Wala na akong pakialam kung hinde nya maintindihan ang sinabi ko. Ang gusto ko lang ngayon, ay sabihin lahat ng gusto ko... sa huling pagkakataon.. "Babe?.." muli. Gumawa sya ng limang hakbang pero hanggang doon nalang sya dahil ayokong lumapit pa sya. "Dyan ka lang!." mariin kong banta. Natigilan sya. Nagmamakaawa ang kanyang mga mata. Pulang pula na rin ang kanyang ilong. Tanda na umiiyak rin sya. Hell! Wala akong pakialam. "Nangako ka hindi ba?.." suminghot ako. Sa wakas, nagkaroon ng lakas ng loob na tumingin sa kanyang mata. "Nangako ka sa akin?." hindi sya tumango o umiling o kahit na ano. Pinanood nya lang akong humagulgol sa unang pagkakataon. Bumuhos ang luhang kanina ko pa ayaw pakawalan. Hindi ko na kaya. Ang hirap. "Kumapit ako doon.. pinaniwalaan ko..pero anong ginawa mo?.." nanghina ang tuhod ko dahilan para mapaupo ako. At... doon umiyak ng umiyak. "Hindi ko alam..." "Anong hindi mo alam huh?.. Jaden, naniwala ako sa'yo.. bakit mo iyon sinira?.." Hindi sya makapagsalita. Huminga ako ng malaim bago muling tumayo. "Anong pakiramdam huh, masarap ba syang humalik?.." "Bullshit!!." malutong nitong mura. "Hindi ko yun ginusto.." dagdag nya matapos ang ilan pang mura. "Hindi ginusto pero pumayag ka!?.." mahina ngunit madiin ko itong ipinahayag sa kanya. Konting konti nalang, sisigaw na ako. Konting salita pa Jaden. Isa na namang mura ang pinakawalan nya. "Kaya pala hindi mo magawang tugunan ang mga tawag at text ko dahil masyado kang abala.." "Bamby, tama na..." mahinahon nynag himig. Di ko sya pinakinggan. Nagpatuloy lamang ako. "Mas masarap nga naman sya kaysa sakin..." "Sinabi nang tama na!!!.." sa unang pagkakataon. Nakita ko kung paano sya magalit. Ramdam ko ang apoy na nag-aalab galing sa kanyang mata kahit malamig ang bawat patak ng ulan. Galit ang namutawi sa kanya. Wanna read more?. Add this story in your library and see for yourself! You'll loved it!. Please Like, Comment And Share! Thank you!. Keep safe y'all!!!

Chixemo · Sports, voyage et activités

Pas assez d’évaluations

303 Chs

Chapter 46: Panaginip

"Gusto kita Jaden. Gustong gusto kita.." bumuhos ang luhang kanina pa pinanlalabo ang paningin ko.

"Sorry Bamby..May iba na akong gusto.." hindi na malinaw ang nakikita kong mukha nya.

"Please Jaden. Ako nalang.." sumamo ko dito. Hinahabol sya palayo sa akin.

"Jaden!.." sigaw ko habang humahagulgol. Huminto sya sa paglalakad saka pumihit paharap sakin. Nakatayo lang sya. Pinapanood akong umiyak. Nagmamakaawang mahalin rin ako. This is so crazy!. TF!.

"Stop loving me cause I don't like you. Stop following me because I don't want you to.." iyon na ata ang pinakaamasakit na salitang narinig ko buong buhay ko dito sa mundo. Gosh!.. Ang sakit!. I can't take it anymore.. Air please. I really do need to breathe. My wild heart is dying. It breaks into pieces. Hagulgol pa rin ako.

"Bamby, wake up!.." yugyog ng kung sino ang balikat ko. Until until kong iminulat ang mata kong may luha. Basa talaga sya. Panaginip?. Panaginip lang iyon?. Ang bad naman. Di ko kinaya.

"You are just dreaming.." Ani kuya Lance.. Sya ang gumising sakin. Nakapamaywang. Salubong ang kilay. Tapos na itong naligo. Suot na nya ang puting sando at asul na pantalon. Tsaka putting medyas.

Hinawakan ko ang gilid ng aking mata. Totoo nga. May luha. Totoong umiyak ako. Damn!. Ano yun?. Lucid dream.

"Anong nasa panaginip mo?. Kung di pa kita pinasok dito baka umiiyak ka pa rin.." Anya. Inaayos ang buhok sa harapan ng salamin.

"Di ko na maalala. Basta ang alam ko. Nakakatakot sya.." Yung huling sinabi lang ni Jaden ang tanging naaalala ko. Wala ng iba. Yung masakit na part pa. Bat di nalang Kaya yung masaya at nakakakilig?. Badtrip na panaginip. Tinatakot pa ako.

May mga panaginip talaga na kapag gising ka na di mo na maalala. Ganyan ako madalas. Ngayon lang, may naiwang alaala. Tungkol pa sa kanya.

"Mukhang masama nga dahil umiiyak ka."

Di ako sumagot. Tumitig lang sa kawalan.

"Don't try to remember. Hindi mo na yun maaalala pa. Bumangon ka na dyan. Maligo para makapag-almusal na. Nagpapalit na si Ace. Nakakahiyang malate tayo.." bilin nito bago lumabas at sinarado ang pintuan.

Dun lang rin ako gumalaw. Nag-unat. Tumalon. Diretsong banyo para maligo.

Pagkatapos magbihis. Bumaba ako. Nadatnan silang nag-aayos ng hapag.

"Good morning Bamby.." nakangiting bati ni Ace. Bumalik na sa maaliwalas ang kanyang mukha. Hindi na tulad kagabi na parang pinagsakluban ng langit at lupa.

"Good morning.." masayang bati ko sa kanilang lahat. Humalik sakin si Mama habang hawak sa kamay ang mga pinggan. "You okay?.." bati ni Kuya Mark sakin.

"Yeah..I'm pretty okay.. why po?.."

"Nakwento sakin ng kuya mo na umiiyak ka raw kanina. Bakit?.."

"Ah that. Wala yun. Masamang panaginip.."

"Wag kasing kumain ng marami kapag gabi."

"Ilang kutsara na nga lang kinain ko kagabi e.."

"Bawasan mo pa.."

"Wag mo nalang kaya akong pakainin?." sinamaan ko sya ng tingin. Tumawa ito. Lumapit saka humalik sa tuktok ng ulo ko. Oh!. Sweet side of him.

"Kain na. Wag nyo nang guluhun yang kapatid nyo.. Baka mabadtrip pa yan. Keaga aga.." pinaupo na ako ni Mama sa tabi ng upuan ni Kuya Mark. Kanang bahagi ng mesa..

Pagkarating ng school. Sinalubong agad ako ni Winly.

"Gurl, totoo ba yung balita?.." Yung magandang araw ko, napalitan agad ng kunot na noo. Ang aga. Juicekupo!. Ano na naman ito?.

"Two timer ka daw?.." damn!. Sinong nagsabi nun?. Sasabunutan ko?. Matalim ko lang syang tinignan. Di na isinatinig ang nasa isip.

"Di ko alam kung kanino galing pero kasi kalat na sa buong school ng ganitong kaaga gurl. Di ko kinaya kaya sinalubong na kita.."

"Hell shit!. Sinong taong gala ang nagbalita nyan?.." kunot na kunot ang noo ko. Mabuti nalang at ibang daan pa ang tinahak nila kuya at Ace dahil kung hindi, nakakahiya. Trending ang pangalan ko kahit wala lang naman. Bwiset!.....

"Ampusa!. Di ko alam gurl..." kinawit nito ang kanyang braso sa braso ko. "Tsk. Hayaan mo na nga lang. Mga inggitera lang sila." naglakad na kami papasok ng room. Dinadaanan ang mga matang nakamasid.

Bakit kaya ang bilis kumalat ng mga walang katuturang balita ngayon?. Tapos yung may sense, yun pa ang binabalewala. What a useless common sense!.. Tsk. Tsk..

PREV INDEX Next