Webnovel / Sports, voyage et activités / CRUSH KITA ALAM MO BA {Book 1} (COMPLETED)

CRUSH KITA ALAM MO BA {Book 1} (COMPLETED)

"Bamby!.." kahit sobrang basa na ako. Nilalamig na dahil kanina pa ako sa ilalim ng malakas na ulan. Nakaya ko pa ring tumayo at harapin ang taong tumawag saking pangalan. Hindi Bamby ang tawag nya sakin eh. Babe!. Bakit biglang nagbago?. Halos hindi ko na sya maaninag. Hapon na kasi kung kaya't madilim na ang paligid. Epekto ng malakas na ulan. Kinuyom ko ang palad nang matanaw kong palapit sya sakin. "Dyan ka lang!.." nanginginig kong sambit. Nag-init muli ang gilid ng mata ko. Hindi ko na kailangan pang magpanggap na hindi umiiyak dahil hindi naman iyon halata sa lakas ng ulan. Para ngang nakikisama sakin ang panahon. Nagdadalamhati rin sa unang pagkabigo ko. Dinadamayan ako. Sinasabing, umiyak ka lang para di masakit. Pero tangina talaga! Kahit anong iyak ko. Masakit pa rin eh. Sobrang sakit ng puso kong makitang unti unting nawawala ang taong pinangarap ko. "Babe?.." basag na rin ang kanyang boses. Isang pulgada pa rin ang agwat naming dalawa. Ngunit sa layo naming iyon, ramdam ko pa rin ang hindi ko maintindihan na presensya nya. Ang gulo. O ako ngayon ang naguguluhan sa lahat. "Di mo naman sinabi sakin na, ang tindi pala ng sikat ng araw sa inyo.." Tumingin ako sa kawalan. Natatawa. Baliw na yata ako. Pinunasan ko ang luhang naglandas saking pisngi. Di pa nga ata luha iyon eh. Kundi tubig ulan. Ganun na ako kalito sa nangyayari. "Ang init nyo masyado.... nakakapaso.." Wala na akong pakialam kung hinde nya maintindihan ang sinabi ko. Ang gusto ko lang ngayon, ay sabihin lahat ng gusto ko... sa huling pagkakataon.. "Babe?.." muli. Gumawa sya ng limang hakbang pero hanggang doon nalang sya dahil ayokong lumapit pa sya. "Dyan ka lang!." mariin kong banta. Natigilan sya. Nagmamakaawa ang kanyang mga mata. Pulang pula na rin ang kanyang ilong. Tanda na umiiyak rin sya. Hell! Wala akong pakialam. "Nangako ka hindi ba?.." suminghot ako. Sa wakas, nagkaroon ng lakas ng loob na tumingin sa kanyang mata. "Nangako ka sa akin?." hindi sya tumango o umiling o kahit na ano. Pinanood nya lang akong humagulgol sa unang pagkakataon. Bumuhos ang luhang kanina ko pa ayaw pakawalan. Hindi ko na kaya. Ang hirap. "Kumapit ako doon.. pinaniwalaan ko..pero anong ginawa mo?.." nanghina ang tuhod ko dahilan para mapaupo ako. At... doon umiyak ng umiyak. "Hindi ko alam..." "Anong hindi mo alam huh?.. Jaden, naniwala ako sa'yo.. bakit mo iyon sinira?.." Hindi sya makapagsalita. Huminga ako ng malaim bago muling tumayo. "Anong pakiramdam huh, masarap ba syang humalik?.." "Bullshit!!." malutong nitong mura. "Hindi ko yun ginusto.." dagdag nya matapos ang ilan pang mura. "Hindi ginusto pero pumayag ka!?.." mahina ngunit madiin ko itong ipinahayag sa kanya. Konting konti nalang, sisigaw na ako. Konting salita pa Jaden. Isa na namang mura ang pinakawalan nya. "Kaya pala hindi mo magawang tugunan ang mga tawag at text ko dahil masyado kang abala.." "Bamby, tama na..." mahinahon nynag himig. Di ko sya pinakinggan. Nagpatuloy lamang ako. "Mas masarap nga naman sya kaysa sakin..." "Sinabi nang tama na!!!.." sa unang pagkakataon. Nakita ko kung paano sya magalit. Ramdam ko ang apoy na nag-aalab galing sa kanyang mata kahit malamig ang bawat patak ng ulan. Galit ang namutawi sa kanya. Wanna read more?. Add this story in your library and see for yourself! You'll loved it!. Please Like, Comment And Share! Thank you!. Keep safe y'all!!!

Chixemo · Sports, voyage et activités

Pas assez d’évaluations

303 Chs

Chapter 41: Over protective

"Kuya, bat ka pumayag?.." reklamo ko dito nang nasa parking na kami. Wala pa si Ace. Naglilinis pa sila. Kaya heto, hinihintay namin.

"Bakit naman hinde?.." balik tanong nito sakin. Pareho na kaming nakasakay sa loob ng kotse.

"Ah alam ko na... Dahil sa kanya?.. Kaya di mo sinagot yung tanong ni Ace sayo kanina dahil kaharap mo sya.."

Di ako nakaimik. Natumbok na naman nya.

"Wag kang mag-alala. Hinde naman makitid utak ni Jayden. Maiintindihan ka nun. Tsaka, lagi naman sya sa bahay ah. Ano pang ayaw mo?."

"E kasi kuya--.."

"Kasi?.." nilingon nya ako. Hinihintay ang paliwanag ko.

"Kasi, mahal mo na sya. Kasi, baka may sabihin sya sayo?. Baka maturn off sya sayo?." anya. Sya ang kusang gumawa ng mga tanong na nasa isip ko rin. Di ko maisatinig dahil nahihiya ako.

"Hindi mangyayari yun little sister.." bakas ang paniniguro nya.

"Dahil ngayon palang nakabantay na ako. Walang pwedeng manakit sayo o magpaiyak sayo.. Hanggat nasa paligid mo ako.." natouch naman ako bigla. Paano kaya kami napunta sa seryosong usapan?. Ang weird!. Sumeryoso ang loko. Tapos ako pa kausap. Can't control my bluff. Lol!.

"Wala namang mananakit sakin ah. Bakit kailangang bantayan mo pa ako?."

"Para sigurado. Mahirap nang masalisihan. Lalo na kapag kakilala mo.."

Di na sya nagsalita muli ng dumating si Ace. Pinaharurot nito ang sasakyan papuntang bahay nila. Saka mabilis ring kumuha ng gamit si Ace. Tatawag daw kasi si Papa sa Skype. Kaya kami nagmamadali ngayon.

"Hello anak.." bungad nya sakin. Pinaupo ako ni Mama saka tumabi si Kuya Lance.

"Hello Pa.." pareho naming bati ni kuya. Wala pa si Kuya Mark dahil may pasok pa sya.

"I heard about someone.." anya.

"You knew him Pa?.." agad sumagot si kuya na kinilayan lang ni Papa. Yun ang sagot nya.

"Kailan pa?.." nagtatakang tanong ng katabi ko.

"Matagal na. Hahaha.."

"Pa?.." reklamo ko. Masama na ang timpla ng mukha.

"What?. How?..." di talaga sya makapaniwalang alam na ni Papa na si Jaden ang crush ko.

"Matagal na rin. Halata ko lang sa kapatid mo. Tuwing andito kasi yung tao na yun, nag-iiba sya. hahaha.." nginisihan na ako ni kuya. Tinulak pa ng kaunti. Tinutukso. Bwiset lang!. 3/4. Si kuya Mark nalang ang di nakakaalam. Pero malay ko rin diba?.

"Hahaha.. Ang galing mo talaga Pa. Alam ko na kung kanino ako nagmana. hahaha.." hagalpak nya rin.

Inis akong tumingin sa screen ng desktop. Kaya naman, humagalpak rin sya. Kasabay ni kuya.

"Kaya ba kayo napatawag para tuksuhin lang ako?.." singhal ko dito.

Naputol bigla ang kanyang linya. Mahina ang signal. Maya maya. Bumalik na. "Hahaha.. hindi anak.. Gusto lang kitang kumustahin.." paputol putol nya itong nasabi. Nawawala ang signal nya.

"Whatever.." irap ko sakanya. Kasabay ng pagpasok nina Mama, kuya Mark at Ace.

"Good evening tito.."

"Ace?. O good evening din hijo." gulat sya.

"Kamusta ka na dyan?. Ang sabi ng Mama mo mag-isa ka nalang dyan ngayon?.."

"Ayos lang po ako tito. Kaya nga po andito ako ngayon sa bahay nyo. Nakikiampon. Hahaha.." nagtawanan sila. "Kayo po. Kamusta dyan?.."

"I'm pretty fine here.. Medyo busy lang dahil inaasikaso ko na yung mga papeles nila papunta dito.."

"What!?."

"Whoaaaa!..."

"Yessss!..." sabay kaming magkakapatid na sinabi ito. Ang bilis naman. Parang di pa ako handa. Iniisip ko palang na di sya makita araw araw. Nawawalam na ako ng gana. Sya pa naman ang tubig ko. Kung di ko sya masilayan kada araw. Laylay mga balikat ko.

PREV INDEX Next